hesabın var mı? giriş yap

  • bütçeye ilişkin eleştirilere yanıt veren ak partili belediye başkanı tevfik göksu, “türgev’e, tügva’ya, ensar’a ve ilim yayma’ya çatlasanız da patlasanız da destek vermeye devam edeceğiz." dedi.

    kaynak

    1000 yıllık tarihimiz boyunca hiçbir yönetim halkına bu şekilde meydan okumamıştır. bu halk sizi perişan edecek. bütün bunların hesabını vereceksiniz.

  • üniversite sınavlarının yapıldığı güneydoğu'daki bazı merkezlerde pkk'lı veya pkk sempatizanı salon amirlerinin/gözetmenlerin pkk'lı piçlerin çatır çatır kopya çekmesine müsaade etmeleri sebebiyle rastlanan bir durumdur.

    bu sayede odtü'ye, boğaziçi'ne, itü'ye girebileni çoktur da mezun olabileni pek yoktur. ya ders başarısızlığından atılırlar ya da bir noktada dağa çıktıkları için devamsızlıktan. olmadı eylemde vs geberdikleri için kayıtları silinir.

  • iki travesti aralarında konuşuyorlarmış:

    - ya sabahtan beri kıçım acıyor.
    - ne o kız gece çok mu sert geçti.
    - ay yok ayol. bi baksana şuna bir şey mi var?
    - e hiçbir şey yok ayol burda.
    - parmağınla yoklasana içerileri iyice bi bak bakiyim.
    - burda da yok bi şey.
    - elini sok iyice bak çok fena ağrıyor.
    - ayol burada da yok bir şey.
    - kolunu iyice sok. ayy çok ağrıyor.
    - burada da bir şey yo.. aa dur bi dakika bir şey var burda.
    - hah o işte çok ağrıyor. tut çıkar bakayım neymiş.
    - aaa saat. cillop gibi bir kol saati çıktı.
    - iy-ki dooğğ-duuun okk-şaaann...

  • kayserili dede artık ölüm döşeğindedir, tüm ailesi yanındadır ve olay gelişir;

    + oğlum burda mı?
    - burdayım baba.
    + karım burda mı?
    - burdayım hayatım.
    + torunum burda mı?
    - burdayım dede.
    + hepiniz burdasınız, dükkana kim bakıyo lan !?!?

  • miles dewey davis ııı

    26 mayıs 1926 tarihinde alton, ıllinois, amerika'da doğmuş dahi.

    ölüm yıldönümü ise bugün.. 28 eylül 1991

    ''muhtemelen o zamanlar kastamonu’da trompete kendini bu kadar adayan, bu kadar aşık olan başka kimse yoktu. babamı bu enstrümana delice bağlayan, bir tesadüf sonucunda miles davis olmuş. nereden nereye? amerikalı efsane cazcı davis, kastamonulu muzaffer’e ilham kaynağı oluyor,
    dünya saçma bir yer.'' tarık tufan - kaybolan

    davis, babasının başarılı bir diş cerrahı olduğu east st. louis, ıllinois'de büyüdü.

    daha sonraki yıllarda, bazen yoksulluk ve acı geçmişinin tüm büyük caz sanatçıları için ortak olduğunu varsayan eleştirmenleri azarlamak için sık sık rahat yetiştirilme tarzından bahsetmiştir.

    trompet eğitimi almaya ergenlik çağında başladı; daha sonraki üslup gelişimini sağlamasının ardından ilk öğretmeni ona vibrato olmadan çalmasını tavsiye etti.

    davis, 1944'te müzik sanatı enstitüsü'nde* okumak için new york'a taşınmadan önce st. louis bölgesinde caz gruplarıyla çaldı, ancak birçok dersi atladı ve bunun yerine dizzy gillespie ve charlie parker gibi ustalarla doğaçlama seansları yoluyla eğitim gördü.

    * şimdiki adıyla (bkz: juilliard school of arts)

    davis ve parker, 1945-48 yılları arasında sık sık birlikte kayıt yaptılar.

    davis'in ilk çalımları bazen baştan savmaydı ve her zaman tam olarak akortlu değildi, ancak benzersiz, samimi tonu ve verimli müzikal hayal gücü, teknik eksikliklerine ağır basıyordu.

