hesabın var mı? giriş yap

  • kendimden yola çıkarsam muhtemelen aynı zamanda da tahammülsüz bir insandır.
    kendini çok becerikli gördüğünden değil, etraftaki insanların beceriksizliğine ya da işi layığıyla kotaramamasına uyuz olma ihtimali yüksektir. hem benim işimin, benim sorumluluğumda olan bir şeyin başkasını yormasına gerek yoktur hem de işime karışılmasındır.
    belki de insanların gerçek yüzleri yüzünden onlardan yardım isteyeceğine kendi kendine debelenmeyi daha az yorucu bulmuştur.

  • kovulma değildir ama çok çirkin bir andır. adama teşekkür eder gönderirsin, reklam veya tanıtım girer sonra da o yokken haberini okursun. adab-ı muaşeretten bîhaber, doğru iletişim kurmayı beceremeyen iki kadın gördüm ben orada...

  • önce bir girizgah yapayım annemle babam ayrı. babam ankara, ben istanbul'dayım binyıllardır. hayatımla ilgilenmez kendisi, ayda bir belki arar falan. öyle enteresan bir adam. diyalog telefonda geçiyor.
    babam arar.

    ben - efeem baba
    babam - sen ek$i sözlük'te yazar mısın???!!! ( bağırarak)
    ben - eveeeöt?
    babam - benim neden haberim yok??! nickin ne?
    ben - betty puf puf
    babam - o ne biçim nick öyle, karı gibi?!
    ben - !!!

    adam 30 yıldır bir oğlu olduğunu sanıyormuş meğer. keşke uyandırmasaydım, mutluydu öyle :/

  • kutlesinin oldugunu soyle anladigimiz parcacik:

    basariya ulasmis notrino varligi kanitlayan deneylerin ardindan yapilan hesaplamalar gostermistir ki biz yalnizca dusundugumuzun ucte biri kadar notrino gorebiliyoruz dunyada.. yine yusuf yusuf moduna giren bilimadamlari buna da bir cozum bulurlar.

    efendim notrinolari kutlesiz diye bilirdik. netekim eger kutleleri olursa, bu onlarin salinim, yani saga sola dogru ileri geri hareket etme olayinda bulunmasini saglar. bu da salinim hareketinde bulunan notrino abimizin notrino dedektoru (bkz: super-kamiokande) tarafindan farkedilmesini saglar. zaten notrino dedektoru de yalnizca bir tur notrino gorebilmistir.. aa.. iste cozumu bulduk!

    uc form (dikkat efendim, tur degil, form) notrino vardir: elektron-notrino, muon-notrino, tau-notrino
    bu uc kardesten (mephisto, baal ve diablo abilerimizdir) bir tanesinin kutlesi olmalidir demek ki! neticede iste bu uc formdan yalnizca bir tanesinin kutlesi oldugu icin biz hesapladigimizin ucte biri kadar goruyorduk.. bir tasla iki kus hasan abiii!!

  • ingiliz yetkililerin "çok uzağa gitmeye gerek yok bakın 2015 yılının başlarında türkiye'de de bir teyze hastaneye sıçmıştı. sıçmak insanın fıtratında var." diye açıklama yapacağı olay. yola gelin, batı bizden örnek almaya başladı. medeniyet anadolu'dan doğuyor.

  • nirvana dinlemeye yeni basladıgım gunlerde bi gun, apartmana girerken ''rape me'' ile gaza gelip ''reyp miiii, reyp miiii...'' diye baarmıstım... bu sırada merdivenlerde oturup beni izleyen insaat iscilerini gördüm ve bagırarak sarkı söylemenin verdigi utancla kendimi eve zor attım... daha sonra sarkının anlamını ogrenince utancım bayaa bi artmıstı ama ''insaat iscisi bu, nerden bilcek ingilizce'' diyerek kendimi avutmustum... asıl dumuru, insaat iscilerinin romen oldugunu ve hepsinin ingilizce bildigini ogrenince yasamıstım... komik bi anıya sahip olmamı saglayan sarkıdır kendileri...

  • yonetmenin her sahnesinde ne yapip edip simetriyi yakaladigi bir film. kusursuz, hatta oldukca takintili bir simetri soz konusu film boyunca. cok cesitli renkler kullanilmasina ragmen yakalanan renk uyumlari da cok etkileyici. izledigim en "duzgun" film diyebilirim.

    hikayesiyle degil, estetigiyle etki ediyor insana. sinemadan cikinca fark etmeden koridorun ortasindan yuruyorsunuz falan. alttan alttan ocd veriyor bunyeye.

  • o anın ayrıntılarını pek hatırlamıyor olsam da babam şöyle bir anımızı anlatırdı hep;
    ''sen 5 yaşlarındasın, elinden tuttum bakkala gittik. yoğurt, ekmek falan aldık. bizim de durumlar iyiyken sana sürekli aldğım bir çikolata vardı, kinder sürpriz mi ne işte... senin gözün ona takılmış ama almıyorsun. ben de cebimdeki parayı hiç düşünmeden sen üzülme diye onu da almak için bakkala uzattım, sen elimden tutup yerine koydun ve şöyle dedin ''istemiyorum o çikolatayı, ben artık onu sevmiyorum '' öyle bir söyledin ki almadan çıkmak zorunda kaldım, çok sevdiğini biliyordum ama çikolatayı, o gece uzun zaman sonra ilk defa ağlamıştım...''
    herhalde benim fark ettiğim ilk an bu olsa gerek. bu anımı da neredeyse hiç kimseye anlatmamışımdır sevgili sözlük.

    3 yıl sonra edit: bu hatıranın da yer aldığı bir öykü kitabım çıktı aylar önce, -affınıza sığınarak- okumak isteyenlerle paylaşıyorum (bkz: sürünün dışında)

    4 yıl sonra edit2: güzel mesajlar atıp babama selam söyleyenler oluyor arada, sağ olsunlar ama o selam yerine gitmiyor. çünkü ben 17 yaşındayken bizi terk etti. herkese sevgiler.