avara

• murat kekilli'nin avara'sı
  
  söz: karacaoğlan
  müzik: murat kekilli
  
  yeter olsun yeter olsun
  çok ağlattın yeter olsun
  o kızıl saçlarını çözen
  benden beter olsun
  
  (tekrar)
  
  karadır kaşların kara
  sineme açtın yara
  beni dünyada avara
  eden bin beter olsun
  
  (tekrar)
  
  ah güzel geçersen bir elime
  çekerim seni yemine
  benim şimdiki halime
  gülen bin beter olsun
  
  (tekrar)
  
  karadır kaşların kara
  sineme açtın yara
  beni dünyada avara
  eden bin beter olsun
  
  not: copy paste değil alınteri, de. üçüncü kıtada "çekerim seni yemine" mısrasında "yemine" kısmını anlayarak değil tahmin yürüterek yazdım... yanlış ise, doğrusunu bilen söylesin...
• murat kekilli tarafından çok güzel yorumlanan parça.
  fazla bilinmese de, gerçekten kalitelidir.
• murathan munganın en güzel şiirlerinden biri.
  
  ..vahşi siyah atlardık
  kentin ışıklı çöllerinde kendi izini arayan
  deri ceketlerimize sığdıramadığımız düşlerimiz kadar
  asık ve düşmandık
  dünya acıtırdı bizi. her şey kanatır, her şey yaralardı
  sevişmek çekip çıkarmazdı bizi derinliğimizden
  öfkemizi dindirmezdi hiçbir şey
  geceleri uyuyamayan çocuklardık,
  otobüs garlarında uzun maceralara umar
  apansız yolculuklara çıkardık
  ..
  ahh o gece yolculukları
  bir başka kentte, bir başka insan olmanın umutları
  kaç yol arkadaşı kaldı şimdi geriye
  gençliğin ilk acılarını birlikte keşfettiğimiz
  kaç yol arkadaşı?
  sürüyerek götürdüğümüz dargın beraberlikleri saymazsak
  ne kalıyor elimizde?
  ölenler,
  terk edenler,
  bir de telefonları, adresleri, kendileri değişenler
  
  vahşi, siyah atlardık; yılkıya bırakıldık
  içimizden kimse gidemedi amerika'ya
  kendi amerika'sı da olmadı hiçbirimizin
  yağmur aldı
  rüzgar aldı
  zaman aldı
  o vahşi siyah atları
  herşey o eski rüya da kaldı
  çarpıp geri dönen düşlerimizin üstünde
  çürümüş cesetleri yüzüyor şimdi vahşi siyah atların
  öldükleri sahilleri kendileri de bilmiyorlar
  peki sen anımsıyor musun?
• murathan mungan'in enfes siiri. tamami soyledir;
  
  anımsıyor musun?
  bir çetemiz vardı: vahşi siyah atlar
  ısmarlama serserilikler yaşardık
  kimseden bir şey demeden kaçıp gitmeler gibi
  sokaklarda sabahlamak, parklarda yatmak
  yabancıları mahalleye sokmamak gibi
  ve bir gün gideceğimiz bir amerika vardı
  herkesin bir amerika'sı vardı o zamanlar
  herkes gece istasyonlarında
  kendi amerika'sını aradı
  
  kısık ışıklı arkadaş odaları
  plağın bir yüzünü kaplayan uzun parçalar eşliğinde
  kendi rüyalarımıza dalar, dağılırdık
  okyanuslar, gemi yolculukları, kanayan ıslıklar
  ve dünyanın bütün limanları
  önümüzdeki sessizce uzardı
  
  biterdi plak, disk boşa dönerdi.
  düşlerimiz çarpip geri dönen sulardi şimdi
  böyle zamanlarda ilk sözü söylemekten
  kaçinirdi herkes
  sonra bir usulca kalkar, herkese çay koyardi
  animsiyor musun?
  
