anne yalanları

• ben zaten et sevmem
• yaşım beş. kardeşim ^* yeni doğmuş. evde mevlit okutuluyor. kadınlar bir odada, erkekler bir odada. derken o kadar koca insanın içinde canım sıkılıyor. yerde halının üzerinde bağdaş kurmuş şekilde oturuyorum. birden barsaklarımda bir hareketlilik oluyor. hayırrr. tutamıyorum kendimi. veee... uzundan kısaya doğru pıııııııııııııııııııııııııııııırt......pıııırttt....pıırt...pırt diye salıveriyorum metan gazını.
  
  ohhh. saldım rahatladım. ama sanki o sesleri çıkaran ben değilmişm gibi gayet ciddi bir yüz ifadesini takınmayı da ihmal etmiyorum. dikkati dağılan teyzeler başlıyor gülmeye. bana bakıyorlar. biraz daha baksalara ağlayacağım. annem giriyor lafa birden:
  
  - ben yaptım benn
  
  nasıl rahatlıyorum anlatamam ahaha.
• bir klasik olarak (bkz: nereye koyduysan ordadir)
  hayir efendim, orada falan degil, o yuzden soruyoruz herhalde..
• -anne bu corbada ne var tadi boyle bi garip...
  +hiic iste bir takim sebzeler
  -yuvarlak cevaplar?
  +tamam tamam pirasayi robottan gecirip koydum
  -yaaa anne ya ben sevmiyorum pirasa bilmiyosun sanki
  +bildigim icin zaten heheh ama guzel olmus di mi?
  
  -anne ne koydun yine bu corbaya?
  +hiic iste sebze corbasi. saydirma hepsini simdi bana
  -say sen say cikacak yine garip bir sey icinden
  +havuc, domates, kereviz..
  -nee kereviz mi?
  +evet robottan gecirip koydum. guzel ama di mi?
  
  -anne sen corba yapmasan artik? bi sey kokuyo bu pis pis
  +yok yaa kokmaz o kokmaz
  -ne kokmaz?
  +karnibahar canim aaa
  -off hep sevmedigim seyleri koyuyosun
  +ama ben onu
  -dur ben soyliyim. robottan gecirdin di mi?
  +heheh evet. hadi ic hadi
• bazen çok kirici olabilir. bir arkadaşimiz anlatmişti bizi hüzünlere boğan anisini. arkadaşimiz mimar, bir uzak şehirde proje mimari olarak iş bulup gidiyor. binayi yaparlarken bir dolu problem çikiyor, işveren para ödemiyor bu tefecilerden para alip işçilere ödüyor, sonra işveren iflas ettim diyip yok oluyor, tefeci bizim arkadaşi dövdürüyor, tehdit kiyamet bizimki kaçip anne evine ankara'ya geliyor. olaylar biraz yatişana kadar siğiniyor diyelim. ertesi gün yikanmak için banyoya giriyor, küvetin kenarinda sadece sabun var. kapidan sesleniyor
  -" anne şampuan nerede?"
  annesi ;
  -"yok oğlum, şampuan bitti. ben de alamadim işte" diyor.
  çocuk giriyor yikaniyor çaresiz, sonra belinde havlu traş olacak, jilet için bir dolabi açiyor ki, ne görsün? şampuanlar.. bir iki tane değil ha, dolu. yeşil elmalisi, badem yağlisi çeşit çeşit..
  düşün anne yapiyor bunu, kendini biçaklanmiş gibi hissediyor .
  neyse bir hafta sonra ankara'da işe başliyor. tefeciyi arayip borcu ödeyeceğini söylüyor, biraz avans aliyor ve eve giderken bir şeyler alarak gidiyor.aldiği şeylerin içinde şampuan da var . eve gittiğinde annesi gayet güleryüzle karşiliyor. bizimki banyoya duş almaya gittiğinde bir de bakiyor ki, şampuanlar ortaya çikmiş, küvetin kenarina dizilmiş.
  -" aldim oğlum" diyor cilveli cilveli. arkadaş gerek yoktu anne ben almiştim diye kendi aldiğini koyup, diğerlerini kaldiriyor.
  bu anisini birlikte onun evinde raki masasinda anlatti bize gözlerine iki damla yaşla.
  sonra tanidik annesini. bencil, kakavan kadinin tekiydi. valla yalandan da olsa saygi gösteremedik kendisine. doğurmuş olmak anne olmak demek değil çünkü , saygi da hakkedene gösterilir...
• -baban kızıyo çabuk eve gel
  
  (baba çoktan uyumuştur)
• beş dakka sonra ordayız
  beş dakka sonra kalkıcaz
  ben bi beş dakkalıgına komşuya gidiyorum
• - kalk saat 1 oldu..
  
  saat daha 11.00'dır.
• "aman tamam, karışmıyorum bundan sonra işinize."
  
  yalan, külliyen yalan!
• -o balığı bitirirsen karşı dağdaki karıncayı bile görürsün.
  
  ben 3,4 yaşlarındayken söylerdi bunu.
  
  geçenlerde bu yaptığını hatırlattım. "böyle söylerdin biz de sevmeye sevmeye yerdik karınca görecez diye. bu yalana ne gerek vardı ki sanki?" dedim. gelen cevap;
  
  -ulan eşşoğleşek hadi ben yiyin diye yalan atıyorum karşı dağdaki karıncayı göreceksin diye. sen niye balığı yedikten sonra "aa anne vallahi görüyorum" diye salllıyorsun?