hesabın var mı? giriş yap

  • ışınlanma, atomların ayrılıp, aynı düzende bambaşka bi yerde birleştirilmesi işlemidir. bazı teorisyenlere göre, bilinç bu sayede taşınamaz. yani ışınlanma, aslında kullanan kişiyi öldürür, aynı hatıralara ve beyin kimyasına sahip varlığın klonunu ışınlandığı noktada oluşturur.

    yani siz değil de, bir başkası kullandığında, aslında bir sorun yokmuş gibi gözükebilir. çünkü başkalarının bilincini fark etmek yapabildiğimiz bir şey değil, başkaları bizim için, belirli davranışlarla davranan, ''biz olmayanlar'' olarak tanımlar beynimiz. bu davranışların kalıbı ve ışınlanan kişinin hatıraları değişmeyeceği için, yaptığınız sosyal interaksiyonlarda bir değişme olmayacak. eğer, ışınlanan kişiye gidip, ''sen hala sen misin?'' diye sorulursa da kendisinin kendisi olduğu konusunda hiç şüphesi olmadığını söylecektir.

    ancak, eğer ışınlanan biz isek, kendi bilincimizin bizi biz yaptığını ve farkındalığımızın farkında olduğumuzu düşünürsek, ışınlanma bunu bize geri vermeyebilir. atomlarımıza ayrılıp, aynı sıralamada başka bir yerde tekrar birleştiğimizde, aslında biz ölmüş olacağız ve biz karanlığa karışmış iken, aynı vücuda, sese, davranış biçimine, hareketlere, espri anlayışına, duygulara, dünya görüşüne sahip başka birisi, ışınlandığımız yerde, biz gibi davranacak ve yerimize geçecek.

    kişisel olarak, eğer wormhole lar falan kullanılmayacaksa, ışınlanma bulunsa bile bu tedirginliklerimden dolayı kullanmayacağım. insan beyninin ve bilincinin tüm sırlarına ulaşılmadan da kullanılmasının büyük krizlere yol açacağını düşünüyorum.

  • az önce biri 50 metre ötemde diğeri üzermde olan patlamalardır. güncelleyeceğim.

    edit 3: arkadaşlar ne diyeceğimi bilemiyorum. allah hepinizden razı olsun. izmir'de ankara'da istanbul'da evin var diyenler, neredesin yardım lazım mı gelelim, yapabileceğimiz ne varsa söyle diyenler, adamın, hatunun dibisiniz. terapi gibi oldu mesajlarınızı cevaplamak. seviyorum sizi.

    edit 2: arkadaşın biri atatürk yazamadığım için eleştirmiş. aratürk yazmışım şimdi gelen mesajla gördüm. kusura bakma dostum, aşağıyı okursan nasıl bir kafayla yazdığımı anlarsın. artık idare et.

    edit: arkadaşlar mesajlarınız için çok sağolun, ben iyiyim. hala inanamıyorum bir tane çizik bile yok. sırayla anlatayım.