    1950'lerin başlarında davis, tekniğindeki sınırlamalarını tarzı için önemli varlıklara dönüştürmüştü.

    davis, gillespie gibi bebop öncülerinin meşgul, feryat eden tarzını taklit etmek yerine trompetin orta perdesine yoğunlaştı, armoniler ve ritimler üzerinde deneyler yaptı ve doğaçlamalarının türlerini çeşitlendirdi.

    ara sıra çok notalı ritimler dışında, onun melodik tarzı doğrudan ve süssüzdü, çeyrek notalara/vuruşlara dayalıydı ve etkileri çok zengindi.

    doğaçlamalarındaki düşüncelilik, tempo ve lirizm dikkat çekicidir.

    "caz, direkt olarak avrupa geleneğinden gelmeyip tamamen amerikan kökenli az sayıda sanat biçiminden biridir. caz, gospel müziğine ve abd'nin güneydoğu eyaletlerinin blues müziğine dayanan
    köklerinden yavaş yavaş şekillenmiştir. louis armstrong, miles davis, charlie parker ve john coltrane gibi daha birçok yenilikçi caz müzisyenin vasıtasıyla çabucak gelişim göstermiştir." marc schonbrun - müzik teorisi 101

    1948 yazında davis, ünlü caz sanatçıları gerry mulligan, jj johnson, kenny clarke ve lee konitz'in yanı sıra caz bağlamında nadiren duyulan enstrümanlar olan fransız kornosu ve tuba çalanları da içeren bir nonet kurdu.

    mulligan, gil evans ve piyanist john lewis, bebop'un esnek, doğaçlama doğasını kalın dokulu bir orkestra sesiyle yan yana getiren grubun aranjmanlarının çoğunu yaptılar.

    grup kısa ömürlü oldu, ancak kısa tarihi boyunca başlangıçta single olarak yayınlanan bir düzine parça kaydetti (1949–50).

    bu kayıtlar modern cazın gidişatını değiştirdi ve 1950'lerin batı yakası tarzlarının yolunu açtı. parçalar daha sonra birth of the cool (1957) albümünde toplandı.

    spotify

    1950'lerin başında davis, çalımını etkileyen bir uyuşturucu bağımlılığıyla mücadele etti, ancak yine de sonny rollins, milt jackson ve thelonious monk gibi cazın önemli isimlerinin de aralarında bulunduğu, en iyileri arasında yer alan albümler kaydetmeyi başardı.

    1954'te bağımlılığı yenen davis, cazın en yenilikçi müzisyen olarak kabul edildiği yirmi yıllık bir döneme girdi.

    1950'lerde saksafon efsaneleri john coltrane ve cannonball adderley, piyanistler red garland ve bill evans, basçı paul chambers ve davulcular "philly" joe jones ve jimmy cobb'un yer aldığı klasik küçük gruplar kurdu.

    davis'in bu dönemde kaydettiği 'round about midnight (1956), workin' (1956), steamin' (1956), relaxin' (1956) ve milestones (1958) albümleri birçok başka sanatçının çalışmalarını da etkiledi.

    ’round about midnight
    workin’
    steamin
    relaxin

    kariyerinin bu dönemini caz tarihinin belki de en ünlü albümü olan kind of blue (1959) ile tamamladı.

    kind of blue

    soft ve relax bir koleksiyon olan albüm, doğaçlamaların karmaşık, sık sık değişen akorlardan ziyade seyrek akorlara ve standart olmayan gamlara dayandığı bir tarz olan modal cazın en iyi kaydedilmiş örneklerini içeriyor.

    modal tarz, melodiye odaklanan sololara uygundur; bu erişilebilir kalite, kind of blue'nun caz hayranları arasında popülerliğini sağladı.

    (bkz: modal müzik)

    küçük grup kayıtlarıyla eş zamanlı olarak yayımlanan davis'in, gil evans tarafından aranjmanı ve orkestra şefliği yapılan albümleri miles ahead (1957), porgy and bess (1958) ve sketches of spain (1960)) da türün mihenk taşlarıydı.

    davis-evans işbirliklerine karmaşık düzenlemeler, orkestra ve solistin neredeyse eşit derecede vurgulanması ve davis'in en duygusal ve duygusal açıdan güçlü çalışlarından bazılarının damgasını vurdu.

    davis ve evans daha sonraki yıllarda ara sıra birlikte çalıştılar, ancak bir daha asla bu üç ustaca albümdeki kadar akılda kalıcı olmadılar.

    ''sessizlik de soloya dâhildir…''
    -miles davis

    1960'ların başları davis için geçiş dönemiydi, daha az yenilikçi yıllardı, ancak müziği ve çalımı en üst seviyede kaldı.

