• annenin ağlayan evladından daha çok üzülmesine sebep olur;
    yapmamak lazım, bir de o üzülmesin..
  • ağlamamaya çalışmak, annenizin bu halinizi görüp size sarılması, sarıldığı anda kendinizi bırakıp hıçkırarak ağlamak... belki de bütün üzüntünüze rağmen kendinizi en rahat ve en güvende hissettiğiniz anlardan biridir.
  • ne kadar ekstrem bir durum yaşarsam yaşayayım, bir erkek evlat olarak annemin üzülüp telaşlandığını görmeye dayanamayacağımdan gerçekleştirmeye pek kararlı olmadığım eylem. sarılırım uzun uzun. kıyamam ki ona!
  • nasıl güzeldir. ıçinden acılar kopar dağılır. hücrelerine bir ferahlık yayılır. bu acı nasıl geçecek diye sorarsın annene, onun cevabıyla inanmadığın her şeye inanmaya başlarsın biranda
  • vücudu buz gibi olmadığı sürece anneye ne kadar sarılıp ağlamış olsak da yine de insanı en mutlu eden eylemdir.anne bu umut verir insana
  • şu zamana kadar, bir kere sarılıpta ağlamadım anneme, ama bu duyguyu yaşamak istiyorum

    edit: keşke yasamasaydim.
  • neden bilmem bugüne kadar hiç yapmadığım eylemdir. yapanları takdir ettim.
  • en çaresiz anlarda tek kurtuluş yolu gibidir. ya da ne bileyim bana öyle geliyor. hiç yapmadım. ama şu an öyle bir ağlayasım var ki sarılıp. sanki "anne n'olur yardım et anne, beni bir sen kurtarabilirsin, n'olur" diye bağrında ağlasam her şey çözülecekmiş gibi geliyor. tüm sıkıntıları unutup, her şeyi bir kenara bırakıp onun bir cümlesiyle, tutunacakmışım gibi sanki. ama hiç yapmadım, üzgünüm.
  • suanda yapmak istediğim eylem. sebepsiz yere üzgün olsam bile beni dinleyip teselli vereceğini bildigim tek insan annem. konuşmasa bile sarılıyor olması yeter. baskalarinin yanında rahat aglayamayan ben, salya sumuk bosaltabilirim icimdekileri, utanmadan, sıkılmadan...
  • (bkz: böyle bir şey yok. ama olabilir de.)
hesabın var mı? giriş yap