    uçuşa gitmek için havaalanına dış hatlar terminali güvenlik kontrol noktasından girdim. kontrolden sonra eşyalarımı toplayıp çantama koydum ve ekip odasına doğru yürümeye başladım. 15-20 metre gitmiştim ki insanların iç hatlar terminalinden bana doğru koştuklarını gördüm. öncesinde silah ya da bomba sesi duymadım. kavga oluyor sanırım diye düşündüm ama koşan insan sayısı o kadar fazlaydı ki silah ihtimalini düşünmeye başladım. derken dış hatlar araç kiralama kiosklarının olduğu çıkış kapısında bir patlama oldu. 20-25 metre kadar önümde. burada gördüklerimi yazmak istemiyorum. sonrasında giriş yaptığım güvenlik noktasına doğru koşarken bi ara gözüm dışarı kaydı ve yerde yatan 5-6 kişi görebildim. bu sadece benim kısıtlı görüş alanımda görebildiğim kadarı. koşarken kendimi atacak bir yer aradım, çünkü bu tip saldırılarda bir tane bomba patlamaz. bir kaç yerde eş zamanlı ya da arka arkaya bomba patlatılır. bunu düşünürken o binada her yerin bomba ile tuzaklanmış olabileceğine artık o sersem kafayla karar verip geldiğim yerden çıkmaya karar verdim. ama dışarıda yatan insanları görünce dışarısının da güvenli olmadığına karar verip kendime en çok nerede korunak sağlayabilirim diye düşünerek xray cihazlarının oradaki polis kulübesine girmeye karar verdim. sonra xray cihazlarının oraya vardığımda orada kolu bacağı yaralanmış insanları gördüm ve hemen oradaki polis kulübesine sığındık. içinde polis yoktu. güvenlik görevlileri zaten fena halde panik, ağlayanları mı ararsınız, amaçsızca koşuşanları mı... sırtımızı kulübeye dayadıktan sonra herkesin bavullarını ve çantalarını toplayıp önümüze yığınak yaptım olası bir diğer patlamada kalkan vazifesi görmesi için. hemen sonra bir kabin memuru arkadaşımı daha gördüm bacağından yaralanmış. siper aldığım yerden çıktım onu getirmek için, iyi olup olmadığını sordum, kocam almaya geliyor dedi. iyi hadi gel geçelim kocan gelene kadar şuraya diyecektim ki cümlemi bitiremeden bir bomba daha patladı dibimizde. tam patlama yerini kestiremiyorum, ya 4-5 metre arkamızdaki xray cihazında ya da sırtımızı dayadığımız polis kulübesinin duvarının arkasında oldu ama dibimde patladığını iliklerime kadar hissettim. ortalık birden toz duman oldu zaten, kulübedeki bütün sandalyeler xray cihazı ve etrafındaki bütün edevat darmadağın bir şekilde etrafa saçıldı.

    bakın arkadaşlar, bu kısmı açıklamakta gerçekten zorlanıyorum. orada bulunan bütün insanlar yara almadan sağlam bir şekilde dışarı attık kendimizi. kimseye bir şey olmadı hala inanamıyorum. bende bir tane çizik bile yok. yemin ederim, bombanın patlamasının değil, benim oradan sağ salimi de geçtim çiziksiz kurtulmama inanamıyorum. dışarı çıktığımda yerde yatan insanları gördüm ve kapalı otoparka attım kendimi. bu entryi de orada yazdım alelacele. sonrasında da geçen bir arabayı durdurup atladım (çok teşekkür ediyorum o duran arkadaşa da, allah razı olsun) ve havaalanından çıktım. şimdi evdeyim.

    mesaj atan tüm arkadaşlara çok teşekkür ediyorum, hepinize cevap yazacağım. kusura bakmayın, kendime gelmem biraz zaman aldı, güncelleme o yüzden bu kadar geç geldi.

  • bir entrym o kadar begenildi ki, takip ettim basamaklari birer birer cikti, diger entrylerimi birer birer solladi ve sonunda bir numarayi da gecerek listeden kayboldu. nereye gittigini cok merak ediyorum ama olsun performansindan dolayi entrymi kutluyorum.

  • bir de bunun pazar sabahı 12de uyanınca saatin bir anda akşam 11 olması var ki.. allah belasını versin.

  • en sevdiğim çocukluk anılarımın olduğu dergi. şimdi olsa yine alırım zengin falan değildik hatta zor geçiniyorduk ama yine de ben ne yapar eder aldırırdım, her hafta değil ama ayda 1 kez kesin alıyordum bir keresinde 1 haftada 2 kere almışım haftalık çıktığını falan bilmiyorum tabii aynısı olduğunu görünce çok üzülmüştüm hediyeleri farklıydı o yüzden anlamadım. çok severdim çok mutlu olurdum o heyecanı tarif edemem her köşesini her ayrıntısını okurdum çocukların resimlerinin yayınladığı bir bölüm vardı ben de göndermek istedim çizdim resmimi güzelce zarfa koydum adresi yazdım babama verdim göndermesi için yayınladılar mı diye bakamadım her hafta alamıyordum inşallah yayınlamışlardır. yanındaki hediye oyuncaklar da en sevdiklerimdi beyblade çıkmıştı bi kere nasıl mutlu olmuştum mektup yazıp okula davet çocukların okuluna giderdi yalvaç ural bizimkine gelmesini çok istemiştim tabii olmadı öyle bi şey.

  • 26.07.2023 tarihinde habertürk'te yayınlanan ht360 programında atılan manşet:
    "kılıçdaroğlu sertleşiyor mu?"
    ben olsam "12 yıllık iktidarsızlığa rağmen hala sertleşebiliyor mu?" diye manşet atardım sanırım :pp

    görsel