hesabın var mı? giriş yap

  • 2020'de 117. sırada (#122737143) bulunduğumuz, 2021'de 124. sıraya (#132708772) gerilediğimiz çalışmada, 2022 yılında 119. sıraya çıkmışız. ancak şunu da belirtelim, geçen sene veriler 224 ülkeden toplanmışken bu yıl 220 ülke verileri kullanılmış.

    cable.co.uk'in her yıl düzenli olarak yayınladığı çalışma bu yıl, 2020 ülkede, 244 milyon (244.154.784) farklı ip'den yapılan, 1.1 milyar (1.1081616.570) hız testi değerlendirerek oluşturmuş.

    global internet hızı ortalaması, 2017 yılında 7,40 mbps, 2018 yılında 9,10mbps, 2019 yılında 11,03 mbps, 2020 yılında 24,83 mbps, 2021 yılında 29,79 mbps çıkarken bu sene %17 artışla 34,79 mbps'ye ulaşırken, türkiye'nin 2021 yılında 11,58 mbps olan ortalama internet hızı, %38 artışla 16 mbps'ye yükselmiştir.

    en hızlı 5 ülkedeki ortalama internet hızı en yavaş ortalama internet hızına sahip 5 ülkeye göre 229 kat daha yüksek ortalamaya ulaşmış. 2021'de bu ortalama 202 kat yüksekti, uçurum iyice açılmış.

    listedeki ilk 10 ülke:

    1) makau: 262,74 mbps
    2) jersey: 256,59 mbps
    3) izlanda: 216,56 mbps
    4) lihtenştayn: 166,22 mbps
    5) cebelitarık: 159,90 mbps
    6) andorra: 159,80 mbps
    7) tayvan: 135,88 mbps
    8) lüksemburg: 131,95 mbps
    9) japonya: 122,33 mbps
    10) fransa: 120,01 mbps

    türkiye ve alt ve üstünde bulunan 5'er ülke:

    114) saint kitts ve nevis: 17,55 mbps
    115) umman: 16,59 mbps
    116) amerikan samoası: 16,52 mbps
    117) saint barthelemy: 16,51 mbps
    118) brunei: 16,29 mbps
    *119) türkiye: 16,00 mbps
    120) antigua ve barbuda: 15,99 mbps
    121) nikaragua: 15,38 mbps
    122) nijerya: 15,37 mbps
    123) gürcistan: 15,20 mbps

    listedeki son 10 ülke:

    211) tajikistan: 2,02 mbps
    212) eritre: 1,89 mbps
    213) etiyopya: 1,68 mbps
    214) somali: 1,60 mbps
    215) ekvator ginesi: 1,34 mbps
    216) afganistan: 0,98 mbps
    217) gine-bissau: 0,98 mbps
    218) yemen: 0,97 mbps
    219) doğu timor demokratik cumhuriyeti: 0,94 mbps
    220) türkmenistan: 0,77 mbps

    kaynak: cable.co.uk

    her yıl yaptığım gibi bu notu da ekleyeyim: bu durumda türk telekom ile beraber peşkeş çekilen ana iletişim kablolarının da etkisi mevcuttur. olması gereken bunların ve mevcut şehir içerisindeki altyapı ağının devlet kontrolünde bırakılması, geliştirilmesi ve firmalardan lisans ücreti alınarak rekabet ortamı yaratılmasıydı... türkiye'yi internete bağlayan sualtı iletişim kabloları

  • cumhuriyetin ilk yıllarında yapılan devrimleri dış dünyaya tanıtmak için ülkedeki yeniliklerle doldurulan karadeniz vapuru‘nun avrupa limanlarında gezmişliği vardır. bir de suyun öbür yakası var. amerikalılar için yapılan gösterimler. tabiki bu kez vapur seferi düzenlenmiyor. belgesel şeklinde hazırlanan filmler amerika'da gösteriliyordu.

    1936 eylül ayında amerikalı gazeteci julien byran hızla kalkınan ülkeyi filme çekmek için ülkeye davet edilmişti. devletin desteğiyle istanbul, ankara, izmir, eskişehir ve kayseri'de çekimler yaptı. gazetecilere mesafeli olan mustafa kemal'i florya'da kumsalda, denizde filme aldı. en ünlü kareleri mustafa kemal'in manevi kızı ülkü adatepe ile florya plajında oynarken çektiği görüntülerdir. birçok var, bir tanesi görsel

    çankaya köşkünde çalışırken, kabine toplantılarına başkanlık ederkenki hallerini filme alarak yaklaşık 90 dakikalık bir belgesel ortaya çıkardı.

