hesabın var mı? giriş yap

  • 2 taraftan birinde silah olsa bugun ortaklarin kavgasinda kan dokuldu 2 olu haberi izliyor olacaktik. seyir zevki yuksek bir mucadele olmus.

    bir de adamlar dayak gurmesi olmuslar adeta vedat milor gibi. sen bu dayagi bir de bizim eski ortagin dukkaninda yiyeceksin diyip arabaya atlayip gidip tertemiz dayaklarini yemisler.

    edit: ilk bayilan arabada silah ariyor sanmistim ilk izledigimde. sonra 80 kere daha izleyince silah degil islak mendil aramis oldugunu farkettim. yemegin ustune elini agzini siliyor resmen.

  • ilaç da olabilir bu.

    bu anasını sattığımın memleketinde hastasındır ve ilaç kullanmaktasındır. pat bir bakmışsın tedavin için gerekli ilaç bürokratik bilmemnelere takılmış ve artık türkiye'de yok.

    ondan sonra 3 çocuk.

    lan ben yaşayamıyorum ki 3 çocuk yapayım!

    2016 güncelleme 1 : başlık başa kaldı
    2016 güncelleme 2: bunu yazan 3 çocuk yaptı

  • sevenin çok sevdiği, sevmeyenin ölümüne nefret ettiği içecek.

    starbucks'ta satılana benzer bir tadı evde de yakalayabilirsiniz, fakat aynı tadı yakalamanız imkânsız. hatta monin'den veya başka bir markadan pumpkin spice şurubu satın alsanız bile starbucks'taki tadın aynısı olmaz. onlar kendi şuruplarını kullandığı (ve satmadıkları) için evde ancak benzer tatlar yakalayabilirsiniz. bana göre starbucks'takinden çok daha güzel olan bir şurup tarifini vereceğim şimdi.

    öncelikle mutfak tartınız yoksa ve gramajlara dikkat etmeyecekseniz hiç bulaşmayın, iğrenç bir tat çıkar ortaya. kullanılan baharatlar çok keskin olduğu için iğrenç acı bir şeyle karşılaşmanız da olası.

    öncelikle pumpkin spice baharatı hazırlıyorsunuz:

    - üç yemek kaşığı tarçın
    - iki çay kaşığı toz zencefil
    - iki çay kaşığı toz muskat
    - bir çay kaşığı yenibahar
    - bir çay kaşığı toz karanfil

    muskat piyasada genelde öğütülmemiş haliyle satılır, bence de onu satın alın. küçük bir rendeyle bir top muskat rendeleseniz yaklaşık iki çay kaşığı kadar çıkıyor. karanfilin de toz halini bulmakta zorlanırsanız baharata hiç katmayın, şurubu kaynatmadan önce iki parça atarsınız.

    baharatı oluşturduktan sonra balkabağı kullanıyor. bu tarif için 250 gr yeterli. buharda haşlayabilirsiniz. haşladıktan sonra çatalla ezmeniz lazım.

    şimdi şurubu yapacağınız tencerenin içine 250 gr ezilmiş balkabağını koyun, üzerine 250 ml su ve 230 gr esmer şeker (esmer şeker yerine hindistan cevizi şekeri gibi fantastik atraksiyonlar da deneyebilirsiniz ama gerek yok bence) katıyorsunuz. iyice karıştırın. eğer toz karanfiliniz yoksa ve baharatın içine katamadıysanız bu aşamada tencereye 2-3 tane karanfil atabilirsiniz. blenderdan geçirin, sonrasında da yukarıda hazırladığımız pumpkin spice'tan tam 4 gr katıyoruz. eğer balkabağı tadını bastırsın istiyorsanız arttırabilirsiniz ama bence 6-7 gramı kesinlikle geçmeyin. hatta bence 4 gramı hiçbir şekilde geçmeyin. çatalla veya kaşıkla karıştırın ve ocağa alın. kaynamaya başladıktan sonra altını kısın, şurup kıvamına gelecek zamanla. yaklaşık 20 dk içerisinde geliyor o hale. yine de gözle kontrol etmek en garanti yöntem.

    sonrasında da tel süzgeçten geçirin, olası parçalardan kurtulmak için tekrar blenderdan geçirin ve şurup hazır. bu tariften tam 400 gram şurup çıkıyor. bir bardak kahve için min 20 gram kullanmanız lazım. daha tatlı seviyorsanız miktar artabilir. yaklaşık 20 bardaklık şurup çıkıyor yani.

