hesabın var mı? giriş yap

  • daha 6 yaşındayken, koskoca berber tarafından "yakışıklı abim gelmiş" şeklinde karşılanıyordum. "yakışıklı abime yastık getirin" deyip altıma yastık bile konuluyordu. buradan yola çıkarak; tanım: dahil olduğum gruptur.

  • atıp tutmanın haddi hududu yok memlekette.kanun çıkmış diyor adam yahu. ne kanunu hemşerim. avukatın üstü aranır diye bir kanun falan çıkmadı. avukatın üstü aranmaz diye bir kanun varken reis aranacak dedi olay bu. ha sen reisin her dediğini kanun biliyorsan o da senin problemin

  • sunay akından dinlediğim fıkradır.

    güney amerika ülkelerinden birinde darbe olur. toplumdaki bütün okumuş eğitimli kültürlü insanlar hapislere doldurulur. aradan bir yıl geçer ama mahkumlara yakınlarıyla görüşme izni verilmez. 1 yıl dolunca mahkumlara, ailelerinden sadece bir kişi ile görüşme hakkı tanındığı söylenir. mahkumlardan birer isim yazmaları istenir. mahkum bir şair ise hapise girdiği zamanlarda henüz 7 yaşında olan kızının adını yazar.

    görüş günü gelir çatar. kız çocuğu görüşme odasına girer. elinde bir kağıt tutmaktadır. kapıdaki görevli kızın elindeki kağıdı ne olduğunu sorar. çocuk, onun bir kuş resmi olduğunu ve babası için çizdiğini söyler. gardiyan bir hamleyle kızın elindeki kağıdı alır ve paramparça eder ve kuş resminin yasak olduğunu söyler. kız babası ile görüşeceği masaya gelip oturur ama hickira hickira ağlamaktadır. bütün yıl kızı ile görüşmeyi bekleyen baba ise sahip olduğu beş dakikayı kızını teselli etmekle geçirir.

    aradan bir sene daha geçer. mahkumlardan tekrar birer isim yazmalarını isterler. aynı şair yine kızının adını yazar. bu görüşmede kızı 9 yaşına girmiş olacaktır. görüş günü gelir çatar. kız görüşme odasına girer. tıpkı geçen seneki gibi bu yıl da elinde bir kağıt tutmaktadır. gardiyan yine bir hışımla kağıdın ne olduğunu sorar. kız ağaç resmi olduğunu söyler. görevli hemen önündeki kılavuz kitabı açar. yasaklı resimler sayfasına uzun uzun bakar. ağaç resminin yasak olmadığını fark edince suratsız bir şekilde kıza babası ile görüşebileceğini söyler.

    kız çok mutlu bir şekilde babasının yanına gelir. babasına hediye olarak getirdiği ağaç resmini babasına uzatır. babası çok sevinir resme bakar ve şöyle der; ne kadar da güzel bir resim bu. yaprakları var dalları var köklerieri var. meyveleri de varmış. ne meyvesi kızım bunlar?

    - ne meyvesi babacim. onlar meyve değil. onlar kuş. ağacın içine gizledim, der.

  • ben 32 yaşıma kadar nasıl geldim kardeşim?

    yaşamayı seviyorum, özgürlüğü seviyorum, bu halkı seviyorum derken yalan mı söyledim acaba kendime? çok mu korktum kardeşim elimde aslında olmayanları kaybemekten? şekil mi yaptım etrafımdakilere? kaçtım mı? uzaktan bağırmayı adamlık mı sandım? gaz iki kere gözüme kaçıp da gözlerim yaşarınca kendimi kahraman mı sandım? çocuk oyuncağı mı sandım tüm bu olanları?

    sen 22 yaşında başından vurulup öldürülürken ben 32 yaşıma nasıl geldim kardeşim? ben bu utancı içimde yaşatacak kadar büyük ne günah işledim? ben senin, ethem'in, ismail'in, medeni'nin haklarını nasıl öderim kardeşim? sen tertemiz yüzünle uzanıp yatarken ben nasıl ayakta dururum?

    hakkını helal et ahmet.

    çok özür dilerim kardeşim. çok özür dilerim.

  • rıza abi hatırlatıver de bir dahaki leopar saldırısında havaya sıkalım korkup kaçıyormuş hayvan. yav arkadaş tamam vallahi ben de çok üzüldüm o hayvanın öldürülmesine de yeminle ironi yok bak bu dediğimde, planet earth terbiyesiyle büyümüş insanım üstüne carl sagan cosmos kombosuyla hem de. ama yani arkadaşına leopar saldırmışken ki alışık değilsin böyle şeylere dur havaya sıkayım da korkup kaçsın şeklinde düşünecek, soğukkanlılığını kaybetmeyecek üç adam çıkmaz lan şu memlekette. harbi klavye başında yazmanın rahatlığı mı bilemedim. bak leopar dedim. saldırıyor dedim...

    neyse tanım gelsin... üzücü bir olay... yanlış yer yanlış zaman yanlış insan...