    byran aynı zamanda abd'de siyasi çevrelerin yakından tanıdığı bir isimdi. başta abd başkanı franklin delano roosevelt olmak üzere önemli dostları vardı. modern türkiye'yi anlatan belgesel film 27 mart 1937'de beyaz saray'daki başkanın katıldığı özel bir davette gösterildi. gösterim byran'ın yaptığı konuşmalarla birlikte 2,5 saat sürdü.

    roosevelt, bu özel gösterimden yaklaşık on gün sonra mustafa kemal'e bir mektup yazdı:

    "ahiren türkiye’de bay julien byran tarafından alınmış filmi, birkaç akşam evvel beyaz sarayda izledim. nispeten kısa bir zamanda meydana getirdiğiniz pek çok şayan-ı hayret hususatı görünce hissettiğim şevk ve heyecanı size arz etmek istedim. kıymetli şahsiyetinizi evinizde ve plajda küçük kızınız ile oynarken çekilmiş olan resimleri seyretmekle bilhassa bahtiyar oldum. bu, sizin ve benim bir gün birbirimizi mülaki olmak fırsatını bulacağımız ümidini, bende bir kat takviye etti. nadir olan istirahat zamanlarımda bana göndermek lütfunda bulunduğunuz türk posta pulları koleksiyonunu seyretmekteyim. bunlar üzerinde resmedilmiş olan manzaraları, bir gün kendi gözlerimle görmeyi ümit ediyorum. samimi saygılar ve halisane temennilerimle"

    mektubun o dönem gazetelere haber olan hali görsel

    atatürk bu mektubu alınca başkana aynı nezakette mektup yazdı:

    “ahiren türkiye’de bay julien bryan tarafından alınmış filmi seyretmekten duyduğunuz memnuniyeti bildiren 5 nisan 1937 tarihli lütufkar mektubunuzu hakiki bir sevinç ile aldım. mektubunuzda, ahvalü şerait müsade eder etmez, birbirimize bir gün mülaki olacağımız ümidini de izhar buyuruyorsunuz. samimi duygularınız ve modern türkiye’de elde edilen terakki hakkındaki takdirdar telakkinizden dolayı size fevkalade müteşekkir olduğuma inanmanızı rica ederim. bay başkan, bu fırsattan istifade ederek amerika birleşik devletleri hakkındaki hayranlığımı tekrar bildirmek isterim. bilhassaki bizim iki memleketimiz, umumi sulh ve insanlığın saadetini istihdaf eden aynı ideali gütmektedir. size bir an evvel mülaki olmak benim de samimi arzum olduğundan harikulade işler yapmış sevimli ve kuvvetli şahsiyetinizi türkiye’de selamlayacağım güne sabırsızlıkla intizar ediyorum. samimi duygular ve halisane temennilerimle”

    filmin gösterimi beyaz saray’la sınırlı kalmadı. julien bryan sanki kültür elçisi gibi abd’nin çeşitli şehirlerinde “yeniden doğan türkiye” (turkey reborn) adını verdiği konferanslarla filmini göstermeye devam etti.

    kaynak: yurdagül yüksel “atatürk ve roosevelt” atatürk araştırmaları dergisi, temmuz 1999

    * franklin roosevelt, atatürk’ün vefatından sonra “benim üzüntüm, bu adamla tanışmak hususundaki şiddetli arzumun gerçekleşmesine artık imkân kalmamış olmasıdır” demiştir.

    * abd başkanlarına gelen hediyeler devlete zimmetleniyordu. özel hediye alamıyorlar. atatürk’ün gönderdiği pullar muhtemelen beyaz saray arşivinde tutuluyordur.

