hesabın var mı? giriş yap

  • akşam eve gelince beyler makarna mı yiyelim patates mi sorusuna 45 dakika süren bir yanıt aldıktan sonra hiçbir şey anlamayıp 2 buçuk saat düşündükten sonra aç uyumaktır.

  • emin olun olimpiyatları biz kazansaydık aynı durum japonya'da bizim başımıza gelmezdi.

    her yerden pislik akıyor artık bir şey diyemiyorum.

    ayrıca henüz sebebini bilmesek de ben olimpiyatlarla ilgili olduğunu da hiç sanmıyorum.

    iğrenç olay. başka tanım yapamıyorum...

    edit: "emin olun olimpiyatları biz kazansaydık aynı durum japonya da bizim başımıza gelirdi" de, sonra yazdığını sil, bir daha yaz, eğip büküp kıvırmaya çalış. he canım he müslüman anadolu halkına saldırıyorum. bir müslüman olarak müslüman anadolu halkına saldırıyorsam sen de bi düşün ne bu tepki diye. masum bir turisti, bir "insan"ı, sırf canın öyle istedi diye öldür, adına da müslüman de. hangi kitapta yazıyor ulan! işiniz gücünüz her olaydan mağduriyet çıkarmak, hem de bir cana kıymışken!

    rezil ülkemin rezil vatandaşına saldırıyorum ve utanıyorum artık! japon arkadaşlarımın yüzüne bakmaya utanıyorum! ben türk'üm demeye utanıyorum!

  • iki kez ana tribünde bir kez de çayır çimende yarış izlemiş biri olarak fikirlerim:

    1- biletler bizim alım gücümüze nispeten pahalı.
    2- yarış pisti ebesinin örekesinde. ulaşım ve park zor.
    3- ana tribün girişi dışında orada bulunmayı cazip hale getirecek hiçbir atraksiyon yok.
    4- pistin tamamı görünmediği için yarışa hakim olmak zor. 3-4 dakikada bir önünden araba geçiyor o kadar. dev ekranlar yetersiz. bir süre sonra yarışın durumunu takip etmek imkansız hale geliyor.
    5- milli bir takım veya sporcu yok. gönül bağı kurulamıyor.
    6- gerçek formula 1 fanları pahalı bilet fiyatları ve ulaşım güçlüğü nedeniyle yarış izlemeye gelemiyor. sponsorların bilet dağıttığı hiçbir fikri olmayan insanlar geliyor.

    formula 1'i çok sevmeme karşın ana tribün biletim olmadıkça bir daha asla gidip yerinde izlemem (eğer yarış burada tekrar olursa)

  • akşam ailecek sofrada otururken eşime bir şey anlatmaya çalışıyorum. ama defne müthiş tiz sesler çıkarıp konuşmamızı sürekli engelliyor. defalarca rica ettikten sonra bir noktada dayanamayıp yüksek sesle patlıyorum. bu defne'ye hayatta ilk bağırışım. son olsun:

    - yeter ama kızım annenle konuşmaya çalışıyorum!

    (birden gözleri doluyor, içine kapanıyor, yıkılıyorum, hemen sarılıyorum)

    - çok özür dilerim bağırdığım için tatlım.

    (ağladı ağlayacak, sesi titriyor, sarmaş dolaşız)

    - baba...

    - söyle canım?

    - neden...

    - neden mi bağırdım?

    - hayır, neden... neden çok üzüldüğümüz zaman alt dudağımız titrer?