  • hepsi için geçerli olmamakla birlikte genelde parlak renklidirler, cart sarı, cart kırmızı gibi... burada "doğa bize kıyak geçiyor" gibi düşünülebilir, tehlikeli şeyler genelde parlak renkli, dikkat çekici olurlar. bunu bilmiyorsan, bir an önce elenir, doğal seleksiyona kurban gidersin, biliyorsan, bu sefer hayatta kalma şansını arttırır. zehirsiz olanların genelde beyaz, bej, kahverengi gibi basit renklerde, kirli görünümlü, albeniden uzak olduğunu unutmayın. (buradan hayat dersi çıkarak olanlar olabilir, doğrudur, kassan çıkar.)

    yine, yüzde yüz denemese de, çoğu için geçerli bir kural vardır: parmaklarınızla kuvvetlice bastırın, bastırdığınız yerler koyu mavi/mor/siyah bir renk alıyorsa kesinlikle zehirlidir. ama bazıları, renk bırakmadığı halde de zehirli olabilir, o yüzden kesin çalışan bir metod diyemiyoruz. siz iyisi mi bu rengi bırakan mantarı paşa paşa yerine bırakın, ama renk vermeyenine de dikkat edin.

    üçüncü yol da, etrafınızda keçi, koyun gibi hayvanlar varsa onları izlemektir. zehirli olanları yiyenler ölüp doğal seleksiyona kurban gittiğinden, yetişkin hayvanlar genelde zehirli ile zehirsizi ayırt etmeyi öğrenmişlerdir. lakin, bazı hayvanların sindirim sisteminde sorun yaratmayan bazı mantarların, insanın sindirim sistemindeki enzim farklılığı sebebiyle sorun yaratabileceğini unutmayın.

    kısaca "garantili" bir yol yok, ama bu metodların hepsi biraraya geldiğinde, zehirlenme riskini ciddi oranda düşürür. yemezseniz açlıktan ölecekseniz, bu metodlar işe yarayabilir.

    edit: bu entry sayesinde şu pisa testi mevzuunda ifade edilen "okuduğunu anlama" kriterinde türkiye'nin aşırı düşük skorlar elde etmesinin örneklerini bire bir yaşadım. 1- entry "hepsi için geçerli olmamakla birlikte" diye başlıyor, baştan uyarısını koyuyor, 2- şair burada parlak renkli mantarların hemen hepsinin zehirli olduğunu, zehirsiz olanların genelde daha sade renkli olduğunu söylüyor. ama "parlak renkli değilse zehirsizdir" diyor mu? hayır! "parlak renkliyse en azından onu yeme" diyor. 3- parmağını bastırdığında koyu renk çıkıyorsa kesin zehirlidir diyor. "iz çıkmazsa zehirsizdir, ye gitsin" diyor mu? yine hayır! 4- buna rağmen üşenmeyip "renk veriyorsa bırakın, ama renk vermiyorsa da dikkatli olun" demiş mi şair. demiş. hatta üşenmemiş "kesin çalışan bir metod diyemiyoruz" da demiş. 5- üçüncü bir yöntem olarak "hayvanların yiyip yemediğini kontrol edebilirsin" demiş, fakaaat yine uyarıyı koymuş şair "insanla hayvanların sindirim sistemindeki enzimler farklı" diye. bakın bu üçüncü uyarı etti! 6- bitti mi, bitmedi. dördüncü uyarı olarak şair yüzde yüz garantili bir yolun olmadığını entry'yi bitirirken tekrar belirtmiş ki hatırlatma olsun. 7- ve nihayet, bunların ancak yemezseniz açlıktan ölme riskiniz varsa (ölüm riski diyorum bakın) zehirlenerek ölme riskinizi düşürmek için uygulamanızı önermiş. "al böyle kafana göre topla sepete ye" dememiş. hâlâ bunu anlayamıyorsanız size ancak "yuh" diyebiliyorum.

    bu kadar uyarıya, ancak açlıktan ölecekseniz bunlara bakın dememe ve entry'de "şöyle değilse zehirsizdir" gibi tek bir ifade bulunmamasına rağmen bu metni okuyup "bunlar garantili yöntemler değil yaa, yine de zehirli olabilir" diye mesaj atacak kadar captain obvious'sanız size bir haberim var, muhtemelen o pisa testi'nde türkiye'nin skorunu düşüren tiplerden biri de sizsiniz ve dört kez uyarıldığınız bir metni bile doğru şekilde anlayamıyorsanız zaten muhtemelen hayatınızın bir noktasında x konudaki uyarıları algılayamadığınız için zor bir durumla karşılaşacaksınız. mantardan bağımsız, olay sizinle ilgili yani.

