hesabın var mı? giriş yap

  • sene 2003, arkadaşlarla beraber ortaköy'deyiz. havadan sudan konuşurken biri "aaa!" diye bir tepki verdi. tabii hepimiz şaşkın bir halde onun baktığı yöne doğrulttuk bakışlarımızı ve mehmet aslantuğ'un arkadaşlarıyla birlikte yemek yediğini gördük.

    o zamanlar bir istanbul masalı diye bir dizide oynuyordu ve kızlar çok severdi kendisini. gruptaki tek erkek ben olduğumdan arkadaşlar beni elçi tayin edip kendisinden bir fotoğraf için talepte bulunmamı istediler. yemek masasındaki birini fotoğraf için rahatsız etmek doğru gelmese de, kızların gönlü olsun diye isteksiz bir şekilde yaklaştım masaya.

    yanına geldiğimde kızları göstererek, "mehmet bey afiyet olsun, arkadaşlar sizinle fotoğraf çekilmek istiyorlardı ama..." dedim ve cümlemi bitirmeden, "tabii ki" diyerek yerinden kalktı, restorandan çıktı ve yanımıza kadar geldi.

    o zamanlar çok popüler bir insandı. "ulan herkesle fotoğraf çektirse ohoooo" diye düşünmüştüm ama yanıltmıştı beni.

    buradan tekrar teşekkür ederim kendisine o gençleri kırmadığı için.

    edit: #105392349

  • bir paulo coelho romanı. kendisine hicbir zaman yetmeyen daha fazlasını isteyen ve bunu kendi ic dunyasında arayan bir kadının hikayesi ama kendi agzından degil onu tanıyan insanların gozunden anlatılan bir hikaye. bir sekilde bu kadının hayatına girmis ve hem kendi hayatlarını hem onun hayatını degistirmis insanların dilinden anlatılan bir hikaye. "her seye sahip oldugunu ancak yine de mutlu olmadıgını" soyleyen bir kadının hikayesi. bu arayıs sırasında ogrendigi seylerle "farklı" olmaya calısan ancak bu farklılıgı yasadıgı hayat icerisinde degil de kendi ruhsal dunyasında kendi kontrolu dısında yasayan bir kadın .gecmis zamanda "cadı" olarak nitelendirilen simdilerde "tipik kadın isterileri,kaprisleri,safsataları" veya her ne isim veriyorsanız o olarak adlandırılan farklı bir insan athena. etkileyici bir roman.

  • hasan'a "100 defa anlatıyoruz hala kural hatası yapıyosun" deyip oynadığı ilk oyunda kural hatasından elenen bozok online mı?

  • fikret orman önce çinlileri kazıkladı,
    çinli değilim diye ses çıkarmadım.
    sonra italyanlardan 1000 euro'ya dünya çapında golcü aldı
    "italyan değilim ki" dedim, sesimi çıkarmadım.
    almanlara yedek oyuncuyu 5 milyona sattı,
    "almanları düşünmek bana mı kaldı" dedim sesimi çıkartmadım.
    en sonunda gözünü biz taraftarların cebindeki paraya dikti
    etrafta beni kazıklamasına ses çıkartacak kimse kalmamıştı.

    (bkz: ulan fiko tek maçtan yatırdın bizi kombineye)

  • saat alarmı sabah saat 7.45 e kuruluyken saat 7.35 te uyanıp tuvalete girmek, siz tuvaletteyken çalmaya başlayan alarmı susturamamak..

  • başlıkta kundak aradım, bulamadım. demek ki kimse yazmamış, ben yazayım.

    sebebi yetiştirilme şekli. bebekliğini dört bir yanını saracak şekilde kundakta, çocukluğunu "aman çocuğum üşütüp hasta olacaksın şu kazağı ve montu da giydirelim sana" sözlerini işiterek ve çevredeki herkesten soğuk betona oturma, terli terli su içme gibi kibar uyarıları alarak geçiren biri büyüdüğünde soğuk havada tişört giyemez. soğuk havada kazağının altından belin açıkta kalsa cırcır olacak şekilde geçer hayatın.

    abd'de mesela soğuk havada yürü sırtına montu geçirip, sokaklarda kıçında şort ayağında şıpıdık terlikli insanlar görürsün. sen montunun ceplerine ellerini iyice sokuştururken düşünürsün bu adam nasıl üşümüyor diye.