    1962'nin sonlarında basçı ron carter, piyanist herbie hancock ve genç davulcu tony williams ile yakında klasik olacak başka bir küçük grup kurmaya başladı; tenor saksafoncu wayne shorter kadroya 1964'te katıldı.

    davis'in yeni beşlisi, hafif, özgür bir ses ve blues'dan avangard ve serbest caza kadar uzanan bir repertuvarla karakterize ediliyordu.

    1960'ların diğer modern caz gruplarının yenilikleriyle karşılaştırıldığında davis beşlisinin çok ritim ve çok tonluluk konusundaki deneyleri daha incelikli ama aynı derecede cüretkardı.

    live at the plugged nickel (1965), esp(1965), miles smiles (1966) ve nefertiti (1967), beşlinin eskimeyen, etkileyici kayıtları arasındaydı.

    miles in the sky ve filles de kilimanjaro (her ikisi de 1968) zamanında davis elektronik aletlerle deneyler yapmaya başladı.

    klavyeciler chick corea ve joe zawinul ve gitarist john mclaughlin'in de aralarında bulunduğu diğer müzisyenlerle birlikte davis, caz füzyon hareketinin ufuk açıcı albümü olarak kabul edilen ın a silent way'i (1969) yaptı.

    çalışma, püristler tarafından davis'in son gerçek caz albümü olarak değerlendirildi.

    davis, rock müziğin ritimlerini, elektronik enstrümantasyonunu ve stüdyo efektlerini tamamen benimsediği bitches brew (1969) albümünün piyasaya sürülmesiyle yeni hayranlar kazandı ama eski hayranlarını kendisine yabancılaştırdı.

    katmanlı sesler, ritimler ve dokulardan oluşan kakofonik bir kaleydoskop olan albümün etkisi, 1970'lerin weather report ve chick corea'nın return to forever gibi füzyon gruplarında duyuldu.

    davis birkaç yıl bu tarzı sürdürdü; live-evil albümü (1970) ve film müziği a tribute to jack johnson (1970) özellikle öne çıkanlar arasındaydı.

    davis, 1972'de bir trafik kazasında yaralandı ve faaliyetlerini kısıtladı, ardından 1975'ten 1980'e kadar emekli oldu.

    the man with the horn (1981) ile piayalara geri döndüğünde, eleştirmenler davis'in beden ve akıl sağlığındaki dengesizliğin beş yıllık arada etkilerini gösterdiğini hissettiler, ancak önümüzdeki birkaç yıl içinde güçlerini istikrarlı bir şekilde yeniden kazandı.

    1980'ler boyunca çeşitli müzik tarzlarıyla uğraştı, çoğunlukla caz-rock dans müziğine yoğunlaştı, ancak blues köklerine dönüş (star people) ve gil evans'ın etkilediği orkestral denemeler (music from siesta) gibi diğer tarzlarda da dikkate değer deneyler yaptı.

    davis bu dönemde we want miles (1982), tutu (1986) ve aura (1989) gibi albümlerle birçok grammy ödülü kazandı.

    davis'in sonraki yıllarının en unutulmaz olaylarından biri, 1991'de montreux caz festivali'nde gerçekleşti; quincy jones yönetimindeki bir orkestraya katılarak 1950'lerin sonundaki klasik gil evans aranjmanlarından bazılarını seslendirdi.

    davis üç aydan kısa bir süre sonra öldü. son albümü doo-bop (1992), ölümünden sonra yayınlandı.

    her ne kadar eleştirmenler davis'in bitches brew'dan sonra yayınladığı çalışmaların çoğunu göz ardı etse de, onun etkileri cazın ana akım izleyiciler arasında popüler kalmasına yardımcı oldu.

    daha sonraki yıllarda eleştirmenleri görmezden geldi ve sahnede dolaşarak, çoğu zaman sırtı seyirciye dönük çalarak geleneğe meydan okudu.