  • uzun zamandır bir rehber hazırlamak istiyordum. dolmakalem nedir, nasıl kullanılır, nasıl çalışır, temel problemleri nelerdir, hangi markaların kalemleri hangi ekolü temsil eder, iyi mürekkepler, iyi kağıtlar, revnak (*), sim, hare, gölge. hepsini anlatacağım. ilk olarak çalışma sistemini anlatayım. dolmakalem bir kartuş veya piston sisteminde mürekkebi muhafaza eden kalem tipidir. mürekkebin akışını engelleyen bir damağa, ortasından ikiye ayrılmış, farklı ve özel metaller ile üretilen uca, daha da özel metaller ile üretilen uç topuna sahip makineler bunlar. üretimlerinde gerçekten ince bir metalurji ve kimya var. öncelikle çalışma mantığından ve damaklardan bahsedeyim. dolmakalemin damağı, mürekkebin tamamen aşağı akmasını engeller. ama özel bir kanal sistemine sahiptir. bu sayede uçtaki hava deliğinden hava içeri girer. kapillari ve yerçekimi sayesinde mürekkep tam istediğimiz gibi yazıya uygun şekilde akar. - bu yüzden ucun ve kağıdın yumuşaklığının bir limiti olmalıdır. çok yumuşak uç veya çok perdahlı kağıt kapillari efekti sıkıntıya uğratacaktır. damaklar genellikle ebonit veya abs olur. montblanc vaktiyle ebonit damak ile kalem göndermeyi bıraktı. şu an aurora, santini, bazı bock 8 numara uç kullanan markalar ve istek dahilinde türkiye'deki stüdyo ağaçkakan ebonit damak ile üretim yapabiliyor. ben her zaman ebonit damağın oyun değiştirici olduğunu düşünür, imkanım varsa tercih etmeye çalışırım. yani damakları çok severiz. yalnız tutamağı tutarsa, sizi dolmakalemden soğutabilir. bu noktada yapabileceğiniz tek şey su ile temizlemek. deterjan da ilave edebilirsiniz tabii, damaktaki sorunlar için profesyonellere danışmak sizin için en sağlıklısı olacaktır... ikinci bahsetmek istediğim malzeme ise uç. pek çok farklı metalden mamül uç geçmişten günümüze kadar üretilmiş. günümüzde çelik, titanyum, paladyum, platin ve en çok altın kullanılmakta. paladyum ve titanyum uçlar yumuşak, semifleks diyebileceğimiz tipte, bozulmaya bir tık daha müsait uçlar. özellikle paladyum uçlar bozulursa tamir etmek epey can sıkıcı oluyor benim için. platin uçlar ise çivi gibi sert, ne için üretildiğini anlayamadığım uçlar, sevmiyorum ve tavsiye etmiyorum. altın ve çelik uçlarda ise böyle bir genelleme yapamıyoruz maalesef. çünkü tek tip çelik yok, ucu üreten ne kadar üstün bir uç ortaya çıkarmak isterse, o kadar üstün bir uç çıkıyor. altın uçlar ise belli oranlarda farklı malzemeler ile karıştırıyorlar, genelde 14-18-21k uçlar var. ancak 6-12-20-23k uçları da gördüm. altın oranı da ucun yapısı ile ilgili bir fikir vermiyor maalesef. yumuşacık bir montblanc 149 ucu ile sailor'ın cross için ürettiği çivi gibi peerles uçları arasında dağlar var. yeni başlayan kullanıcılar, çelik uç mu yoksa altın uç mu ayrımına düşüyor. ben altın ucu tercih ediyor, seviyorum. tamiri nispeten kolay, daha olması gerektiği gibi davranıyor ve gerçekten ucun bir hafızası var. ama çelik uçlu kalemlerim de yok değil... uçtan bahsedipte uç topları ve şekillerinden bahsetmemek olmaz. öncelikle japon/avrupa ayrımından bahsedeyim. pek sevgili japon'lar kandiji alfabesi kullanıyorlar, bu sebeple bazı karakterleri daha ufak alana sıkıştırıyorlar. kalın uç ile bu namümkün. bundan sebep onların uçları avrupa dolmakalemlerine göre bir tık daha incedir. (m ise f gibi) ama broad uca gelindiğinde japonlar avrupa'yı yakalıyor ve anlamlı bir fark kalmıyor bence. uç topları, sadece kalınlık ile ayrılmıyor. bir de uçların belli törpülenmeleri var, ve bu şekilde özel karakterlerde uçlar elde edebiliyoruz. ben de türkiye'de yaşayan bir nib grinder olarak kabaca bunlardan bahsedeyim ;

    stub, cursive ıtalic, crisp ıtalic : sıralama soldan sağa doğru varyasyonu artacak ama yumuşaklığı azalacak şekilde sıralandı. en keskini crisp ıtalic, en yumuşak olanı ise stub. ben ise en çok cursive ıtalik uçları seviyorum. ikisinin tam ortası :) bu tipteki uçlar dikey çizgileri kalın, yatay çizgileri ince çekerler. yazıyı çok güzelleştiriyor, tavsiye ederim.

    architect point : dikey çizgileri ince, yatay çizgileri kalın çeken uç tipi, hebrew karakterde yazanlar bu uçları çok severler, yazıyı çok değiştiriyor ve yazarken pek açı değiştirmeye gelmiyor. bence en özel uç kesimlerinden biri.

    oblique: kalemi hafif yatay tutan, farklı çizgiler isteyen kişiler için uygun uç tipi, nedendir bilmiyorum, ama dolmakalemde eski olan kişiler oblik uçları daha çok tercih ediyor, seviyor. türkiye'de epey yaygın.

