• hiç kabullenemezdim bir gün babamin yaşlanacağini. hala da kabullenemiyorum, kabullenmek istemiyorum. o benim babam. canim babam, kahramanim. artik eskisi gibi duymuyor. eskisi gibi enerjik degil, yoruluyor. dun bir an korkuya kapıldim sozluk. onsuz olmaktan korktum. ona birsey olmasin. diyeceksiniz belki cok bencilsin, ama bana olsun ona olmasin. tabi ki kayat bu elbet sonu gelecek. ama o kotu duyguyu ben yasamak istemiyorum. yasayanlara da sabirlar diliyorum.
  • bu andan beri ya ben yokken bir sey olursa diye ondan uzaklasmak istemezsiniz. baska sehre tasinma dusuncesi kabus gibi gelir.
  • 20 senelik evli ablanin dugun resimlerine bakarken babanin o zamanlar ne kadar dinc gorundugunu farkedip su anki haliyle “babam ne kadar da yaslanmis“ tespitini uzulerek yapmaktir.
  • (bkz: babanın ihtiyarlamaya başlaması)
  • yolda yürürken eskisi kadar rahat hareket edememesi, hareketlerinin ağır çekim ve zaman zaman yardıma ihtiyaç hissedilir tarzda olması.
  • (bkz: anlandığı)
  • babanın hastanelerle haşır neşir olduğu zaman yavaş yavaş yaşlılığa ilk adımların atılıyor demektir.
  • yazlık ev için boya rengi seçerken '' bir daha ki sefere de beyaz yaparız'' demem üzerine '' ben bir dahaki boyayı görmem'' demişti ve gerçekten de görmedi.
  • son 10 senedir halı saha maçlarına gitmiyor
  • rolleri değiştiğimiz son senelerde bunu çok fazla hisseder oldum. babam benim oğlum artık, yemeğini yedirdiğim, gezmeye çıkarttığım, üstünü geceleri örttüğüm 70 lerinde duygusal bir çocuk. ben de babamın annesiyim; kaprisine güldüğüm, huysuzluğunda sabrettiğim, hastalandığında üzüldüğüm, şımarıklığında sustuğum biricik oğlum o benim.
hesabın var mı? giriş yap