hesabın var mı? giriş yap

  • 1-dizel motor benzinliye göre daha narindir.
    +eskiden nispeten doğru bir tanımdı. çünkü eskiden benzinli motorlar istisnaların dışında atmosferikti. şimdi ise benzinli motorlar istisnaların dışında turbolu. zaten dizellerin en büyük narinliği de turbo şarj sisteminden kaynaklanmaktaydı aynı narinlik artık benzinli motorlar için de geçerli.

    2-dizel motor traktör gibi ses çıkarıyor.
    +artık çoğu dizel motorun traktör sesiyle alakası yok. hem daha sessizler hem de çıkan sesler daha düzgün. tabi ki benzinli sessizliğinde değil. benzinli kadar da güzel ses çıkaramıyor hala dizeller.

    3-dizel 5 lt yakıyorsa benzinli de 7 lt yakıyor. 16547895412365487455623 km'de anca çıkarırsın fiyat farkını bu yüzden benzinli al.
    +yalnız sevgili romalılar, gaz pedalının altında yumurta var gibi basarsanız, trafiksiz bir şehirde yaşarsanız, klima açmazsanız tamam kataloğun 1,5 katını yakabilirsiniz benzinli araçta. ancak biraz trafik, biraz seri hareketler, klima falan derken benzinli araç kafadan kataloğun 2 katı yakını yakar. hele turbolu veya superchargerlı benzinli motorlarda gazlamaya kalkarsanız kataloğun 3-4 katına hazır olun. dizelde ise hayvan gibi trafik, sonuna kadar açık klima, seri hareketler ile kataloğun 1,5 katını yakarsınız. dizel ile gazladığınızda ise kataloğun 2 katına ulaşırsınız anca. yani siz ekonomi düşünüyorsanız, benzinli aracınızla gaza basmaya korkarken bir dizel sahibi gazlaya gazlaya gider. o yüzden aynı hacimde dizel fiyat farkını yazıp, benzinlinin çok mantıklı olduğunu km hesabi ile açıklayanlar çok sakin bir şekilde kullanmak zorunda kalacaklarını da unutmamalılar.

    4-benzinlideki sürüş keyfi dizelde yoktur.
    +buna katılıyorum. dizelde tork 1400-3000 arasına sıkışıktır. daha üst devirlerde motor sağırlaşır. devir bandını esnek kullanamazsınız dizelde.

    5-acemi sürücüler için dizel manuel araç kullanmak zordur.
    +hayır tam tersi. acemi sürücüler için dizel manuel, benzinli manuele göre daha kolaydır. dizelde alt devirde yüksek tork olduğu için benzinliye göre daha az stop ettirirsiniz.

    bana göre türkiye cumhuriyeti'nde yaşayan(akaryakıt fiyatları malumunuz), tempolu sürmeyi seven kişiler üst gelir grubundan değilse dizel tercih etmeli. her dizel motor aşırı zevksizdir diye bir olay yok. yüksek devirde çok fazla sağırlaşmayan dizeller de oldukça keyiflidir. aynı hacimde en yüksek beygir ve en yüksek torka sahip bir dizel motor daha güçsüz bir motora göre keyifsiz olabilir.

    136bg 320 nm torka sahip bir dizel motor 116bg 270 nm torka sahip bir motordan daha keyifsiz olabilyor. (kasa ağırlığı, şanzuman farkını falan kast etmiyorum. direkt motorun karakterinden bahsediyorum). bir dizel almadan önce mutlaka gücün tamamı kısa bir devir bandına mı yığılı yoksa motor 4500 d/d'yi de iştahla çevirebiliyor mu diye kontrol edin.

  • 9 ocak 2022'de metin cihan'a bir mesaj gelir. bu mesaja gore binali yıldırım üniversitesi isimli üniversiteye şahsa özel kadro acilmistir, alinacak kisi de akape isimli suc orgutunun il genclik kollari baskanidir.

    görsel

    ayni tarihte metin cihan bunu twitter hesabindan paylasir ve "bakalim bildigimiz halde, goz gore gore 1 ay sonra bu atama olacak mi?" diye sorar.

