hesabın var mı? giriş yap

  • yıl 2015. yapayalnızım. öyle yalnızım ki hiç kimsem yok. hiç kimsemin olmadığı bir şehirde iş sebebiyle yaşıyorum, ne bir arkadaşım ne bir dostum. iş arkadaşlarımla bile sadece mesai saatlerinde konuşuyorum. zorunlu haller dışında bir muhabbet yok.

    neyse bir akşam eve geldim. her zamanki gibi yapayalnız olduğum soğuk evime. telefonum yok. yok amk. kaybolmuş. bulamıyorum. sağa bakıyorum yok. sola bakıyorum yok. bir çaldırsana diyeceğim biri bile yok. bir iki saat telefonumu aradım. en sonunda kafama dank etti, bilgisayardan ekşi duyuruya girdim. beni bir çaldırırır mısınız evde yalnızım telefonum kayboldu bulamıyorum diye. bir iki dakika sonra hatunun biri aradı. :) telefonu buldum. ben ezile büzüle teşekkür ederken laf arasında işe yarıyor mu bu taktik ya dedi. şok oldum. anlattım. inanmıyor. gerçekten bakın böyle böyle diyorum. ya bırak hehehe falan diyor.

    neyse biz böyle üç dört gün muhabbet ettik. mesajlaştık falan. bir türlü inanmadı. bir ay sonra sevgili olduk. bir sene sonra evlendik. şu an 3 yaşında dünyalar tatlısı bir kızımız var. 2.çocuğumuz da yolda...:)

    nasıl oldu anlamadım.

    debe de bu başlığı az önce görünce aklıma geldi, yalnızlık bir çaldırsana diyeceğin birinin bile olmamasıdır. ama varsa, her şey olabilir.

    bu arada hala o gün telefonumun kaybolduğuna inanmıyor.

  • askere gidenlerin mümkün olamayacağını bildikleri olaydır. çünkü korgeneral gelmeden 6 ay öncesinden hazırlık başlar. toprağın altındaki izmaritler bile toplanır, binalar yalanacak derecede temizlenir, askeri araçlar atf yağı ile parlatılır, ofsayt askerler bir şekilde ortadan yok edilir, bütün nöbet yerlerine eğitimli askerler konur en sonunda ise tabur komutanı uzaktan belirip generalin geziyi ertelediğini haber verir.

    edit: bazı arkadaşlar kendi kolordusu yok mu? orda hiç mi devriye atmıyor yazmışlar. değerli dostlar yine askere gidenler bileceklerdir. eğer askerliğinizi bir kolordu komutanlığında yapacak olursanız, yani korgeneralin nefes alıp verdiği bir yerde, ki o yer neresi olursa olsun, isterse evinin önü olsun farketmez size daha ilk günden nasıl davranmanız gerektiğini "çeşitli yöntemlerle" öye bir öğretirler ki o sigarayı bir tarafına sokmayı düşünürsün ama içmeyi düşünemezsin, aklına gelmez öyle bir şey yani.

  • öncelikle sigara içmeyiniz. yani hiçbir şekilde ozenmeyiniz ve bulaşmayınız. bunu tüm samimiyetimle söylüyorum.

    insan fiziksel, mental ve ruhsal olarak bir bütündür. kendinizi her açıdan geliştirmeye odaklanın lütfen. zengin ya da fakir farketmez, fiziginiz her zaman iyi olabilir arkadaşlar. düzenli ve sadece vücut ağırlığınızı kullanarak bile uzun vadede güzel ve sağlam bir vücudunuz olur. bu önemlidir. bazen psikolojik açıdan zayıfladığınızda güçlü bir fizik ve disiplin sizi ayakta tutacaktır/geri dönüşü kolaylaştıracaktir. *ayrıca erkekler temelde aldıkları tüm kararlari karşı cins ile etkileşimi maksimize etmek için alırlar. haliyle bu açıdan da faydasını göreceksiniz.
    -ayrica kişisel hijyene önem verin lütfen-

    gerekli, gereksiz demeden okumaya özen gösterin. mümkün olduğunca çok konu hakkında az da olsa bilgi ve birikim sahibi olunuz. hayatı da bol bol tecrübe etmekten kaçınmayınız. genelde boka sarıyor işler ama olsun, en azından anlatacak bir hikayeniz olur.

    ve sevmeyi bilin arkadaşlar. toprağı, ağacı, bayrağı, bir çocuğu, kediyi ya da kadını farketmez... sevgi yüreğinizi yumuşatır ve size farklı pencerelerden bakma imkanı tanır. belirli bir yaşa gelip, belirli bir güce kavustugunuzda sevgisiz ve ruhsuz, hayatını metaya endekslemis ucuz bir insan olmayın.

    iş, kariyer, para vs bu konulara girmiyorum. hayat basittir ya doğduğun ülke iyi olacak ya da ebeveynlerin zengin olacak. bu ikisi dışında kalan herkes için maalesef hayat her zaman zordur. bunları ana hedef haline getirip değersiz ve sevgisiz olmayın. bakın bir siyasi yaklaşım olarak algılamayin lütfen lakin bugün tüm yönetici kadroları bu tür insanlardan oluşuyor. hani diyoruz ya hiç mi şeref yok lan sizde diye... gerçekten şerefsiz bir insan olmayın. ben vaktinde gasp da yaptım, hırsızlık da yaptım. lakin bana torpilimiz var gel şuraya yerles dediklerinde içim ürperdi. ihtiyaç ya da zevk için bir anlık kötü kararlar verdim, evet bunu yaptım ama bir ömür boyunca bir insanın umutlarını, hayallerini çalıp üzerine yerleşmek mi? bu hayatımda bana korkunc gelen nadir şeylerden biridir.

