• asıl sorunumu açıklamak uzun süreceği için, paravan olarak kullandığım fobidir.. asansörden değil de, asansöre binen tanımadığım insanlardan korkuyorum ben..

    10 yaşındaydım.. bir akşam üstü, bakkala ekmek almaya yolladı annem beni.. apartmandan çıktım.. kapıda elinde sigarası olan beyaz gömlekli, siyah pantolonlu, esmer, bıyıklı bir adam bekliyordu.. önemsemedim, gittim bakkala, aldım ekmeği.. zile bastım, annem açtı apartman kapısını.. giriş merdivenlerini çıktıktan sonra asansörün olduğu yere geldim, bir de baktım az önce kapının önünde bekleyen adam asansörün kapısını tutmuş duruyor öyle..

    "gel kızım, beraber çıkalım"

    dedi.. işgillenmedim zira apartmanda tadilat vardı o sıralar.. abi de orada çalışanlardan biridir dedim.. bindim asansöre.. 5. kata çıkacağımı söyledim.. abi 3. katın düğmesine bastı ardından hemen operasyona başladı.. cebinden oldukça büyük bir çakı çıkardı.. çakı gibi değil de ustura gibi bir şeydi.. hayli kesici yani.. sessiz olmamı, bana zarar vermeyeceğini, sadece para ya da altın vs gibi şeyler varsa onları kendisine vermemi istedi.. bir de sessiz olmazsam beni keseceğini, yetmezmiş gibi,

    "kızııııııım, niye çıkmadın hâlâ?"

    diye seslenen annemi de keseceğini sözlerine ekledi.. ne çabuk söyledi bunları diye düşünüyorum şimdi.. sanki gökdelende yaşıyorduk anasını satayım.. altı üstü 3 kat çıkmıştık tüm bunlar olurken.. neyse işte, elimdeki parayı, kolumdaki karne hediyesi altın bileziği verdim kendisine.. zemin kata indik tekrar, sessiz kalmamı salık vererek koşar adımlarla uzaklaştı.. o 5 kat çık çık bitmemişti sanki.. elinde salata bıçağı ile bekleyen anneme ağlarken anlattım durumu.. oldukça cabbar bir insan olan kendisi, elde bıçak sokağa indi.. adamı bulsa, kesecek sanki.. deli kadın.. bulunamadı tabii adam.. koca istanbul'da nasıl bulunsun?

    bunlar olduğunda, babam şehir dışındaydı.. işi olmasına rağmen, olayı öğrenir öğrenmez aynı gece dönmüştü istanbul'a.. döndüğünde "baba, adamın bıyıkları aynı senin bıyıkların gibiydi" demiştim.. sabah bir kalktım ki babam bıyıklarını kesmiş.. hatırlıyorum da, çok çirkin olmuştu be! ona da demiştim.. müthiş bir hareketti tabii yaptığı, asla unutamam ama çirkin olmuştu işte..

    uzunca bir süre asansöre yalnız binemedim.. sonra zamanla üstesinden geldim.. ancak yine de, ne zaman tanımadığım birini asansör beklerken görsem, anında "siz çıkın, benim asansör fobim var" diyorum.. o kısa süre zarfında da olsa, tanımadığım her insana potansiyel suçlu gözüyle bakmaktansa, ya merdiveni kullanıyorum ya da o yabancının çıkmasını bekliyorum.. çok mühim bir sorun değil yani.. bir de altın objeleri asla kullanmıyorum.. hele bu hiç sorun değil aksine gayet kârlı bir şey..
  • asansör kolay kolay düşmez! dolayısıyla gereksiz bir fobidir.