    31 ocak'ta bir kere daha hatirlatir ve 10 subat gunu gelir. sonuc:

    görsel

    baska da diyecek bir sey bulamiyorum.

    yazik.

    teferruati icin kaynak

    edit: bu sahsi bir sey. bir iki haftaya yeni kitabim cikacak ve bedeli cok agir olabilir. korkmuyor degilim korkuyorum ama bunu bu yuzden yazmak zorundaydim. bizim tabirimizle patlarsa (cok satarsa) bunu benim yanima birakmazlar ama her seye hazirim. bu kadar adaletsizlik karsisinda bir kapucin maymunundan daha tahammulkar olmak kanima dokunuyor. soran olursa sebebi budur.

    debe edit: debe'ye girince cok mesaj gelmis. yeni kitabin ismi "dayısızlığa övgü" arkadaslar. dusundugum gibi giderse onumuzdeki senelerde ismini cok duyarsiniz zaten ama konu bu degil.

    konu yine sistematik hakaret. metin cihan teroristmis falan... ya soyle soyleyeyim yatin kalkin metin cihan gibi berat albayrak'a bile insani olarak cok aciyan (ciddi soyluyorum bakin), merhamet eden bir zihniyet basa gelsin. benim zihniyetim basa gelirse ben sizi degil size acidigi icin metin cihan'i bile giyotine yollarim. fazla merhametli oldugu icin. yuzune de soyledim. bu da o konusmayi yaptigimiz gunden bir hatira.

    görsel

    almanya'nin ortasinda bu hatirayi kaydetmek icin maskeleri cikardigimizda, mekanda calisan turkiye'den gelme gencecik bir cocuk hungur hungur agladi. metin agabey'i gorunce ulkedeki pislik aklina gelmis ve agladi iste. digerinin de gozleri doldu. benim dolmadi cunku icine akape ve akapelilik girdiginde herhangi insani bir ozellik duyumsamiyorum.

    bir baska deyisle, tekraren, dua edin o terorist dediginiz adamin zihniyeti kazansin. cok samimi soyluyorum, benim kafada biri rte gucune erisirse bigun, neyse...

  • hep yaptığım şey.

    kredi kartını normalde alım gücünü zorlayacak seylerin ödemelerini normalmiş gibi gösteren, ekstre tarihlerinde kara kara düşündürüp süründüren bir truva atı gibi degil de harcadıkça kazandıran, nakit tutmaktan kurtaran bir ödeme aracı olarak görüyorum.

    aldığı hicbir seyin fiyatına bakmayacak kadar zengin azınlıktan değilseniz aynısını tavsiye ederim. taksitli oldugunda başkası ödeyecekmiş sanrısına kapılıyorsunuz, o öyle değil.

  • ulan biriniz de ataride silahla ördek avlamayı söylememiş.

    ulan ne teknolojiydi beee! bugün bile böyle bir teknoloji yok :)

  • puan tablosunu 7 kere açtım baktım. dur gene bakayım, valla lideriz... bi daha bakim, lideriz ya lan.

    alışık diilim pek. normalde şu an izlandaya 6 atsak, andora ona 5 atsa, fransa türev alsa, moldova teğet geçse hesabı yapıyor olmalıydık.

    vay anasını ne güzelmiş böyle be. dur bi daha bakim... valla halen lideriz. ne güzel lan.

  • içinde un ve şeker olan her şeyi hayatımdan fırlatıp attıktan sonra elde ettiğim başarıdır.

    bu kararımın öncesinde, bitmek tükenmek bilmeyen bir kilo mücadelem ve bu mücadeleme rağmen kurtulamadığım bir göbeğim vardı.

    göbek derken, normal bir göbekten değil, belimin etrafını 360 derece sarmış olan bir otomobil lastiğinden bahsediyorum..

    ve bu hiçbir işe yaramayan kilo mücadelemde sabahları, yulaf ezmesi ile süt veya 3 haşlanmış yumurta ile iki dilim kepekli ekmek yiyordum..

    öğlenleri, ev yemeği türünden bir yemek ya da etli veya tavuklu bir salata ile iki dilim kepek ekmeği yiyordum..

    akşamları ise yine öğlen yemeğindeki gibi bir yemek ve yine iki dilim epek ekmeği yiyordum fakat, kendimi sürekli aç hissediyordum.

    dolayısıyla, bir taraftan bu yemek düzeni ile zayıflama savaşı verirken, diğer taraftan da sürekli birşey yeme isteğime hakim olmaya çalışıyordum ama çoğunlukla olamıyordum.

    düşünün, sabah sekizde üç haşlanmış yumurta ile iki dilim kepek ekmeği yemişsin, saat 11.00 olduğunda tsunami gibi bir açlık hissi geliyor üstüne üstüne ve sonra, öğleni zor ederek saat 12.00 gibi öğle yemeğini yiyorsun ama bu defa da yemek sonrasında feci bir tatlı isteği başlıyor..

    direniyorsun, yemiyorsun, ama sonunda yiyorsun.