    monoline: ucun kağıda değen tarafını tam yuvarlak şekilde törpüleyip çok yumuşak, hem dikey hem yatayda çok kalın karaktere dönüştürdüğümüz uç, pelikan'da lettering nib diye geçer.

    uç tipleri böyle, ben biraz da gövde malzemelerinden bahsetmek istiyorum. dolmakalem yapımında temelde kullanılan birkaç malzeme var ve eskiden kullanılmış artık kullanılmayan malzemeler var. bence alamet-i farika reçinedir. (resin). sıcak bir hissiyatı var, dayanıklı, eskimez, kimyasal reaksiyonlara ve ısıya eski malzemelere göre çok dayanıklı bir malzeme. premium kalemlerin bir çoğu bu malzemelerden mamül. ebonit de sık sık kullanılıyor, özellikle japon urushi cilalı kalemlerde ve cleo skribent kalemlerde gördüm ben, ancak ilginç bir kokusu var, pek sevmedim. plastik ise günlük kalemlerin bir çoğunda gördüğümüz bir malzeme. lamy safari, kaweco sport vb kalemler plastik. ancak reçinenin hissiyatı yok, bir de reçine kadar cilveli gövdeler ortaya çıkmıyor.
    makrolon :lamy 2000'in malzemesi. özel bir malzeme, hissiyatı epey farklı. ben çok seviyor olsam da bazı kimyasallara karşı çok tepki verebiliyor, dikkatli olmalı.
    hard rubber :vintage kalemlerde, genellikle waterman'larda görülen malzeme tipi, doğrusu hiç elime geçmedi. uv ışığa duyarlı olduğunu sanıyorum ama yanılıyor da olabilirim.
    selüloid : eski dolmakalemlerin pek çoğunda kullanılan malzeme. hissiyatı, ele oturuşu, ağırlığı çok güzel. ama reçine'nin dayanıklılık avantajları selüloid'te yok diye biliyorum. özellikle sıcaklığa, kimyasallara çok dayanıksız olduğu için günümüzde reçine tercih ediliyor. bu rehbere markalar, ekoller, dolum sistemleri, minik tarihi anektodtan oluşan birkaç entry ile devam edeceğim, eğer benle tanışmak, kalemlerinizin uçlarını özelleştirmek isterseniz instagram aracılığıyla @nibworks'ten bana ulaşabilirsiniz. sevgiler :)

  • sdp il binasında yakalanmıştır. kendisini hem polise sdp flamasıyla molotof atıp hem de doğruca il binasına gittiği için kutluyorum. kahraman polisimizi hiç uğraştırmamıştır.

  • tv ekranında işsiz ve geçim sıkıntısı yaşayan insanlara çözüm önerisi sunmuş, halkı alternatif besin arayışlarına teşvik etmiştir.

    "fasulye pahalıysa pahalı, yemeyin. daha ucuz bişey yiyin. söylenmeyin!"

    bir tavsiye de benden b sınıfı kaşarlar da iyice ucuzladı...

  • geçen sene yolda bir cüzdan bulmuştum. sahibine ulaşmak için açtım. herhangi bir telefon numarası yoktu. banka kartından bankasına ulaşıp bilgi verdim ve adam beni 1 saat içinde aradı ve teslim ettim. 50 yaşlarında bir adam. yazık bütün şifrelerini bir kağıda yazmış. bankamatik kartlarından, digitürke, e-devletten tut aklına ne gelirse bütün şifreler var. 50 yaşındaki adam bile 30 tane şifreyle uğraşmak zorunda. kötü niyetli bir insanın da eline geçebilirdi. hepsi karman çorman ve çok daha büyük bir güvenlik açığı yaratıyor ve insanları bu tarz şeylere yönlendiriyor maalesef.

  • reza zarrab'ın tahliye olduğu gün olması manidardır. hırsızın yatak odasına kadar girdiği söylentiler dahilinde.

    ayrıca ev demişim ama bildiğin yalı.

  • bir tek benim başıma mı geldiğini merak ettiğim olay. bim'e girdiğimde daima kasalar boş oluyor zira kasiyerler birçok işle ilgileniyorlar, ürün yerleştirme vesaire. o sırada siz boş olan kasalardan birine yönelirsiniz ve ekseriyetle kasiyer sizi diğer kasaya çağırarak ''buyrun böyle alayım.'' der.

    hayır %50 şansım var zaten neden hiçbir zaman tutturamıyorum ya da işin ucunda bir ibnelik mi var bilemedim.