    320 kg kapasiteli bir asansöre dört çelik halat bağlıdır. biri dahi kalsa asansörü taşır. o da koptu dielim; paraşüt mekanizması var. yani kabin raylara hart die oturur, kaymaz. o da bozuldu dielim; tampon mekanizması var, yumuşak iniş yaptırır.

    ha ama işiniz tampona kaldıysa dikkat! götümüze girebilir.
  • bir sene boyunca yedinci kata tırmanmama sebep olmuştur.
  • klostrofobiniz varsa ve bunun uzerine 2 kere asansorde kalip, bu kalmalarin bir tanesinde* 8 tane insanla beraber 2. kattan -2. kata serbest dususe gecmisseniz eger, olmamasinin sasirtici oldugu korkudur.
  • asansör fobisine sahip insanları destekliyorum. dört kişilik uyuz asansörlerde, içerde üç kişi varken müstakbel dördüncünün benim asansör fobim var, darlanırım hem binmeyeyim kesin kalırız, diyerek asansöre binmemesi çok güzel bişi. fakat sekiz kişilik asansörlerde olmuyor bu. dikkat ettim, onbirinci elamanın bile böyle bi fobisi yok. bu bakımdan araştırılmaya değer görüyorum bu hususu. neticede bilimdir.
  • bende bu fobinin farklı bir türü var sanırım. asansörün zemin kata gelince durmayacağını, dünyanın merkezine doğru yol alacağını düşünüp kafayı yiyorum. bu yüzden genelde çıkmakta olan değil, inmekte olan asansöre binmekten korkuyorum. bi de o iki kat arasında kalan fayans döşenmiş tabliye betonu yok mu. o arada kalırsa asansör diye de ayrıca tırsıyorum. ayakları ağrıdığı için oturduğu binanın asansörünü devamlı kullanan ve sayısız kez asansörde mahsur kalmış olan 85 yaşındaki anneannem ise " hadi kız ordan, deli! " diyerek bu fobimle dalga geçiyor. evet.
  • asansor fobisine değil belki ama gizli asansör fobisine örnek olarak her gece rüyada binilen asansörün son hızla yukarı çıkması, durmayacağının bilinmesi, durmaması, binadan son hızla çıkıp gökyüzüne yükselmesi ve sonunda da yere çakılıp ölüme sebebiyet vermesinin görülmesi verilebilir.
  • fobiniz olup olmadığını ancak ağzına kadar dolu bir asansörle inmeniz gereken katın 1,5 metre altında durmuş şekilde 5 dakika bekledikten sonra yardım için gelenlerin sizi yukarı çekebilmek için asansörün elektrik ve havalandırmasını kapattıktan sonra anlıyabilirsiniz. böyle bir durumda da eğer kendinizi boğuluyor gibi hissetmediyseniz ve ertesi gün aynı asansörde gülerek dün akşamki olayı anlatıyorsanız fobiniz yoktur
  • farklı boyutları olan fobidir,
    genellikle bu fobi kapalı kalmaktan,havasız kalmaktan vb. ortaya çıkar.
    sözlük yazarı bende ise asansöre karşı oluşan tutum ve fobi şu noktadadır:
    rahat bir şekilde asansörün kapısına gidilir,asansör çağırma düğmesine basılır,tıngır tıngır gelen asansör yavaş yavaş korku vermeye başlar ve asansör istediğiniz kata gelmiştir;o anda fobiniz ortaya çıkar,nasıldır ve niçindir bu fobi?o asansör kapısı açıldığı anda içinden bir psikopat,eli bıçaklı bir deli,bir hırsız fırlayıp boğazınıza sarılacak,üstünüze atlayacak sizi öldürecek diye tırsarsınız veya da asansörde bulunabilecek köpek,kedi,böcek veya farenin(artık ne aradığını düşünüyorsam orada)üstünüze saldıracakmış gibi tırsarsınız.kapıyı açarken arka fon olarak kalp ritminiz duyulur..
    gayet korku vericidir,kapı tamamen açılıp içinin boş olduğunu görene kadar,işte bu da böyle bir asansör fobisidir.
  • serbest çağrışım (bkz: faiz lobisi)(bkz: asansör lobisi)
hesabın var mı? giriş yap