  • türk televizyon tarihinin en iyi yapımıdır.

    bu dizi 2003-2005 arasında yayınlanıp sona ermiştir.
    öyle bir dizidir ki mirası 15 senedir yenmiş, yine de bitirilememiştir. vizyonsuz mirasçıları tarafından ırak, filistin, gladio, vatan, muro vs. derken sanırım 5 film, bir de üzerine 300 bölümlük pusu dizisi çekilmiş. hala da ayda bir kurtlar vadisi yeniden başlayacak haberlerini ve heyecanla bekleyen takipçilerini görüyorum. bunca rezalete ve sömürülmeye rağmen bitmeyen kurtlar vadisi itibarı, ilk 97 bölümün kalitesinin kanıtıdır.

    --- spoiler ---

    izlemeyeni, spoiler'ı vs. kalmamış bir dizidir ya yine de usuldendir
    --- spoiler ---

    şaşmaz'ın torpili, mafya, racon, silah, şiddet... bunlar klişe eleştriler.

    aşağıdaki sinopsisin derinliği ve kalitesi türk televizyonlarında eşsizdir.

    bu toprakların fransız ihtilali niteliğinde olan, 1908 hürriyet devrimiyle kişilik kazanan ittihatçı vatanseverliğini 21. yüzyıla taşıyan bir yapım. nitekim senaryomuzun kilit ismi, aslan akbey, kuşubaşı eşref'in torunu. (bkz: eşref sencer kuşçubaşı)
    o zamanlar yepyeni bir rüzgar olan ak parti iktidara yeni gelmiş. amerika, ırak işgaline girişmiş. akp'nin ilk icraatlerinden birisi meclis'ten 1 mart tezkeresini geçirmeye çalışmak. 1 mart tezkeresi'ne dair (bkz: #114891234). hikayemizin kötü adamı, ortadoğu baronu, bu tezkerenin geçmesi için lobi çalışmaları yapmaktadır -ki ölümü de bu konudaki başarısızlığının bedeli olmuştur-. dizinin o dönemde korkmadan bu kadar açık şekilde 1 mart tezkeresi sürecini ele alması ve anlatış biçimi, akp'nin amerikan hizmetkarı olduğunu anlatmaktadır.
    bu hikayedeki topraklarımızın kaderini belirleyen politik olaylardan yalnızca bir tanesi. susurluk kazasından, abdi ipekçi cinayetine kadar işlenmeyen konu yok.

    dram yönünün kuvveti ise bambaşka. kosova'da görev yapan bir istihbarat mensubu, ali candan, yeni bir operasyon için ülkeye geri çağırılır. ameliyatla kimlik değiştirerek mafya'nın içine sızacak, ve karahanlı'nın suç örgütünü çökertmeye çalışacaktır. bu bile tek başına hikayeye yeterli dinamiği sağlayabilecekken, görevi veren aslan akbey'in karahanlı ile şahsi husumeti olması, aslında karahanlı'nın oğlu olan ali'yi çocukken kaçırıp gözetiminde yetiştirip, bu göreve hazırlıyor oluşu ve seyircinin bunu yavaş yavaş öğrenişi mükemmel işlenmiş bir senaryodur.

    diğer yandan ise yüz ve kimlik değiştiren ali'nin yine ailesinin ve sevgilisi elif'in çevresinde olması, onlarla yakınlaşması harika bir dramadır. ali/polat aslında çok mutludur. liseden sonra elif'in ve ailesinin yanında geçirdiği süre toplam 1 sene bile değildir. ancak şimdi başka bir kimlikle de olsa, her gün onlarladır. nişanlısı elif'in, en yakın arkadaşı hikmet'in, annesinin, babasının her gün ali'yi özleyerek acı çekişini görmesi, polat'ın onlara ali'yi hatırlatarak daha çok acı vermesi, ancak bu zorlu göreve dayanmasını sağlayan sevdiklerine yakın olmaktan da bencilce vazgeçemeyişi, aslan akbey ile bu konudaki çatışmaları...

