• tabi o zamanlar küçücük çocukların ellerinde telefon yok. arkadaşlarla buluşma ümidiyle evden çıkılır. arkadaşların sokakta olduğu bile meçhul. gerekirse önce evlere gidilir evde mi değil mi kontrol edilir. evde yoklarsa sürekli takıldığınız mekanları kontrol etme süreci başlar. top oynadığınız arsa, okul bahçesi, meybuzcunun önü sokak sokak gezilir. en sonunda arkadaşlar bulunur ve şimdi gülerek hatırladığımız anıları yaşamaya başlarız.
  • allah iyiliğini versin nereden hatırladın da benim gözlerimi böyle dolu dolu ekrana baktırttın diyerek başlık sahibine saygı dolu sitemlerimi ilettiğim olay.

    ulan bir zamanlar biz telefonsuz da yaşamıştık be.
  • çocukluğumu aklıma getirmiş olan harika başlık.

    oturduğumuz yerde futbol sahası vardı ve istisnasız her cuma ve cumartesi günü büyükler ve küçükler olarak karma takımlar kurulup maç yapılırdı. takımda oynayan kişiler üç aşağı beş yukarı hep aynı olduğu için biz de küçükler olarak toplanıp, büyüklerin evlerine teker teker ziyarette bulunup maç için çağırırdık.

    şimdi düşününce ne güzel günlermiş diyorum, şunun bile tadı varmış meğerse.
  • top almaya bakkala hep beraber gidilen döneme denk gelir. seçilen top önce iki elle bastırılarak havası, daha sonra havaya fırlatılarak yamuk olup olmadığı kontrol edilirdi

    ayrıca dostlukların çok daha kaliteli olduğu dönemdir.
  • bir futbol maçı yapabilmek için tüm semti ev ev kapı kapı dolaşıp arkadaş toplardık.
  • her yere geç kalan arkadaşları dakikalar hatta saatlerce sokakta beklediğim, esnafla ahbap olduğum karanlık dönem.

    şimdi en azından arayıp, daha evden çıkmamış adamın "birazdan oradayım, köşeyi dönüyorum" yalanlarını canlı olarak dinleyebiliyoruz.

    ezik ve nazik bir insanım.
  • hiçbir şekilde haberleşmeden her gün aynı saatte aynı yerde 25-30 kişi toplanabiliyoduk . sahi nasıl yapıyoduk onu ya şimdi 1 kişiyle bile zar zor denk getirebiliyoruz.
  • ağlıycam şimdi. 10 kuruşluk meybuzlardan alırdık ve enteresandır tadı efsane gelirdi bize. seksek oynardık. hulohop çevirirdik. soda kapaklarını taşla düzleştirip oyun oynardık. çok güzeldi be
  • (bkz: atari salonları)
  • bir de bunun kardeşlerin sokak sokak arandığı karanlık dönemi vardır ki evlerden ırak.
    alıp başını giderdi kimseye bir şey demeden ne çektim ben o dönemden...

    zamanında az koşmadım peşinden, şimdi onu her işime koşturuyorum gerçi hala bıraksalar nereye gidiyor takip edeceğim koca adamı...çünkü ablalık.
hesabın var mı? giriş yap