  • facebookta dolaşırken birilerinin artık kendi dilinden "dur" dediği görülen kişi.
    aşağıdaki linkten yazılanlar görülebilir, ne olur ne olmaz buraya da aktarayım;

    https://www.facebook.com/…741825.31005599074&type=1

    elliuçtur elliuç rize'nun plakasi,
    kim kemuk atarse, olursun yalakasi..

    yetmedimi ismail bu kadar kudurduğun,
    her sene değişiyi tasmani tutturduğun..

    bir gun şevki yılmaz'a, bir gun melih gökçek'e,
    türüt hepten dönüştun, omurgasuz böceğe..

    bir gun mesut yılmaz'a, bir gun sedat peker'e,
    her yöne döneyisun benzeyisun tekere..

    vatansever geçinup, katili öveyisun,
    deren satiluriken, acep ne edeyisun.?

    israil'li hep aldi senun dereleruni,
    yesunler yalan yere vatan sevmeleruni..

    turkiler dizeyisun birkaç bin lira içun,
    değer miydi ismail festival kapmak içun..

    adam olsan bu millet belki seni severdi,
    eski karinda gidup mahkemeye vermezdi..

    iki uç kuruş içun harcadun gururuni,
    bu sana son uyari yiturma onuruni..!

  • emekli albay kadri beyamca, günde üç paket maltepe sigarası içen güler yüzlü karısı çok da geç olmayan bir yaşta ameliyat masasında kaldığından beri, günlerini komşu dairemizde, belki de elli senedir oturduğu eski mobilyalı evinde yalnızlık içinde geçiriyordu.

    sabahları çok erken saatte bakkala yaptığı yürüyüşlerini, alışık olduğu gazetesi koltuğunun altında yavaşça kilidini açtığı kapıdan girerken hemen yanda duran eski tip kahve sandalyesine oturup sakinlikle ayakkabılarını çıkarmasını, beni görünce güzelce gülen yüzünü, şişe dibi kahverengi kemik çerçeveli gözlüklerini hatırlıyorum. uzak şehirde yaşayan, uzun boylu ve yakışıklı, emekli pilot oğlu ziyarete geldiği günlerde çok kereler şahit olduğum masa başı tebessümlü konuşmalarını ve birlikte sakin yudumlarla içtikleri viskinin güzel bardaklarını da...

    yaşlı adam iki kadehten sonra müsaade ister, bir saat sonra uyandırılmak üzere oğlunu tembihler, odasına çekilirdi.

    canının belli ki sıkkın olduğu zamanlarda “gel de kaçamak yapalım.” diye babamı davet ettiği günlerde aynı masada ben yine bardakların şekline hayran, yabancı markalı çikolatalar yiyerek sakin sohbetler dinlerdim.

    askerdeyken nereden aklıma düştüyse, kadri beyamca’yı özledim, “dönüşte ilk iş yanına uğrayayım” diye düşündüm. yaşım elverirse belki bana da ilk kez o güzel bardaklarda viski ikram eder diye heveslenmiştim.

    ben dönüş yolundayken meğer o da yola çıkmış.

    ...

    cenazeden sonra, evdeki kalabalığın bittiği saatlerde babamla birlikte kapıyı çaldık, oğlu açtı. askerlik üzerine sorduğu sorularla geçen uzun sohbet sırasında “bu adam babasının ölümüne üzülmek yerine neden benimle sıkıcı uçaklı silahlı muhabbetlere giriyor?” diye kendimi sorguluyordum. sonunda “insanların ölüme yaklaştıkça çevresindeki ölümlere alışması çok normal.” diye düşündüm. ama insan babasının ölümünü nasıl bu kadar metanetle karşılar? yeni bitmiş nöbetler, az önce kalkmış bir cenazeden sonra; komando okulundaki pilotluk eğitimi üzerine; fazlasıyla teknik terim içeren sohbetlerin içinde boğulduğum esnada viski şişesi geldi salona. sanki emekli albay kadri beyamca nöbeti oğluna devretmişti. babam, güzel bardaklar, garip isimli çikolata paketi, ben...

    belki de babasını sevmiyordu veya aralarında benim bilmediğim husumetler vardı. belki de konuyu açmak istemiyordu. ya da ben dövünmelere, ağlamalara, yüz yırtmalara çok alışmıştım. belki de modern evlerde acılar duvarlara kazınıyordu, komşular sessizce uyuyordu.

    ...

    uçakların hemen ardından başlayan siyasi sohbetin en ağdalı cümlelerinden birinin ortasında yakışıklı pilot birden ayağa kalkıp yatak odasına yöneldi. kapıyı sakince açıp “baba, kalk hadi” dedi. bomboş odadan geri dönen ses, suratına çarptı. aldığı derin nefesle tavana doğru uzayan boynunu içine çekip kafasını önüne eğdi, küçücük kaldı. kolundan tutup şişenin başına oturttuk. ben ağladım, babam ağladı, pilot çok ağladı.