• aslinda tadini degil ama kokusunu biliyorum suan. ama ne yalan soyleyim agzim beyaz lake boyali yer yer paslanmis yer yer surtunmesiz balkon demirini tatmis olmali zamaninda ki suanda boyle bir duygu karmasasi yasiyorum. ama bu tadi ne zamandan beri ve nasil biliyorum iste bunlar net degil.
  • başlığı görünce yıllardır bildiğim bir şeyi bilinç altım ortaya çıkardı.ağzımda hala o tat, burnumda hala o koku.tutunmuşum o balkon demirlerine yedinci kattaki evden evin önündeki çamlari izliyorum.sabahın köründe ayağa kalkmışım ve yine o bayıldığım kumru sesleri... zaman ne kadar çabuk geçiyor bir oraya bir buraya sürükleniyoruz.
  • çocukken iyi kötü o balkon demiri tutulur ve balkon demiri tutulmuş o el illaki ağza götürülürdü.
  • ayrıca soğuk kış günlerinde dilinizi o demire kaptırdığınızı da hatırlatmış başlık.
  • harbiden la niye biliyom ben bu tadı hiç düşünmemiştim.
  • herhalde hiç unutulmuyor. neredeyse kırk yıl sonra aklıma geldi o tat şimdi, gayet net.

    anneannemin arka terasından trenlere bakardım. mavi tren, yük treni, banliyö treni. renklerinden tanırdım ve katarlarının uzunluklarından. en uzunları yük trenleriydi, bitmek bilmezlerdi, ağır ağır geçerken. ortancası mavi trendi, hakikaten mavi bir kuşak geçerdi beyaz vagonlarının ortasından enlemesine, en kısaları da beyaz-kırmızı banliyö.

    ellerim balkon demirinde, dalar giderdim trenlere.. daha okula bile gitmeyen bir cüceydim.

    kışsa üşüyene kadar, yazsa anneannem çağırana kadar, orada heykel gibi dururdum, kıpırtısız. sonra içeri girdiğimde, uzun süre balkon demirinin tadı elimde kalırdı. bir şey yerken farkederdim.

    sonra teraslı evden taşındık, trenler uzaklaştı hayatımdan , anneannem gitti. hiçbirini, o garip tadı da hiç unutmadım ben.
  • efes tombul şişe tadı da balkon demirini aratmaz.çocukluğunu özleyenlere duyurulur
  • (bkz: bilmeyen bizden değildir)
  • parmaktaki kanayan kesik ile balkon demirinin aynı tatta olduğunu bilendir aynı zamanda.
  • dişlerim kamaştı be
hesabın var mı? giriş yap