babanın ölmesi

• 18 ay boyunca "o gün bugün olmasın lütfen" dedikten sonra 9 gün hiç durmadan"o an şimdi olsun ve sıkıntısı bitsin"diye dua ettim. hayatımın en büyük kafa karışıklığı, en huzursuz anlarım, en büyük çaresizliğim onu bağladıkları solunum cihazında sıkışıp kalmıştı.
  
  sonra gitti bir sabah 06:25'te. hayatımın eskisi gibi olabilme ihtimalini de yanında götürdü. ardında annemin ve kardeşlerimin çaresizliğini, her şeyin içinden çıkan tahlil sonuçlarını, pansuman malzemelerini, özlemini, seveceğim adamı hiç tanımayacak oluşunun burukluğunu, zeytin'in bir daha başını onun ayağına dayayıp uyuyamayacağı gerçeğinin hüznünü bıraktı.
  
  eskiden fotoğraflara baktığımda hep kendimi ararken şimdi onu arıyorum. o gün kaç yaşında olduğunu tahmin etmeye, yüzündeki ifadeden ne hissettiğini anlamaya çalışıyorum. günde kaç kere beni düşünmüş olduğunu merak ediyorum bazen. beni, benim onu sevdiğim kadar sevmiş midir? nasıl da karmaşık ve zor bir adamdı. nasıl da aşıktım ona, nasıl da hayat eskisi gibi olamıyormuş gerçekten...
• 7.6 milyarlık dünya'da yalnız kalmak...