hesabın var mı? giriş yap

  • bunlar öyle aşağılık, boktan bir millet. dünyanın lağım cukurdur bu afganistan denen yer. video veya fotoğraf cektigi kiside yasca baya kucuk bir kiz.

    bunlardan ulkemizede bolca doldurdular sağolsunlar!

    ayrica adam az bile yapmistir.

  • 7 aylık hamile sigarayı bi türlü bırakamamış bi arkadaşım vardı. doktorun dediği 3 tane iç bari lafını 3 tanenin zararı olmaz olarak algılamıştı zavallım.

    ha tabi bu 3 tane ile kalmadı ve içtiği sigara sayısı günde bildiğin 10'u geçmeye başladı. bi gün birlikte kontrole gittik. doktora "sizin dediğiniz 3 tane sigarayı günde 10'a çıkardı" diye şikayet ettim. doktor ultrasona aldı kızı. yak dedi bi sigara.

    yuh dedim içimden doktora bak. arkadaşım şaşırdı tabi. yak dedi doktor yak...

    yaktı arkadaşım. bak şimdi sana ne gösterecem dedi ve 3 boyutlu ultrasonda arkadaşım içine bi nefes çekerken doktor da o sırada bebeğin yüzünü zoomladı...

    ben hayatımda böyle bi irkilme böyle bir rahatsız yüz ifadesi daha önce görmedim arkadaş.

    off off!

    sigara içerken keyif alan insanlardanım. bırakmayı da düşünmedim hiç. muhtemelen de başlayacam yine sütten kesilince miniğim. şu sıralar 5 aylık hamileyim. ama bana hamileyken sigara içmeyi savunmayın, yapmayın etmeyin.

    1 sigara; en fazla 10 fırt bilemedin 15 nefes olsun. 15 nefeslik zevk için değer mi o ifade bilemedim.

    o ifadeyi unutmam mümkün mü?

    unutulur mu?

  • gün itibariyle şahit olduğum tatlı bir evlilik teklifi.

    yanımdaki elemanın bir anda üzerindeki kazağı çıkararak, üstünde "x benimle evlenir misin?" yazılı tişörtü sevgilisine göstermesi, akabinde amerikan filmi havası yakalayan metro yolcularından alkışların kopması, klasik olduğu üzere elemanın diz çöküp yüzüğü kızın parmağına takması ve en güzeli de yolculardan bembeyaz saçlı yaşlı bir teyzenin "annenin-babanın haberi var mı kızım?" diye sorması.

  • yeşil, muntazam ve hacimli olduğunda insana huzur veren bahçe bitkisi. ülkemizde üstüne basmak yasak olsa da avrupa ve amerika’da iklimin de etkisiyle müstakil evlerin bahçeleri ve parklar özenli çimlere sahiptir ve üzerinde dolaşmak serbesttir.

    iki senelik tecrübemin ilk senesi öğrenme, hata yapma, ikinci senesi ise bu hatalardan ders çıkarma şeklinde geçti. şu an beklediğim sonucu aldım, güzel bir bahçem var ve bazı tavsiyelerde bulunabilirim.

    - güzel bir çime sahip olmanın en önemli ipucu devamlı sulamak. sürekli güneş alan ve sararan bölgeleri her gün, diğer bölgeleri günaşırı sulamak gerekiyor. sulama miktarı olarak tavsiye edilen ise haftada 25 milimetre.

    - ilkbaharda toprağı karıştırarak havalandırmak çim köklerinin nefes almasını ve yaz mevsimi boyunca sağlıklı olmasını sağlar. bunun için özel aletler satılmaktadır fakat bu iş gözüktüğünden daha zordur. toprak sertse çok fazla kuvvet uygulamak gereklidir, bunun sonucunda insanı kolayca yorabilir. yağmur sonrası toprak yumuşayacağı için yapması daha kolay olur.

    - ilkbahar, bahçenizin çim çıkmayan, az çıkan veya hastalıklı bölgelerine takviyede bulunma zamanıdır. bir miktar toprak serip içine bolca tohum ekip üstünü toprak-gübre karışımıyla kapatıp 3-4 hafta boyunca her gün sularsanız çimlerin gün be gün büyümesini izleyip zevk alabilir ve sonucunda kesintisiz, halı görünümünde bir çime kavuşabilirsiniz. ilk çıktıklarında açık renkli olurlar, yıllar geçtikçe koyulaşırlar. çimler de toprak, iklim cinsine göre ve kalınlığına göre çeşitlilik gösterirler. en kalitelisi golf çimi denilen kalın olanıdır.

    - bahçeniz çok güneş alıyorsa çim keserken uzun bırakmanız kökleri güneşten koruyacaktır. ayrıca kestiğiniz çimleri toplamayıp bahçede bırakmanız gübre görevi görecektir.

    - piyasada çeşitli gübreler satılıyor. bunların en pahalısı kimyasal olanlar. halbuki en ucuz ve etkili gübre bildiğimiz inek veya koyun gübresi. bunlar hem organik (çevreye zararsız), hem de fazla kullanıp çimi yakma ihtimali yok.