    çok övülen ve aydınlatıcı otobiyografisi miles'ta (1989; quincy troupe ile birlikte), tatminsiz geçmişini ve müzik endüstrisinde gördüğü ırkçılığı açıkça yazdı. (bu entynin kaynağı)

    davis, louis armstrong, duke ellington ve charlie parker ile birlikte caz tarihinin en önemli ve etkili dört müzisyeninden biri ve aynı zamanda müziğin en eklektik uygulayıcısı olarak kabul ediliyor.

    kaynak ; görsel
    (bkz: miles davis birth of the cool) netflix
    (bkz: miles ahead) don cheadle

  • bazen de bunca yılı (2,5 yılı) bir anda silip atmaya yönelik olaylardır. hani bazen insan anlar ya, ya da şöyle anlatayım, sizden daha tecrübeliler bir ortam da der ya: "abicim güvenme kimseye, kimse babanın oğlu değil. " siz de kişisellikten, aklınızdan kötü bir şey geçmediğinden güvenirsiniz, umursamazsınız. olay sadece patronla ilişki değil, genel olarak para bazen gerçekten ikinci plandadır.

    ama malasef öyle değil...

    ........................

    -sen heralde bundan sonra yemezsin? yedin yani bi şeyler. istersen de ye ama, neyse...
    -....... (herşey biter, silip atarım o anda ama anlarım durumu)

    ........................

    olay bursa'da geçiyor. iş için gitmişiz yine. genelde ben tek giderim de o gün müdürle gitmişiz. bir lokantada öğle yemeğine oturduk. o da yemek öncesi mail atıyor ama ben felaket açım. kafe gibi bi yere oturduk, yemek kısmı diğer yanda. bana dedi "önce burada oturalım 20 dakikaya geçeriz yan tarafa". ama hayvani açım, cidden. sabah 5'te kalkmışım, kahvaltı da edemedim zaten. beynim durmuş toplantılardan. bi de bu adamın 20 dakikası en az 45 dakika demek, net biliyorum.

    +ben alayım buradan bişiler yemek öncesi. siz de ister misiniz? tost falan alayım size. çay?
    -yok ben almayım.
    +çay da mı içmezsiniz.
    -yok sen iç ya.(ters ters bakıyor ama da ben anlamıyorum)

    gittim tost falan aldım. tabii kredi kartımla aldım ben de. o da elimde gördü. ben farketmiyorum. gittim afiyetle yedim. diğer tarafa geçtik.

    malum diyalog.

    -sen heralde bundan sonra yemezsin? yedin yani bi şeyler. istersen de ye ama, neyse...
    -....... (herşey biter, silip atarım o anda ama anlarım durumu)

    benim şarteller attı resmen. "ne diyor bu adam?" diyorum. konuyu da uzatmak istemedim, yemedim bi şey. çıkarken kasaya gittik. ben de arkadayım. bu hesabı ödeyecek bakıyor bana.

    +şirket kartı sendeydi? hscb versene bi onu?
    -yok bende değili, hiç bende olmadı ki?
    +az önce elindeydi ya? (jeton sesi geldi benden, düştüresmen jeton)
    -yok o benim kartımdı, kendi kartım.
    +..........

    adam resmen kartı elimde gördüğünde sanmış kafama göre şirket kartınla alacağım (ki alsam ne olacak 2 tost ama yapmam biliyor) ben adama tost ısmarlayım diyorum kendi paramdan. bahsettiğimiz konu o kadar basit ama beni bitirdi. bunca zamandır ne o beni tanıyabilmiş demek ne de ben onu. patron heryerde aynı, küçük hesaplar yaparlar ister istemez. ne düşündü o an, nasıl böyle şeyler düşündü bilemedim. yok, "beklenti meselesi" demeyin. ben bi şey beklemiyorum zaten. aramızda espirili zamanlar geçse de asla ciddiyeti ve o patron-çalışan ilişkisini bozmadım. ama bazı değer yargıları vardır, ve kırılma noktaları vardır. bu da onlardan biriydi.

    koca koca adamların bu tarz küçük hesap yapması, sizin bile bu hesapları yapmıyor olmanız sinir bozucu oluyor hani şu minik sinekler gibi.

  • satır aralarını iyi okuması..hem zeka hem de nezaket gerektiren bir beceridir.

    en dominant kadın bile, bir şeyleri karşısındakine dikte etmekten, sürekli talep eden konumunda olmaktan rahatsız olur.

    cümlelerin satır arasını okuyan erkek, kadını bu sevimsiz pozisyona girmekten kurtarır.

  • insanı bi yandan sıkıntıya hüzüne bogan diger yandan da acaip sekilde mutlu eden olay, her sokakta ayrı bir anıyla karsılasmak..

  • tanıdığım en baba, en azılı abazanların her birinin mazisinde en az bir adet dans kursu olduğunu düşünüyorum da, sanırım öküz haklı beyler.