baba

• çok sevdiğim bir erkek.
  
  evdeki eşyalarını toplarken eski eşime alet çantasını alıp almayacağını sormuştum. "korkma, babanın çekicini götürmem." diye dalga geçmişti.
  
  çekice değer vermek bir kadın için saçma görünebilir. ama o çekiç babamın kızına kendi ayakları üzerinde durmayı öğretmesinin göstergesi. tadilat yapan babasına yardım eden küçük bir kızın hatırası.
  
  ilk kez tek başıma yaşayacağım zaman babam bana çeşit çeşit alet vermişti. bugün kırılan dolap kapısını yıldız tornavidayla yerine takarken jestin büyüklüğünü bir kez daha anladım.
  
  bir ara gidip tekrar teşekkür edeyim bari. övülmeye bayılır.^*
• ahh!
• sana veda ettikten sonra, 5 gün sonra deprem oldu baba.
  büyük bir deprem...
  yazarken neden yazıyorum diye geçiriyorum içimden.
  arayıp konuşmak istiyorum.
  senin yasını tutamadan, 3 sevdiğim insanın, ailemizden, onlara da veda ettim baba. duysan çok üzülürdün, kahrolurdun. olsun, beraber ağlardık.
  neden beni aramadın? biliyorum, ben panik yapmayayım diye, hemen yanına gelemem diye, keyfimi kaçırmak istemediğin için.. nasılsa ertesi gün ararım, demişsindir kesin.
  hastaneden aradıklarında, durumu kritik dediler..
  uçaklara baktım, en erken sabah 8'de vardı. dayanırsın, dayanmalısın diye düşündüm. hatta emindim seni iyi göreceğime.
  sonra bir daha aradı doktor. "maalesef babanızı kaybettik, başınız sağolsun" dedi.
  "nasıl?" "ben daha yola çıkmadım ki?" "nasıl kaybettik, ne demek bu?" "ama neden?" ve son sorum "emin misiniz?"
  bu sorular uğultu şeklindeydi, tuhaftı bende. içeride çocuklar film izliyordu. içime doğru çığlık attım, senin beni neden aramadığını sordum sana..
  baba ben çok ağladım sabaha kadar..
  bana bir şey demeden gitmeni kabul edemedi aklım, kalbim.. hala daha öyle.
  senin yanına geldim, seni öptüm, saçını okşadım. cüzdanını verdiler elime, bir sürü imza karşılığında. cebindeki parayı saymışlar, bana da "say" dediler. aldım çantama koydum.
  daha duruyor çantada, bir daha elimi süremedim.
  bir sürü belge verdiler, dönüp de bakamadım daha.
  evine gittim, başucundaki fotoğraflarımı gördüm.
  kargodan siparişlerin gelmiş, yeni kulaklık almışsın, paketi açılmamış!
  seni bırakıp ülkenin diğer ucuna, tatil için gittiğimiz şehre döndük, çocukları almaya.
  çocukları alıp evimize geldik, 6 saat sonra yine acı bir telefon...
  yine yola çıktık, yine çocukları bıraktık arkamızda..
  baba, ben tam seni düşünerek içerken, fotoğraflara bakıp senin için özel bir albüm yapma planını kafamdan geçirirken, felakete uyandık, uyandırıldık..
  sonra yine vedalar, yine acılar, kalp ağrıları.. bu sefer çok daha kötüydü ama.
  senin üstüne mis gibi gül suyu dökebildim, yıkanmış tertemiz uğurlayabildim seni. buna şükredecepimi asla düşünmezdim. baba, depremde kimseler yıkanamadı, sayı o kadar çoktu ki, imam bile yoktu. arka arkaya, hızlıca, kepçelerle gömdüler insanları.
  öyle vakit yoktu veda etmeye, durum yoktu saçlarını okşamaya, kefen bile yoktu çoğunluğunda, olsa da aceleyle örtülmüştü işte...
