• kısa tatil donemlerimin son demlerinde,miskin $ekilde valizimi hazırlıyorum isteksiz,sitemli,umarsizca...arada bir pencereden kafamı sarkıtıyorum ellerim ba$ımın arasinda,sigaramı yakıyorum,izliyorum ortami..kareler akmaya ba$lıyor,yine zamansızlıklarla bogu$tugumu hissediyorum,gidesim gelmıyor hi¢biryere oylece yataga yatasım ,apartmanın ustunden gecen pirpirlarin sesini dinleyesim geliyor...biliyorum ki; bu ses hicbiryerde ankaradaki kadar guzel deil..sonra cıkıyorum disari mit'in sessiz labirentinde dolanıyorum...sonra gorevlıye kartımı gosterıp dısarı cıkıyorum...son kez ankaranın caddelerinde bır tura cıkıyorum..atlıyorum metro ya akıyorum kızılaya ortamlara..karanfilde simit-cay yapıyorum..arkadaslar gelıyor..yine gidiyorsun dimi hoca dıyorlar..i¢ten i¢e gıdıyorum ama nereye..sıkıldım ben bu ruzgar gulu olayından dıyorum..alıyoruz elimize ıstakaları cevirıyoruz uc bantı...giderayak hep ellerine verıyorum ho$larına gıtmıyor bu durum ama hepside yenılmekten mutlular..bılıyorlarkı bu oyunun rovansına sıte sıte gelicem..sonra tunalıya cıkıyoruz..gunduzumsu bır bar sefasına..coronalari patlatıyoruz ,eskileri anıyoruz..cocuklugumuzdaki aksıyonlar canlandırılıyor tekrardan,giderayak olmasi havayı daha bır bunalımlaştırıyor..
    sonra sokaklarda yurunuyor,kugulu parkdaki kugumuz emektar rifkiya sımıt alıyoruz..rifki bile sankı gıtme dıyor bana..manyak alışmışız bız bırbırımıze,bır dahakı sefere dıyerekden rifkiylada vedalaşıyorum..elemanlarla son tavlamızı oynayıp,tekrardan ellerim cepde,atkım boynumda metroya dalıyorum..ınadına sarı cizgiye basıyorum,gorevlıyle 2 satır dalasmak ıcın..full stresım cunku aksam gıdıcem ya ...metroda,kızılaydan baslıyarak ınecegım duraga kadar olan tunel ısıklarını sayıyorum..bunu hep yapıyorum cunku her donusumde bır lamba ya eksık cıkıyor yada fazla oluyor..ınıyorum metrodan...asfalta cıkıyorum hava yıne buz ,ceketımı ılıklıyorum..bereyı kafama takıyorum..mitin souk duvarları onumde..kapıda kımlık faslı baslıyor..tanıyorlar benı ama resmıyet ıste..alışmışız artık dırek çıkartıyoruz...asker ;yolculuk ne zaman dıyor..-sorma be abi dıyorum 12:00'de kopuyoruz yıne alemlerden dıyorum..bı daha ne zaman gelcen dıyor..bende bılmıyorum dıyorum bende.....
    eve cıkıyorum..sessizce son duzenlemelerı yapıyorum..aksam oluyor herkes hareketlenıyor..sakın dıyorum sakın(!) kımse gelmesın benle,tek basıma gıdıcem dıyorum..alıyorum cantamı ve karanlıga karısıyorum yıne gece vakti...solugu astide alıyorum..otobusun kalkmasına yarım saat kalıyor..sehre bakıyorum gorebıldıgım kısımlarına...gozumun gormedıklerını ise beynım data show edasında kare-kare getırıyor gozlerımın onune...sıgaramı yarım bırakıp atıyorum..otobuse bınıyorum..ho$geldınız dıyor host,pekde ho$ gelmedim dıyorum!..dumur oluyor cocuk..neyse hoca dıyorum babacan bır tavırla... ensesını sıvazlıyorum,sktret sen benım dedıklerımı..bı su getırıver 44 numaraya dıyorum...başını sallıyor..gecıyorum yerıme..walkmanın play tusuna basıyorum..çıgırtganların sesıyle,dınledıgım muzık bırbırıne gırıyor,kafamı cama yaslıyorum,sular damlıyor...otobus hareket edıyor inceden....yoldayız artık...sabah uyanıncaya dek gozlerımı kapatıyorum derin uykulara sevk oluyorum,sabah oluyor ve ben artık buyudugum,genclıgımın en super gunlerını yasadıgım ve tekrar donus zamanımın hesabını yaptıgım ortamın yani ankaranın ozlemını ındıgım andan ıtıbaren yasamaya baslıyorum..hass sktrr ya dıyorum hafıften yıne denyo gunlere adım atıyoruz..hak getire dıyorum...
    şimdi ankaradayım...yine gidicem yine bole olucam..bırgun capayi fena atıcam ankaraya o olucak..
    dipnot:ankarayı ankarada yasamamıslar ozleyemez dıyorum..uzaktan gazel okuyup her defasında ankaraya kulp takmaya calisanlarda haddını bılsın dıyorum..ve ankara gecelerine karı$maya gidiyorum..
  • (bkz: universite hayati)
  • artik yasamak icin baska bir sehri secmisseniz, ozlediginiz ankaraya gittiginizde o'nun size olan kirginligi ile karsilasirsiniz. ne kadar misafirperver olsa da misafirsinizdir iste! diger tarafta oldugu gibi... iki arada bir derede kalirsiniz. ozlediginizi dile getiremezsiniz arada kalmisliktan oturu belki. yavas yavas siz de baslarsiniz "esasinda ankara'yi degil, icerigini ozledim" demeye... o ise size kotu kotu bakar, firsati olsa orta yerinden titretir gobegini, yok eder icindekileri... ama yapmaz! yapamaz, misafirperverdir cunku. siz de artik misafir. ankaraya hosgeldiniz, arkadaslarinizi gormeye :)
  • ankara dışında bir şehirden* çocukluktan beri yaşadığınız şehire* dönüp yaz tatili nedeniyle herkesin tatile gitmesiyle size eskisi gibi gözükmeyen şehre duyulan özlem. nerde eski günler diyerek bazılarının deyişine göre türkiye'nin en büyük köyünde geçmişi aramak ama bulamamak.
  • özgürlüğümü sadece ankarada yaşayabildiğim için nefret ettiğim halde özledim ankarayı. ben gidiim artık.tutmayın anne beni ben gidiyorum diye içimden geçirmeme sebep oluyor bu aralar
  • istanbulda gecirilen 5. gunden sonra alismaya baslayacaginiz* duygu. es dostla hasret giderdikten, eglendikten sonra sehrin acaip pisligi ve kargasasi ve rezil insanlari gozunuze batmaya baslar ve akabinde bu ozleme hissi gelir.
  • istanbul insanın üstüne üstüne gelirken, ufukta seyahat görünmüyoken had safaya çıkan duygu
  • (bkz: ankarayı okşamak)
  • geride birilerini yarım kalmış yaşamışlıklarla bırakmak gibi bir gerçeğim olması ankarayı daha terk etmeden bile özlememe sebep oluyor.ankarada nerde akşam orda sabah istediğin hovarda ve dahi çapkın hayatı yaşa sonra git izmire:peki anne silerim yerleri....kader denen şey bu kadar acı mı....
  • (bkz: uzaktaki sevgili)
hesabın var mı? giriş yap