    diğer yandan ise okumuş, vatansever, vicdanlı bir devlet görevlisi olan ali candan'ın acımasız mafya babası polat alemdar kimliği altında ezilip ölüşünü izleyişimiz. yakın arkadaş olduğu küçük bir kabadayı olan çakır'ı normalde asla atmayacağı adımları atması için manipule ederek onunla beraber yükselmesi ve bu uğurda aslında çakır'ı adım adım ölüme yaklaştırması. polat olmasa çakır tetikçiliğini yapar, laz ziya'nın damadı olarak belli bir koruma altında ufak tefek mafya işleriyle yaşar giderdi. polat'ın sinsi yönlendirmeleri, gaz verişleri ile ilk bölümlerde defaatle tombalacı, testere ve kılıç tarafından dillendirildiği üzere çakır normalde yapmayacağı şeylere kalkıştı hep. sanırım çakır'ın ölümüyle ali candan'ın da öldüğünü gördük. aslan akbey ile polat'ın bir binanın çatısındaki efsane tartışması'nda ali candan ölmüş ve artık polat alemdar olmuştu. öyle ki finalde kimliğini açıkladıktan sonra dahi annesi, babası, hikmet'i ona hep polat demiştir.

    spoiler- - 57. bölümde bir detay dikkatimi çekti. aslan akbey'in ölümünden sonra, abdülhey ve polat aslan'ın evinde bıraktığı defteri bulur, o sırada evi basan polislerden kaçmaya başlarlar. iki polis polatları kovalarken, polat dayak yiyen bir kadın görünce dayanamaz durur. kadını döven adam bıçak çeker. o sırada polatla aradaki farkı kapatan polise, hiç yoktan ortaya çıkan bir araba çarpar. diğer polis arkadaşı da ona yardım etmek için durur. o sırada polat kadını döveni öldürüp kaçmaya devam eder. eğer o arabaya polise çarpmasaydı polat yakalanacaktı. bu arabanın açıklaması hiç yapılmadı. şimdi benim anladığım kadarıyla, dizinin gidişatının tapınakçılara döndüğünün ilk işareti bu sahnedir. çünkü dizinin sonunda, tapınakçıların polat'a hep yardım edip önünü açtığını öğreniyoruz. sahne toplasan 3 saniye idi ama seyirci olarak bizim ilk gördüğümüz yardım bu olsa gerek. tapınakçılar polat'ı hep takip ediyordu. o gece bile. kadına yardım etmek için duracağını anlayınca, yakalanmaması için polislere araba çarpmasına sebep oldular bir şekilde. (ya arabayı kullanan onların adamıydı -çünkü kaçıyor- ya da elif'in arabasına yaptıkları gibi sistemden frenleriyle falan oynadılar) çünkü planları polat'ın yükselmesiydi. yükselttiler. kumarhane ofise çevrildikten çok sonra duvardaki tablolarda polat kendisini yükselttiklerinin mesajını farkediyordu. buradan varacağım sonuç ilk 55 bölümden sonra dahi hikaye kaliteli- iyi kurgulanmıştı. haftalık bölüm çekilmiyordu. 57, finalden 40 bölüm öncesi ve finale hazırlık. bu dizi çok iyiydi.

    bir de aslan'ın çakallığından bahsetmek istiyorum. polat aslan'ın vasiyetini okuduğunda, aslan'ın ona söylediği şu; seni karahanlı'nın oğlu olarak yutturmaya çalışacağız, sen de öyle davran. yani burada bile söylemiyor polat'a kendisinin kaçırıp yetimhaneye yerleştirdiğini. o zaman devlet'e düşman olur belki diye korkuyor olabilir. diyor ki sen öyleymiş gibi davran imparatorluğunu yık. hele diziyi ilk izleyen seyircilerin üst üste yaşadığı karmaşalar ve polat'ın efe karahanlı olduğunun doğu bey vasıtasıyla keşfi gerçekten çok iyi işlenmiş.

    oyunculuklar, karakter ağırlıkları, diyolagların etkileyicilikleri bambaşka bir başlık. ara ara yazıp tamamlarım devamını. şimdilik bu kadar.

    beni en çok üzen şey ise, kurtlar vadisi efsanesinin mirasçılarının itibarını yemeye doymayışı. kurtlar vadisi ismini kullanarak yapılan rezalet işlerin bu efsane ile bir tutulması.