  depremler devam ederken, ben o enkazları görürken seni aradım yanlışlıkla. bir an unuttum işte... düşün o kadar büyük bir felaket.
  telefonun kapalı olması.. saniyelik anlar işte.
  kılıçdaroğlu aday oldu bu arada. kesin kordon'a çıkardın arkadaşlarınla kutlamaya. oh be, derdin. meral'e sitem ederdin, sonra neyse, önümüze bakalım, her şey güzel olacak, derdin. gerçi demezdin, depremden ötürü, doğru ya, keyfin olmazdı hiç.
  sen ölmeseydin belki deprem de olmazdı.
  sen ölmeseydin.. bak bunu ilk kez içimden söyledim, ölmek kelimesini hiç kullanmamıştım.
  baba, biz iyiyiz, iyi olmak için çalışıyoruz. ama geceleri iyi değilim.
  bir yanda sen varsın, bir yanda eşimin ailesi...
  iyi ki mi demeliyim duymadığın için, keşke mi, hayat bu diyemiyorum.
  baba, seninle bir daha konuşamayacağim, bu gerçeği avucumda eziyorum, ağlıyorum, içiyorum, uyuyorum ve yeni güne uyanıyorum.
  geçecek deme, geçmeyecek.
  varsa bir güç, kainatın sunduğu tinsel bir kapı, bilmiyorum, oradan geçtin mi, sana selam gönderiyorum.
  yine de konuşmak istiyorum seninle baba!
• hasta olman beni üzüyor.
• kopup giden, bu cehennemden ve biz insancıklardan kurtulan adam ..
• telaşlı bir gülümseme.
• düştüğümde artık yalnızca rüyalarımda bana elini uzatabilen bir süper kahraman.
• gece saat 12 kabanımın cebinde 5 hafta önce tanıştığım arkadaşımın hediye ettiği suda köklendirilmiş çiçek fidesi, gözlerim akan yaşların etkisiyle kıpkırmızı, boynumda annemin 3 yıl önce ördüğü atkım ay ve turuncu sokak lambalarının ışığı altında yürürken içimden kendisiyle konuştuğum varlık. içimden ona, ondan başka babamın olmadığını haykırdığım sonra hiçbir şey olmamışçasına, kapıyı açan annemi selamlayıp, fidemi suya koyup yatağıma girdiğim bir gece sonu.
• süleyman demirel 'in lakabıdır. ne babalığını gördülerse artık.
• cem karaca'nin ayni isimdeki muthis sarkisi
  cem karaca'yi cok sevdigim icin diger pekcoklariyla birlikte bana plagini alip getirmisti.
  ...........
  uzakta cok uzakta bulutlarin orada
  oradasin babam benim yukarilarda
  daha dun beraber gecmisten bahseder,
  kahveni icerdin ayni kosende
  (ama sen canin sigara cektigi icin kahveyi birakmistin)
  
  simdiyse ne kaldi geriye senden ?
  bir kara islak tumsek, bir de tas bana
  bir avuc altin ovunc mirasin bana
  (evet seni dusunurken aklimdan gecen bir cok guzel duygunun hic birisinin ardindan "ama" ile baslayan bir cumle gelmiyor. iste bu benim seninle ilgili gercek ovuncum)
  
  ellerinle anlatir dilinle soylerdin
  gozlerinle sever belli etmezdin
  (gerci sen kazik kadar olmus cocuklarini bebekler gibi kucagina oturtup saclarini oksamaktan hic vazgecmedin)
  
  biliyor ve inaniyorum simdi yukarida
  koruyor ve gozetiyorsun beni hala
  bir dolu sey soylendi analar icin
  bu da benim agidim olsun ardindan baba
  ............
  
  yillar sonra bu sarkiyi, gozlerim hic uzerinden cikarmadigi avci yeleginin cebinden cikan agac tohumlarina sabitlenmis ve islanmis bir sekilde tekrar tekrar dinleyecegimi o zamanlar dusunebilmek icin cok kucuktum.