    anadolu insanı kundağı sever. ister ki bebeğinin, çocuğunun açıkta bir yeri kalmasın, üşütüp hasta olmasın. hayatımızın ilk bir kaç yılını ne kadar giyinik geçirdiysek, geri kalanını da aynı oranda giyinik geçiriyoruz.

    insanımızın evladına olan aşırı ilgisi karakterimizi de olumsuz olarak şekillendiriyor. örneğin, sendeleyip düşen bir çocuğa koşup, daha durumunu tespit etmeden ve kendi kendine kalkıp kalkamayacağını bile beklemeden elinden tutup ayağa kaldırıyoruz. tek başına bir halt yapamayacağını düşündüğümüzü ve zor anlarında hep başkalarından yardım beklemesi gerektiği mesajını çocuğun beynine beynine veriyoruz. oysa doğrusu, ciddi bir durum olmadığı belliyse çocuğun kendi kendine ayağa kalkmayı denemesini beklemek. memleketimizde malesef, her düşen çocuk bir yerine zarar gelmemiş olsa dahi ağlar. gel der, sen de gidersin. ağlamak daha kolay, o yüzden kendi çabasıyla ayağa kalkmayı denemez bile çocuk artık. güçlü bir birey olarak yetişmekten uzaklaşır. sadece türkiye'ye özel olmayan kültürel bir sorun sanırım.

    neyse, nereden nereye. anlayış değişse de yeni nesilller marul gibi gezmese bari.

  • elektriğin kesilmesi sebebiyle yakılan muma, hiç dikkat çekmeden yaklaşan kedinin ''bu alev nası kokuyo la acaba?'' diye merak etmesi.

    ''annaaam yancak ciyaakk pissst paşaa hööö'' diye yerimden zıpladığımda çok geçti. o iki saniyede bizimki çoktan yüzünün sol tarafındaki bıyık ve kaşlarını yakıp, korkuyla kaçmıştı. üç buçuk yaşında eşek kadar adam oldu halbuki... çok korumacı davrandım galiba bu yaşına kadar. gerizekalı çok komik görünüyor şimdi. yüzüne karşı gülünce saldırma huyu olduğundan, kuytuda köşede çaktırmadan gülüyorum. üç yıldır uzattığı pala bıyıklar gitti, üzerine tek kaş kaldı yavrucak. gergin biraz tabii.

  • üçüncü nesil rayon kumaşıdır. modal ve viskozdan farklı olarak üretiminde solvent olarak kostik yerine n-methylmorpholine n-oxide (nmmo) kullanılmasıdır. bu da lyocelli çevreye duyarlı ve hipoalerjenik bir ürün yapar. bununla birlikte iplikçiklerinin iç yapısı diğerlerine göre çok daha muntazamdır ve su veya nem emme kapasitesi artırılmıştır. bu sebepten daha dökümlü ve daha yumuşaktır. daha fazla suyu (teri) hızla emip buharlaşmasına izin verdiğinden bakteri oluşumuna izin vermez hatta engeller dolayısıyla kokuyu da engeller. makinede soğuk sıcaklıklarda hassas devirde yıkanabilir. yine hassas devirde soğuk olarak kurutma yapılabilir. ilk yıkamadan sonra %3 çekme yapma ihtimali vardır. diğer kumaşlarla kolaylıkla karıştırılabilir. tencel lenzing firmasının ürettiği patentli ürünün adıdır. farkı odun hamurunun sadece okaliptus ağaçlarından elde edilmesidir. bunun gibi etiketlerde bambu yazan veya bambu kumaş denilen de lyocelldir. odun hamuru bambudan elde edilmiştir. ama bazı durumlarda bambu kullanılmasına rağmen kostik kullanılarak üretildiği için hipoalerjenik ve çevreye duyarlı (yeşil) üretim olmayabilir, kumaş aslında modal veya viskoz olabilir. yıkama ve kurutma talimatları incelenerek gerçek lyocell olup olmadığı ile ilgili fikir elde edilebilinir. sadece kuru temizlemeyse viskoz, 30-40 derecede makinede yıkama ve normal kurutma ise modal olabilitesi yüksektir.