  • kelimenin etimolojik olarak miladdan sonra 5. yüzyıl civarlarında iskandinavya dolaylarından çıkıp gelen ve roma imparatorluğu'na bir süre kök söktüren (ve böylece kendi sonlarını da hazırlayan) germenik ırk goth'lardan geldiği aşikardır. fakat bu kelime sonraları farklı anlamlar da kazanmıştır. ingiliz medeniyeti politik anlamda rakipleri olan fransa ve ispanya'ya olan köksel ve ruhsal üstünlüğünü kanıtlamak için "gothic"i kendine sıfat bile yapmıştır çook eskilerde. (tabi ingiliz ırkının ataları kahraman jutelar ya da gete'lerden de ilham alınmış olabilir burda) ama yine de gotik kelimesi tarihte uzun bir süre "barbar", "yaban", "sivilize olamamış" anlamlarında olumsuz bir sıfat olarak kullanılmıştır. ilkel ve dar kafalı insanlarla/ülkelerle özdeşleştirilmiştir. hele hele sonraları 18. yüzyıldarasyonalizm ve sanayileşmeyle beraber gotik artık olumsuzdan da çıkıp küçük düşürücü bir sıfat olarak kullanılmıştır. o dönemde kendilerini medeniyetin doruklarında, "biz olduk artık" havalarında gören avrupa toplumları, kendilerini fazla kaptırdıkları bu mantık ve bilim gerçekleriyle gotik edebiyatı (ya da daha genel anlamıyla "romans"ları) yerin yedi kat dibine gömmüştür. okumanın bir insan ihtiyacından ziyade toplumsal sınıflara göre yazıldığı çizildiği bu dönemde burjuvazi, tıpkı kendi akıllarının erdiği tek şey gibi "yararcılık" kokan romanlara yönelmiş, romanlar neredeyse "standart edebi eser"ler konumuna gelmiştir. (hatta ilk dönem romanlarında protagonist bir hana girerken yazar "şu han bilmemne şehrinin bilmem ne sokağında. konaklamak için ideal gidin görün." gibisinden direk okuyucunun gerçek hayatında işine yarayacak notlar yazarmış) ama bu aşırı gerçekçilik ve "ne görüyorsam o var"cılık bir süre sonra insanoğlunu tatmin edemeyecek düzeye gelmiştir. çünkü insanlar maneviyatlarını, hayalgüçlerini ve yaratıcılıklarını daha fazla aç bırakamamıştır. (bir nevi sentimentalizm ya da agnostizme yönelme isteği) edebiyat ve genel olarak sanat kendini bu açmazdan kurtaracak yollar ararken romantizm gümbür gümbür gelmiştir. endüstriyel şehir hayatının, bununla beraber doğan toplumsal sınıf ayrılıklarının ve haddinden fazla yararcılığın insan ruhunu bozduğuna, toplumları giderek çürüttüğüne inanan bu edebi akım giderek yayılmış, çoğunluğun genel tavrı haline gelmiştir. hayalgücü ve duyguların tekrar yükseğe çıkmaya başlamasıyla gotik edebiyat ta uyarılıp yattığı mezardan çıkmıştır nihayet. en fazla amerika olmak üzere avrupa'da bu yazına gereken önem verilmeye başlanmıştır artık. bu periyoddan viktorya dönemine kadar özellikle ingiltere'de çok güzel tadından yenmez eserler çıkmıştır. sonraları yine ait olduğu gölgeye çekilecekken yirminci yüzyılda yeni bir ivme kazanmıştır gotik. çernobiller, kirlilik problemleri, dünya savaşları derken tüm dünya toplumlarının kapıldığı karamsarlık havasından kaynaklanıyor olsa gerektir bu. çünkü gotik bu yaşamı sorguladığı gibi ölümü ve diğer dünyaları da merak eder. meraktan da öte bundan haz duyar. insanın görünen kısmından ziyade sinik ve kaotik yüzlerini irdeler. bu yüzden yirminci yüzyılda karamsarlığın ve içselliğin sembolu haline gelmiştir gotik. sadece edebiyatla kalmamış, sinemaya (malum, tonlarca gotik film), müziğe (gotik rock, gotik metal, endüstriyel gotik vesaire) ve modaya da (taş gibi gotik hatunlar, kendilerini crow sanan satanist zibidiler) sıçramıştır. günümüzde "gotik nedir?" sorusuna insanların önce bir afallaması, "nasıl anlatsam?" demesi de bu yüzden zaten. gotikçi takılan deviantart kızlarına göre o bir yaşam tarzı, o bir mod, o bir dünya, o bir duygu. ne bilim. gotik işte.

  • osmanli'nin koylusunun durumunu anlatan mektup. sonra cumhuriyet bin bir zorluklarla ve kentlilerin verdikleri vergilerle anadolu'ya okul yapti, hastane yapti, baraj yapti, doktor yolladi, insanlari asiladi. boylece kilo alabildiler, temiz su icebildiler, dogumda olumler azaldi, cocuk olumleri azaldi, sayilari cogaldi ve cumhuriyetten nefret edip akp'yi sectiler.