hesabın var mı? giriş yap

  • ey gidi, 90'ların efsane markalarından biriydi bu. peki neydi, ne oldu?

    packard bell, 1990'larda popüler olan bir kişisel bilgisayar markasıydı. şirket, nihayetinde başarısızlığına yol açan bir dizi zorlukla karşılaştı. düşüşünün nedenlerinden biri kişisel bilgisayar pazarındaki artan rekabetti. 1990'larda pazar, dell, hewlett-packard ve ıbm gibi birkaç büyük oyuncunun hakimiyetindeydi. pazar daha rekabetçi hale geldikçe, packard bell'in rekabet etmesi zorlaştı.

    packard bell'in başarısızlığının bir başka nedeni de kişisel bilgisayar pazarının değişen doğasıydı. 1990'ların sonunda ve 2000'lerin başında pazar, packard bell'in ana odak noktası olan masaüstü bilgisayarlardan dizüstü bilgisayarlara kaydı. şirket bu değişime yeterince hızlı uyum sağlayamadı ve sonuç olarak pazar payını kaybetti.

    son olarak, packard bell, sonunda ölümüne yol açan mali zorluklarla da karşılaştı. şirket, bir dizi farklı sahip tarafından satın alındı ??ve kar elde etmek için mücadele etti. sonunda packard bell bu zorlukların üstesinden gelemedi ve iflas etti.

  • türk lirasının sadece havaalanı bölgesinde değersiz olduğunu zannedenler var.

    bundan 16 sene evvel ilk ve tek olarak yolculuk ettiğim atatürk havalimanı burger king'de bu şokun benzerini yaşamıştım.

    yahu dedim bu ne kadar farklı böyle, kasadaki kızımız burası havalimanı dedi.

    lafa bak, burası havalimanı. galaktik imparatorluk kalkış üssü sanki, babası da darth vader amk.

  • kpss'ye biraz çalışsa kapağı devlette iyi bir memuriyete atsa bir tık fazlasını kazanırdı. bu devirde 5bin ile geçinmek zor allah yardımcısı olsun.

  • küçükken yalan söylediğimiz zaman "atma recep din kardeşiyiz" derdik ya hani; neden ahmet, mehmet değil de recep denildiğini şerefsizim yeni anladım.

  • anamı ağlatan dizidir bu.
    iki tane uyku nedir bilmez uykuyu sevmez 10 aylık bebeğimle zaten gecelerin gündüzden farkı yok. bir de aralara lost sıkıştıracağım diye anam ağlıyor. evdeki masraflar dizboyu ona rağmen gittik laptop aldık, iş dönüşü serviste lost izliyorum. hayvan gibi kulaklıklarım var, hiç kibar görünmüyor. omzuna müzik seti koyup müzik eşliğinde yaylanan zencilerden hiçbir farkım yok.
    geceleri rüyamda aaron' u görüyorum, meğerse benimkiler uyanmış ağlıyor oluyor.
    uyku sersemi yataktan fırlıyorum, mutfağın ışığı yanmıyorsa kapının oradaki havlunu gölgesi şerefsizim ki eko' nun kafaya benziyor, ödümü koparıyor.
    gün geliyor yatakta bi yandan ekrana bakıyorum bi yandan oğlanı emziriyorum. ekranın ışığı oğlanın yüzüne gelmesin diye bi yastıkla da gölge yapmaya çalışıyorum.
    insanlıktan çıktım yarabbim!

    maymun oldum bütün şirkete, daha dün akşam ineceğim durağa geldim, bölüm bitmedi diye revirci abi bizim şöförü oyalamaya çalışıyordu.
    servisten bir inişim var elimde kulaklık, çantamın fermuar açık, şarj aleti çantadan sarkmış.
    computer açık kalmış, bi yandan acaip sesler çıkıyor...

    3. sezona gelsek de şu işkence haftada bire düşse, iki gram uyusam, sabah sabah aysuna "keeeeeyttt" diye seslenmesem.
    bu arada serviste bi adam var aynı john locke, işin garibi adamın hangi bölümde çalıştığını bilmiyorum, fabrikada da hiç karşılaşmadım;ulan?

  • araplar birbirini öldürüyor niye umursasınki.. o açıdan bayram ama karışmayın sakın.. :d

  • "allah için yola çıkanı allah yolda bırakır mı?"

    bildiğim kadarıyla peygamberin torunu çölden çıkamamış orada aç susuz ölmüştür.

    demek ki allah için yola çıkmamış, allah yolunda olan yezid'miş çünkü yezid yolda kalmadı, her işi rast gitti.

  • yağmurda sıçan gibi ıslanmışsan..

    it gibi donuyorsan..

    ve önünde iki sevgili bir şemsiyenin altında fısır fısır konuşup gülüşüyorsa..

    işte o anlardan birini yaşıyorsun demektir.