    yemekle de bitmiyordu yaşadığım sıkıntılar çünkü, her yemekten sonra üzerime çöken uyku isteği yüzünden, yaşayan bir ölü gibi hissediyordum kendimi.

    sonunda öyle bir hale geliyor ki insan, yemişim diyetini diyor ve sabahları poğaça, açma, börek, öğlen ve akşamları ise doyana kadar yemek devri başlıyor.

    yedikçe şişiyorsun, şiştikçe yiyorsun ve her gün biraz daha çirkinleştiğini gördüğün halde, hiçbir şey yapamıyorsun.

    tam olarak böyle bir durumdayken, sordum kendi kendime, beni en çok krize sokan şeyler ne diye..

    bu sorunun cevabını, yıllardır biliyordum aslında ama, cevap işime gelmediği için, sormuyordum kendi kendime.

    sonunda sordum ve cevabı da kabul ettim.

    sorunun cevabı, şeker ve undu.

    bu iki beladan kurtulamazsam, bedenimi sarmış olan yağlardan kurtulmanın hiçbir yolu yok dedim kendi kendime çünkü, her ikisinin içine neler ekleniyorsa, uyuşturucu gibi müptelası olmuştum, şeklerli ve unlu olan her şeyin.

    bu kararımın sonrasında, yemek düzenimi sil baştan değiştirdim.

    sabahları iki büyük kapya biberi dilim dilim kesiyorum, bunun içine de 4 adet küçük salatalık doğruyorum ve bunlarla birlikte, iki dilim beyaz peynir yiyorum,
    üstelik en sevdiğim türü olan yağlı ezine türünden.

    tabii ki, ekmeksiz olarak.

    veya, tereyağı ile 3 yumurtalı bir omlet yapıyorum ve mevsim yeşillikleri eşliğinde yiyorum, baş düşmanım olarak kabul ettiğim ekmeği, aklıma bile getirmeden.

    öğlenleri ise et, balık, tavuk veya hindi yiyorum, yanında domatessiz (hormonlu ve şeklerli olması nedeniyle) zeytinyağı, limonu, sirkesi, maydanozu bol olan bir yeşil salata ile, yine ekmeksiz olarak.

    akşamları da yine, öğlen menümdeki seçeneklerden birini tercih ediyorum, ekmeği hiç düşünmeden.

    sonuç ?

    öğün aralarında yaşadığım acıkma krizleri bitti, acıkma krizlerinin arkasından gelen tatlı krizleri gitti, tatlı yedikten sonra gelen uyku isteği, göz kapaklarımı terk etti.

    çünkü, unlu ürünler şeker isteğini, şekerli ürünler acıkma isteğini, bu ikisi de uyku isteğini tetikliyor.

    dolayısıyla, un ve şeker adlı endüstriyel zehirlerden kurtulduğunuzda, bedeniniz de sağlıksız, çirkin görüntüsünden kurtuluyor.

    ve bu kurtuluşla birlikte, bir türlü veremediğiniz kilolar gidiyor çünkü, bedeniniz kendisi için gerekli olan besinleri aldığında, başka birşey istemiyor, sizi deli etmiyor.

    sonrasında ise, başlıyor bedeninizdeki yağlar yanmaya..

    bir bakıyorsunuz, 55 günde 117 kilodan 97 kiloya düşmüşsünüz..

    üstelik, spor yapmadan, günlük hayatınıza aynen devam ederek..

    şimdiki hedefim, 85 kiloya inmek ve o kiloda kalmak.

    önce 90 kiloya ineceğim ve sonra spora giderek, son 5 kiloyu da spor eşliğinde vereceğim.

    sonrasında ise, un ve şeker adlı iki hayat düşmanını bir daha aklıma bile getirmeyeceğim çünkü, bu ikisinin var olduğu bedenlerde, sağlık ve güzellik olmaz, olsa da kalıcı olmaz, olmuyor.

    yaşadım, biliyorum.

    olmuyor, olmaz, olamaz.

    edit :

    bu entry tarihinden 21 gün sonrası (bugün) itibarıyla, 85 kiloya inebilme hedefime adım adım ilerliyorum.

    ve bu süreçte, şaşırtıcı olaylar olmaya devam ediyor.

    mesela, on beş dakika yürüsem basınçtan patlayacakmış hissi veren ayaklarım halen aynı ama yürüdüğüm mesafeler aynı değil.

    aynı değil de ne kadar derseniz vereceğim örneği izmirliler bilir, pasaport iskelesinden inciraltı'ndaki arabalı vapur iskelesine kadar hızlı tempo olarak gidiyorum ve dönüyorum ki, bu yürüme, 3 saat civarı sürüyor.