    bunları 20 yaşına varmadan yaşadığı şehrin adeta içinden geçmiş, deli dolu günleri arkasında bırakmış biri olarak söylüyorum. egildikce büyüdüğümüzü umarım benim kadar geç anlamazsınız.

    son olarak iş ve gelecek anlamında dijitallesebildiginiz kadar dijitallesin. farklı bir gelecek inşaa ediliyor ve baş aktörleri arasında sizler de olacaksınız. sermaye hızlı bir şekilde genç kuşaklara kayacaktir. kesinlikle zanaat öğrenin fayans ustası olun, marangoz olun... bu teknolojik gelişmelerden uzak kalmanızı gerektirmez arkadaşlar. aksine kendinize kaynak yaratmanız, zihninizi ve bedeninizi güçlü tutmanız için güzel bir zemin hazırlar. saygılarımla.
    *herkes yabancı dil öğrenin demiş genelde. kesinlikle haklılar, büyük bir avantaj ama ülke gerçekliklerinden biraz kopuk buluyorum. aktif kullanım alanları bulamamak ile beraber ciddi bir vakit ve enerji istiyor. ben kendi adıma buna harcanan vakit ve enerjide dijital katma değer üretimine yönelmenizi tavsiye ediyorum.
    *bir başka başlık altındaki girdimden alıntıdır.

  • benzetmek gibi olmasın da alkol içip çevresine zarar verenler mi daha fazla yoksa din adına kafa kesenler mi?

    valilik çıkıp da din yasaklansın diyor mu? demiyor. bu karar da ideolojik bir karardır. nasıl olsa referandumda kılı kılına öne geçtik, güç bizde artık demenin lacivertidir.

  • şurada verilen krallar gibi yaşama örneklerine bakınca bu nerenin krallığı demekten kendimi alamıyorum.

    2000 lira maaşı normalleştirip kralım ben diye kendinizi inandırırsanız, patronlar, işverenler sizi daha çok kullanırlar.

    mesela çok kralım bakın diye döküm çıkaranların hiç birinde bence iyi yaşamanın önemli kalemlerinden birisi olan seyahat yok. seyahatin en ucuz hali bile şu denklemleri altüst eder.
    dışarı çıktığında çayın kahvenin hesabını yapıyorsan, biradan başka alkole elin gitmiyorsa, ihtiyacın olan kıyafeti almak için sezon sonuna kadar indirim olsun diye bekliyorsan, sinemaya gitmek için indirim gününü bekliyorsan kral değilsin arkadaşım.

  • sayıları oldukça azdır. çünkü hala yalnızım

    debe edit: yeşilimi yakan olmadı. demek ki burada da sayıları oldukça azdır.

    yıllar sonra editi: tanıdım böyle birini. kendisi yabancıydı. yollarımız kesişse de ayrılmak zorunda kaldık.

  • blues bir pamuk şekerdir; jazz ise pamuk şeker tutan zıpır bir çocuktur. o çocuk pamuk şekeri yüzüne gözüne de sürebilir, suratınıza da fırlatabilir; ne yapacağı hiç belli olmaz... pamuk şeker de tadından yenmez tabii (yüze göze bulaşmayı da ihmal etmez*).

  • mafya babası haraçlarını toplaması için yeni bir tetikçi buldu. seçtiği adam sağır ve dilsizdi. çünkü baba, bu tetikçi yakalanırsa polise fazla bir şey anlatması mümkün olamaz, diye düşünüyordu. baba, bir gün ödemelerin geciktiğini fark etti ve tetikçiyi odasına aldırttı, bir de işaret dilini bilen tercüman buldular. tercüman işaretle sordu:
    "para nerede?"
    sağır dilsiz işaretle yanıt verdi:
    "ne parası? benim paradan maradan haberim yok. neden bahsettiğinizi anlamıyorum."
    tercüman tercüme etti:
    - "neden bahsettiğinizi anlamıyormuş."
    baba 38'liği koltuk altından çekip sağır dilsizin beynine dayadi:
    - "şimdi sor bakalım, para nerede."
    tercüman işaretle sordu:
    - "para nerede?"
    sağır-dilsiz kan ter içinde, işaretle yanıt verdi:
    - "şehir merkezindeki parkta, büyük heykelin oldugu kapıdan girince soldan 3. ağacın kovuğunda iki yüz bin dolar var."
    - "ne söyledi?" dedi baba.
    tercüman yanıtladı:
    - "dedi ki, hâlâ neden bahsettiğinizi anlamıyormuş, ayrıca o tetiği çekmek de biraz g.t istermiş."

  • kaderine küsmüş, umudunu yitirmiş, olmayacağına inanmış ve yalnızlığı kanıksamış insandır. denedik de ne faydasını gördük, der. yalnızdır. mutsuzdur. üzgündür ama çabalayacak ümidi kalmamıştır.