  vahşi siyah atlardık
  kentin ışıklı çöllerinde kendi izini arayan
  deri ceketlerimize sığdıramadığımız düşlerimiz kadar
  asık ve düşmandık
  dünya acıtırdı bizi. her şey kanatır, her şey yaralardı
  sevişmek çekip çıkarmazdı bizi derinliğimizden
  öfkemizi dindirmezdi hiçbir şey
  geceleri uyuyamayan çocuklardık,
  otobüs garlarında uzun maceralara umar
  apansız yolculuklara çıkardık
  
  uykulu kentlere girerdik gece yarıları
  ıssız ağaçlar olurdu yol kenarlarında
  gökyüzünde parlak yıldızlar, her yere aynı uzaklıkta
  sarhoş bindiğimiz otobüsün penceresinden
  sanki bambaşka bir dünyaya bakardık
  sonra saklayarak yüzümüzü birbirimizden
  yumruklarımızı sıkar sessizce ağlardık
  ışığı açık kalmış pencerelere, kepenği örtülü dükkanlara,
  yaz bahçelerinden taşan çiçeklere,
  adını bile bilmediğimiz bu kente
  neye olduğunu bile bilmediğimiz bir hasretle
  uzun uzun bakardık
  anımsıyor musun?
  
  ahh o gece yolculukları
  bir başka kentte, bir başka insan olmanın umutları
  kaç yol arkadaşı kaldı şimdi geriye
  gençliğin ilk acılarını birlikte keşfettiğimiz
  kaç yol arkadaşı?
  sürüyerek götürdüğümüz dargın beraberlikleri saymazsak
  ne kalıyor elimizde?
  ölenler,
  terk edenler,
  bir de telefonları, adresleri, kendileri değişenler
  
  vahşi, siyah atlardık; yılkıya bırakıldık
  içimizden kimse gidemedi amerika'ya
  kendi amerika'sı da olmadı hiçbirimizin
  yağmur aldı
  rüzgar aldı
  zaman aldı
  o vahşi siyah atları
  herşey o eski rüya da kaldı
  
  çarpıp geri dönen düşlerimizin üstünde
  çürümüş cesetleri yüzüyor şimdi vahşi siyah atların
  öldükleri sahilleri kendileri de bilmiyorlar
  peki sen anımsıyor musun?
• murat kekilli'nin son albumunun ismidir ayrica.
  
  (bkz: avara)
  (bkz: ayrilik) helal olsun.
  (bkz: e$ek gozlum) bildik, baydik.
  (bkz: tomarza)
  (bkz: yandi bu yurek)
  (bkz: vakti geldi) superdir.
  (bkz: odalarim)
  (bkz: meyro)
  (bkz: gitme dongusu)
  (bkz: me$eler)
• bugün düşündüm: mungan'ın herkese gece istasyonlarında arattığı gidilemeyen amerika'sı ile svidrigaylov'un sorarlarsa gitti diyecekleri amerika'sı bir midir?
• değeri bilinmemiş, en güzel (bkz: anadolu rock) şarkılarından biri.
  (bkz: murat kekilli)
  (bkz: karacaoğlan)
• mutlak güce boyun eğip yaltaklanmadan önceki zamanlarında inceden saygı duyduğum murat kekilli'nin 2004 yılında çıkarttığı albüme ismini de veren tertemiz bir a1 anadolu rock şarkısı.
  
  bas, flüt, piyano, davul, klasik ve elektrik gitar kompozisyonları, vokal ve sözleri (bkz: karacaoğlan) ile anadolu rock nedir, nasıl yapılır sorusunun cevabıdır, ders niteliğinde bir parçadır.
• insanın boğazına düğümlenen mungan şiiri.
  
  "adını bile bilmediğimiz bu kente
  neye olduğunu bile bilmediğimiz bir hasretle
  uzun uzun bakardık.
  anımsıyor musun?"
  
  (bkz: geçmiş özlemi)
• anadoluda bazı yörelerde ekim ayına verilen isim.