askerlikte ilk gece

• karanlık, soğuk, rahatsız geçen bir gecedir. şansa o kış çok yumuşak geçmiştir ve ocak sonuna kadar bir kez bile kar yağmamıştır marmara'ya... fakat kışlalar genelde ormanlık alanlar oldukları için hava tüm soğukluğunu hissettirmektedir. 24 kişilik koğuşu ısıtan, daha doğrusu ısıtamayan avuç içi kadar bir kalorifer peteği ve leş gibi bir küf kokusuyla geçen iğrenç gecedir. öyle bir gecedir ki 170 gece sonra bile insanın yazarken içini daraltır...
• bu ne melankoli sanki müebbet hapis yemiş gibi yazılan yazılar var.
  gidersin yatağın gösterilir yatarsın. askerliğin kendi içinde yazılı olan ve olmayan kuralları vardır. sıkıntıya sokmadan kurallara uyarsın olur biter. ne sizden iş hayatındaki gibi bir performans beklerler ne de başka baskılar. kafa yormayan basit işler: mıntıka temizliği, yanaşık düzen, selam, içtima, tekmil,nöbet,komutanların ameleliğini yaparsın, spor vb.
  
  koku, horlayan tıslayan ossuran da olur,değişik tipler de olur, cins komutanlar da olur. ama burası askeriye amaç bu; görece olarak zora ve konforsuzluğa, iaate disipline alışacaksın. sivil hayatla kıyaslama yaparsan askerlik insana zor gelir. nizamiyeden geçtikten sonra sivil hayatı unut, kurallara uy hiç de zor olmaz.
  
  sıcak çatışma ihtimali olan yerlerde askerlik yapanlara bir şey demiyorum orada psikoloji değişebilir.
• benim için mamak mebs de geçen ilk gece oldu. teslim olur olmaz giyinmeye gittiğimiz için gece herşey tamamlanmışdı. bölük binası girişinde de herkesin hangi koğuş hangi yatakta yatacağı belliydi. hiçbir karmaşa olmadan koğuşlara girmiştik. şansımıza tüm bölük kısa dönemdi. haliyle daha olgun, daha düzgün bir kitle oluyor. güzel sohbetler, yatana kadar gayet keyifli zaman geçirmiştik. millet abuk sabuk şeyler anlatmıştı gitmeden ama mışıl mışıl uyudum yani.
• 11 saat süren, cin gibi gözlerim açık gittiğim bir gece yolculuğundan sonra gamsız bir ayı gibi hunharca uyumuştum.
• etrafımda salya sümük ağlayanları görünce erken uyudum. allahım bugün bitsin dedim