• ne çabuk unuttun 2-4 nöbetleri
    verilen istikamet, kitlenen izinleri
    askerlik dediğin yapılır bir kere
    bırak artık bunları yol ver gençlere
  • hayatın boktanlığı karşısında en az 1 kere düşünmüştür askerliğini yapmış olanlar bunu.
  • çok garip bir duygu.

    askere gitmeden önceki son 3-4 ayımı hatırlıyorum da, "12 ay geçer mi be!" diye diye kurbanlık koyun gibi beklemiş, çevremdeki insanların kafasını sikmiştim.

    bugünse bu 1 yıllık macera son buldu, 3800 askerin katılış muayenesine katıldım, 5000 kişi ile iletişim kurdum, hayal bile edemeyeceğim bir askerlik yaptım ve şimdi de evimdeyim. işin garibi ise, böyle olacağını hiç tahmin etmesem de, şu an orada olmak istiyorum.

    artık orada çok fazla kişi görmek, çok ilginç kişilerle tanışmak mı eğlendirdi, yoksa içerisinde kadın olmamasına bağlı olarak insanların daha özgür hareket etmesi mi mutlu etti, bilmiyorum ama sonuçta askerlik de yaşandı ve bitti.

    bugünden itibaren ise, getirdiği askerlerle revire girdiğinde taşaklarıyla oynayan başçavuşun yerini, takım elbiseli sabahlar ve resmi evraklı kamu işleri alacak. neyse ki işin ucunda izmir var. yoksa siksen alışamayacaktım ben bu işe.

    haa unutmadan, ben askerliğimin bittiğini "senin askerliğin bugün itibariyle bitti" dediklerinde öğrendim.
  • bugun basima gelen olay, hem de hic kolay bir askerlik olmamisti, van'in ucra bir kosesinde yapilmis askerligi ozledim. ustelik uzerinden 3 sene gecmis olmasina ragmen. ısyerinden arkadaslarla yapilan muhabbet esnasinda gecen 'askerden dondugum kilomdayim' cumlesinden sonra ortaya cikti her sey...daha sonra dusundum de en son kendime askerde vakit ayirmistim. bolca kitap okumus, nobetlerde gokyuzunu izlemis, kendimle ilgili uzun uzun dusunup kararlar almis, duzenli olarak spor yapmis, kendime iyi bakmistim. simdi uzerinden yillar gecince dusunuyorum da iyiymis o hallerim... su anda hayatim tamamen kosturmaca, hep bir yerlere yetisme, hep birseyler yapma hirsi... ozel sektor sagolsun dusunmeden karar verme yetisini de kazandirdi. bir isi yap simdi de hatali olursa ileride duzeltiriz deyip herseyi otelemeyi ogrendim en guzelinden...ama benim gecen omrum ne olacak? ileride yaslaninca ne anlatacagim ben insanlara,isimi mi? yoksa yine kosturmacayla oradan oraya savrularak yasadigim, sayisini unuttugum adetteki asklarimi mi? ne icin bu kosturmaca? aheste aheste gecen askerdeki 6 ayimi geri istiyorum ben, 6 aylari dolu dolu yasamak istiyorum, bu yuzden ozluyorum seni askerlik, agir agir yasamak istiyorum omrumu, kosturarak yasayip erken yasta olmek istemiyorum. ınsanlara anlatacak bir şeylerim olsun istiyorum yaslandigimda... cok mu sey istiyorum? askerligin bahsinin gecmesi bile kendim hakkinda dusunmemi sagladi, simdi sira karar almaya geldi, acele etmeden aheste aheste alacagim kararimi ama yanilmamak icin, tesekkur ederim askerlik, keske bir kere daha kesisse yollarimiz...
  • (bkz: hayattan nefret ediyorum demenin dolaylı yolları)
  • askerde geçirdiği bir yıl boyunca, mevcut hayatındaki dertlerinden uzak kalmış, ve görev yaptıgı askeri birlikte, askeri koşullara maruz kalmamış bünyenin, anılara özlemidir.
  • sivil hayatı askerdeki hayatından daha zor olan adamın duyacağı özlemdir.* *
  • masabaşı işinde dötü göbeği büyüten, binbir türlü stres kaynaklarıyla mücadele eden, ay sonunu nasıl getireceğinin hesabını yapan bünyenin zaman zaman içinde bulunduğu hissiyat. özelikle acemi birliği özlenir; sınırsızca sorumsuz olmak, düşünmek zorunda olmamak, sadece emirleri yerine getirmek, taşı sıksam suyunu çıkarırım zindeliği, sıkı dostlar ve psikopatlığın sınırlarında kendini gerçek bir erkek gibi hissetmek. ama en fazla bir hafta, o kadar da demedik.
  • 8 ayini beraber gecirdigi insanlara ali$ma sonucu, askerlikten sonra i$ bulma/hayat kurma/vs sorunlarin getirdigi bunalim ile, olmamasi gereken, ama olabilen bir durum
  • hani insanın kıçının içi kaşınır ya, elini delikten içeri sokup kaşıyamazsın, işte öyle bişey.
hesabın var mı? giriş yap