    - gübreleme ilkbaharda ve sonbaharda öneriliyor. sonbaharda ağaçlardan dökülen yaprakların üzerinden çim biçme makinasıyla geçerseniz bir taşla iki kuş vurmuş olursunuz. hem yaprakları toplamaktan kurtulmuş olursunuz, hem de bahçenizi bedavadan gübrelemiş olursunuz. yaprakları kesmeyip öylece bırakırsanız bir araya gelip kış mantarı oluşturabilirler.

  • güzel başlamış bi günün sabahında, ders arasında, öğrencilerden biri çıldırmış gibi gelir, sınıftakilerden birisinin aniden yere yığılmış olduğunu söyler, yüzündeki ifade zaten çok şey anlatır. koşarak gidildiğinde, daha önceden de kalbinde kasılma problemi olduğu bilinen ama hiç bir hayati riski olmadığı söylenen öğrencinin koridorda, yerde, inanılmayacak kadar gri bir suratla yatıyor olduğu görülür, aynı anda tesadüfen olay yerinde bulunan hem master öğrencisi hem de acil servis hemşiresi olan iki kız öğrenci olaya müdahale eder, hoca deli gibi ambulans arar, kampüs* alanı içinde 200 metre ötedeki üniversite hastanesi "biz ambulans hizmeti vermiyoruz" şeklinde bir cümle sarfeder, bir yandan ambulans için yalvarırken bir yandan da seferber olmuş hocalardan biri kapının önüne arabasını getirir, bilmemkaçıncı aramada hastane sonunda ambulans göndermeyi kabul eder, ama hemen ardından, "şoför yok" gerekçesiyle vazgeçer, hoca, telefonda acil servis sekreterine deli gibi "çocuk ölüyor" diye bağıran sesin kime ait olduğunu bile çok sonra anlar...

    en fazla iki dakika sonra, tekrar olay yerine dönüldüğünde çocuğa kalp masajı ve suni solunum yapıldığı görülür, delirecek gibi olunur. olay yerindeki öğrenciler henüz farkedememiş de olsalar, aslında olan olmuş, ve daha 20 yaşındaki, pırıl pırıl bakışlı, güleryüzlü,doğal neşesi ve hafif utangaçlığıyla dikkat çeken güzelim çocuk buraları terkedip gitmiştir. kalp masajı kısa bir süreliğine geri döndürse de sadece filmlerde göreceğimizi zannettiğimiz o elektroşok aletine ve daha sonra öğrenildiğine göre göğsün o tam ortasına saplanan dehşet görünüşlü iğneye gerek vardır, ah, ambulans gelse, hemen müdahale de mümkün olacaktır. en fazla 3 dakika içinde olup biter her şey. öğrenci kucakta taşınır, arabaya yerleştirilir, hemşire kızlarımız da yanına bindirilir, arabada da ellerinden geleni yapmakta bir yandan da ağlamaktadırlar. bir de bakarız o sırada ambulans, gezintiye çıkmış edalarında, sallana sallana gelmektedir. olsundur, hiç değilse müdahale mümkün olacaktır. ama hayır, kazın ayağı öyle değildir, ambulanstan sadece şoför iner, ne doktor, ne hemşire, ne alet edevat vardır. arabadan indirmenin sadece zaman kaybı olacağı görülür, hastaneye gönderilir. ama çok geçtir. her şey için.

    çevredeki öğrenciler, sınıf arkadaşları, ve en çok da kahkahasının ortasında kucağına yığıldığı o şaşkın çocuk, yüzlerinde ne olduğunu anlamadıklarının göstergesi ifadelerle bir yandan olayı izlerken, bir yandan da hocalarının koluna yapışıp "hocam! bişeyler yapın" diye bağırırlar, zannederler ki herşeyin çaresi var. o yaşta ölümü kondurmazlar arkadaşlarına, akıllarına bile gelmez. hala sara nöbeti, basit bir baygınlık falan sanmaktadırlar. ya da belki daha ötesini düşünmek o anda işlerine gelmez. ama hoca bilir ki yapılacak bir şey yoktur, bunu söylemeye cesareti de yoktur, zaten öğrencilerin sesleri hayal meyal gelir kulağına. tek istediği arabaya bindirirken yüzünü son kez gördüğü öğrencisinin yakasına yapışmak, kuvvetlice sarsmak, "geri dön" diye bağırmaktır, sanki bişeye yarayacakmış gibi gelir o anda. durduran tek şey de zaman kaybetmelerine neden olmak korkusudur.

    dumur böyle bir şeymiş meğer. 20 yaşında bir insan kahkahasının ortasında yere yığılıp 3 dakika içinde çeker gidermiş, sanki hiç var olmamış gibi. burnunun dibinde tam teşekküllü bir hastane varken ambulans bulunmaz, bulunsa da herhangi bir minibüsten hiçbir farkı olmazmış. kimi insan pek umursamıyor gibi görünse de öğrencilerini o kadar severmiş ki aylarca kendisine gelemezmiş onları kaybedince. hissettiğini zannettiği sorumluluktan da fazlasını hissedermiş demek ki ki, günlerce kendini suçlamaktan kurtulamazmış. ve filmlerde biri ölürken ona sarılıp "gitme!" diye bağırmak son derece insani bir tepkiymiş, olurmuş öyle. uykuyu kaybeder, günlerce nereye baksa aynı şeyi görürmüş insan. çaresizlik korkunç bi hismiş ve çaresi de yokmuş.