    bu mesafeyi istanbul diline çevirirsek, kadıköy'den fenerbahçe'ye kadar gidiş geliş gibi düşünün.

    devam edelim..

    mesela, kollarımın üzerindeki kahverengi geniş lekeler..

    herkes yaşlılıktan diyordu sanki 70 yaşındaymışım gibi ama yaşım aynı, lekelerin hepsi gitti.

    mesela, cildimdeki kuruluğun gitmesi ki bu, yüzümde inanılmaz boyuttaydı.

    mesela, bacaklarımda olan şişlik ki bu ödemden başka birşey değildi, onlar da komple gitti.

    mesela, tatlıya ve unlu mamüllere karşı olan olağanüstü ilgim..

    bakın azaldı demiyorum, komple bitti.

    bu arada;

    paylaştığım bu süreç sonrasında çok sayıda yazar arkadaştan mesaj aldım, vaktimin elverdiğince tek tek cevapladım, aynı başarıyı kendilerinin de elde edebileceğini söyledim ve buna, kesinlikle inanıyorum.

    bir de paylaştığım bu süreçle ilgili yazılan entrylerin bazılarına cevaplarım olacak..

    yalandır diyenler var..

    güldüm geçtim..

    çok sağlıksız, çok zararlı diyen var..

    hayatımda hiç olmadığım kadar dinç ve güçlü hissediyorum kendimi.

    inanılmaz diyenler var..

    evet ama inanılmaz olanları da hep inananlar başarır ve bu herkes için geçerli, bana özel değil.

    bu ketojenik diyet, haberi yok diyenler var..

    ben diyet yapmıyorum, yeme içme alışkanlıklarımı sonsuza kadar değiştirerek, içinde un ve şeker olan herşeyi hayatımdan çıkarttım.

    siz bunu isterseniz ketojenik diyet olarak adlandırın, isterseniz daha yaratıcı adlar bulun fakat işin gerçeği bu.

    un ve şeker, sağlığın baş düşmanıdır ve bu düşmanların bedeninize girmesini engellediğinizde, bunların neden olduğu yıkıcı savaşlar da sona eriyor bedeninizde ki ben bunu, bizzat kendi bedenimde gözlemliyorum.

    şişmanları aşağılıyor diyenler var..

    vallahi kimse kusura bakmasın ama bir insan için iki şey çok kötüdür. 1- pişmanlık 2- şişmanlık

    bende birincisi hiç olmadı ama ikincisi yüzünden hayatım her yönden hiç olmadığı kadar zorlaştı.

    yani düşünün..

    benim şu an itibarıyla verdiğim kilo 25 ve bu iki adet dolu aygaz tüpü artı, bir kilo demek.

    madem öyle, bir kilo ağırlığı boynunuza asın, sağ ve sol elinize de birer dolu aygaz tüpü alın ve öyle gezin gece gündüz, ne diyeyim..

    ve buna rağmen şişmanlık iyi birşey diyen varsa, ben de allah akıl fikir versin diyorum.

    bu arada birkaç detay vermek istiyorum, yediklerimle ilgili olarak..

    salatam sadece ıceberg ve maydanozdan oluşuyor ve bir orta boy iceberg marulun içinde iki demet maydanoz doğruyorum çünkü, maydanoz vücuttaki ödemi atmaya yardımcı olması, "tok tutması" ve diğer birçok faydası nedeniyle, hayatınızda daima var olması gereken bir mucize.

    salatamın içine domates koymamanın nedeni, yediklerimizin domates değil, domates görünümlü kimyasal toplar olması ve içinde şeker de bulunması.

    salatamın zeytinyağı ile birlikte olmazsa olmazları ise, hem limon, hem sirke.

    her salataya bir limon ve yarım kahve fincanı kadar sirke ekliyorum.

    çok önemli bir diğer detay da günde asgari 3 litre su içiyorum ki bu, hayat sigortam resmen.

    bu miktarın 1.5 litresini "sade" olarak eve geldiğimde yatana kadar, 1.5 litresini ise "içine bir limon sıkarak" gün boyunca içiyorum.

    sabahları aç karnına bir nescafe içiyorum, bağırsak çalışmasını gerçekten hızlandırıyor.

    kahvaltı sonrasında ise bir fincan yeşil çay içiyorum, bu da metabolizmayı koşturuyor.

    evet, diyeceklerim şimdilik bu kadar..

    gelişmelerle ilgili olarak, ileride tekrar bilgi vereceğim.