baba

• cem karaca'nin ayni isimdeki muthis sarkisi
  cem karaca'yi cok sevdigim icin diger pekcoklariyla birlikte bana plagini alip getirmisti.
  ...........
  uzakta cok uzakta bulutlarin orada
  oradasin babam benim yukarilarda
  daha dun beraber gecmisten bahseder,
  kahveni icerdin ayni kosende
  (ama sen canin sigara cektigi icin kahveyi birakmistin)
  
  simdiyse ne kaldi geriye senden ?
  bir kara islak tumsek, bir de tas bana
  bir avuc altin ovunc mirasin bana
  (evet seni dusunurken aklimdan gecen bir cok guzel duygunun hic birisinin ardindan "ama" ile baslayan bir cumle gelmiyor. iste bu benim seninle ilgili gercek ovuncum)
  
  ellerinle anlatir dilinle soylerdin
  gozlerinle sever belli etmezdin
  (gerci sen kazik kadar olmus cocuklarini bebekler gibi kucagina oturtup saclarini oksamaktan hic vazgecmedin)
  
  biliyor ve inaniyorum simdi yukarida
  koruyor ve gozetiyorsun beni hala
  bir dolu sey soylendi analar icin
  bu da benim agidim olsun ardindan baba
  ............
  
  yillar sonra bu sarkiyi, gozlerim hic uzerinden cikarmadigi avci yeleginin cebinden cikan agac tohumlarina sabitlenmis ve islanmis bir sekilde tekrar tekrar dinleyecegimi o zamanlar dusunebilmek icin cok kucuktum.
• yokluğunun çok acı
  senin hayallerin sen olmadan gerçekleşiyor
  biliyorum
  yukarıda bir yerden bakıyorsun
  senin mutlu olduğunu düşündükçe ben de mutlu oluyorum
• 19/03/2002
  
  memlekette kimse de kalmadı baba. yıl dönümünde yalnızsın maraşımızda…
  
  beni sensiz büyütene çok kızgınım baba, seni bizden alana çok kızgınım.
  
  boşuna benden kulluk bekliyor bir de…
• öyle dayakçı, istismarcı bir babaya sahip değilim ama bu baba sevgisi denen mefhum bende yok.
  anlattığım arkadaşlar önce beni kınar, sonra hak verirdi. öte yandan ben de anne babasını seven arkadaşlarımı görünce çok imreniyorum, ne kadar şanslılar diyorum ama ben o şanslılardan değilim.
  anana söverlerse dön git, diyen bir baba olabilir mi? işte bu babam kendince çocuğunu korumak adına bana böyle bir tavsiyede bulunmuştu.
  sokakta arabalar geçiyor diye bisiklet almamıştı.
  boğulurum diye denize götürmemişti.
  ayakkabım yırtılır diye futbol oynamama izin vermemişti.
  saçlarım ortaokula kadar ya sıfır ya 3 numara olarak kaldi. evimden 200 metre ötedeki toprak sahaya gitmek bile benim için büyük olaydı çocukluğumda.
  liseye başladım telefon aldı, okula varırken, okuldan çıkarken
  ve eve gelirken aramak zorundaydım.
  zamanla gevşedi bu baskıcı ve bunaltan davranışı ama benim ruhum nasıl yıprandı anlatamam.
  şu yaşıma gelip de hayat kıssasından bir hisse aldımsa o da ebeveyn konusunda kötü talihimin olduğudur. hayal kırıklıklarım, kendimle bir türlü barışamam bir tür ebeveyn travması olarak bende tecelli etti.
  hayır kimseye suç atıp kendimi temize çekmiyorum, 35 yaşındaydım baba olmadım ama olursamda kendi babam gibi biri olmayacağımi biliyorum.
  
  biliyorum kendisi de bana hak verecektir.
  gerek yoktu bu kadar kısmaya baba.