baba

• öyle zamanlı zamansız babamla yaşadığım ve aslında unuttum diye bildiğim anılar geliyor ki aklıma...
  
  hani böyle çocukken, gençken karanlıktan korkarsın da hep o odanın karanlık tarafından bir şey çıkacakmış gibi hissedersin de sonra başka şeyler düşünmeye çalışırsın... telefonuna bakarsın, ışığı açarsın unutmak için. işte babasızlıkta öyleymiş... ama bu sefer açtırmıyorlar o ışığı. karanlıkta korkudan gebersen de çekeceksin o acıyı, o yalnızlığı, o çaresizliği diyorlar.
  
  32 gün oldu babamı kaybedeli, ben o eski ben değilim. yani bu beden, kaidesi gereği dünyada devam ediyor ama içerde olan, şu yazıyı yazan cehennemde yanıyor. keşkelerle başlayan cümleler de ateşi harlayan odunlar...
  
  ya insan 66 yaşındaki babasını kaybeder mi? kaybediyor işte... ya benim babam dünyanın en iyi insanıydı. o benim iyiyi kötüden, doğruyu yanlıştan, hakkı haksızlıktan ayırdığım yanımdı. ona çaktırmasam da en yakın arkadaşımdı. iş'te yaşadığım dertleri anlattığım ve kendi de hala çalıştığı için benzer dertleri bildiğinden beni rahatlatmaya çalışan yegane insandı. hayattaki dayandığım duvardı, ulan dünya yansın arkamda babam var umrumda mı dediğim canımdı, kanımdı...
  
  ve şimdi yok. şimdi, çektiğimiz resimler, videodaki konuşmaları var ama kendi yok...
• adımı belirleyen insan. anneme kalsa iki seçenek varmış ve ben ikisini de beğenmemiştim. babamsa bana en uygun, en olabilecek adı koymuş.
  
  iyi ki adımı babam seçmiş valla. gerçi geçen gün konusu açıldı. bulmaca çözerken adım çıkmış, oradan seçip koymuş adımı. olsun, yine de teşekkürler baba.
• emekliliğine bir seneden az kalmış sağlık çalışanı, canımın içi. gelmiş whatsapp durumuna sağlık meslek lisesinden mezun olduğu arkadaşlarıyla okul bahçesinde çekindikleri bir fotoyu paylaşmış altına da koronavirüs ekibi yazmış. sorsan şuan kimin nerede olduğunu bilmez. ^* zaten ölüyorum korkudan, şeker hastası en büyük risk gruplarından birinde. bir de böyle paylaşımlar yapmıyor mu, seviyorum adam seni.
• erkek penguenler, dişi yumurtlama yaptıktan sonra, kuluçka sürecine giriyorlarmış. yumurtayı zorlu kış mevsiminde yere bir an bile değdirmeden dört ay içlerinde taşıyıp, bu süre içerisinde hiç yemek yemiyorlar ve yavru doğunca hemen içsin diye, dört ay boyunca kursaklarında biriken sütü içmiyorlarmış... resmen baba gibi baba...
  
  çok güzel bir belgesel:
  https://m.youtube.com/watch?v=ecrsregruj8