balkon demirinin tadını bilmek
-
sandalyeye oturmuş, kollarını yaslamışsın demire, mahalleden gelip geçen insanları izlersin. portakal çiçeği kokusu burnuna nüfuz etmeye başlamışken hayallere dalarsın.. ilk yanağını yaslarsın demire, sonrası ise..
-
uzun zamandır ilk defa gözlerim doldu,
hafif yağlı boya ve pas tadı -
önce ne saçma başlık dedim. sonra bu tadı bildiğimi farkettim.
ulan hatırlamıyorum bile. bu kadar insanın bu konu hakkında yazması da çok şaşırtıcı geldi.
(bkz: enteresan) -
hatırlamak isteyen (bkz: efes) içerek hasret giderebilir.
-
aynı zamanda balkon demirine kafasını sıkıştırmış neslin aşina olduğu durumdur.
-
o tad yanık gibi aldehitli bi tattı.. sanki altın damla kolonyası.. hafif tütsülü. sonradan demir şurubu içmek zorunda kalanlar da hatırlar.
ızmit demiryolu caddesi'ndeki evimizin balkon demirlerinin tadini hiç unutmadım ... -
o demirdeki boyayı kemirmişliğimiz var. can sıkıntısı ve çocukluk.. özlenen zamanlar.
-
genelde koyu kırmızı olurdu, böylece paslandığı kolay kolay anlaşılmazdı. tuzlu ve ekşi garip bir tadı vardı.
-
nedense bu tadı bilen insanların çocuklukları çok güzel, dolu dolu geçmiş gibi gelir bana. eskiden her şeyin daha güzel olması gibi. şimdiki balkon demirlerinde tat bile yok anasını satayım.
-
(bkz: tombul şişe efes)
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap