• babam 55 yaşını devirmiş emekli bir adam. ilkokul mezunu. imkansızlıktan okuyamamış biri. kendi işi ile alakalı hesap yaparken aslında matematik ile arasının gayet iyi olduğunu farketmiştim. dile getirmese de okuyamamak içinde bir uhde.

    memlekette yapacak bir işleri olmadığı için annem ile birlikte yanıma geldiler. baktım ki yeni edindiği akıllı telefon ile oyun oynuyor, dedim "baba kitap okumaz mısın?". sar bakalım bişey dedi.* emre kongar'ın tarihimizle yüzleşmek kitabını verdim. okudu bitirdi. baktım mini kütüphanemi kesiyor, bir tane daha verdim. onu da bitirdi. bir tane daha ve bir tane daha.

    zülfü livaneli'nin son ada'sını okurken epey küfür etti. tarih kitaplarını okurken "vay anam neler dönmüş serhat yaa" tribine girdi. velhasılı kelam adam devam ediyor. kendi açımdan çok boktan geçen bir dönemde yüzümde gülümseme bırakabilen ender gelişmelerden biri oldu bu durum.

    anladım ki hiç birşey için geç değil. kitap okumayan bir yakınınızı hiç ummasanız bile kitap okuyan birine dönüştürebilirsiniz. ister ebeveyn, ister dost, ister sevgili. olmaz olmaz demeyin, mutlaka deneyin.
  • bir ara babam çok kitap okuyordu. adam her şeyi bıraktı haftasonları komple kitap okumaya başladı. bundan 20 sene önce filandan bahsediyordum. düşün ki ne kadar etkilendiysem, ne zaman kitap okumaya heves etsem o an aklıma gelir. aile önemli. rol-model önemli.
hesabın var mı? giriş yap