hesabın var mı? giriş yap

  • nispeten az bilinen 10 film:

    la ardilla roja (kırmızı sincap).

    olağanüstü bir bulmaca çözmekle eşdeğer kalibredeki bu muhteşem ispanyol filmini lynch filmlerini sevenlere özellikle öneriyorum.

    mute witness (tilki oyunu).

    seyirciyle kedinin fare ile oynadığı gibi oynayan, bol şaşırtmacalı, sürprizlerle dolu bir film.

    magic (büyü).

    anthony hopkins'in harikalar yarattığı film budur işte, kuzuların sessizliği değil!

    nobi (fires on the plain/ovadaki alevler).

    japon sinemasının en iyi savaş filmlerini seçseydik bu film ilk beşe rahatlıkla girerdi.

    heli.

    şiddetin enine boyuna araştırıldığı natüralist bir hikâye.

    imprint (damga).

    bir korku antolojisinin en sıradışı filmi. japonların manyaklığa varan, hastalığa teğet geçen hayal gücünün bir başka örneği. bütün grotesk mizansenine karşılık patolojik bir araştırma denebilir.

    the trip.

    bir devrin anatomisini çıkartan kült filmlerden.

    hanyo (hizmetçi).

    japon sinemasına epey kıyak geçtik bu ankette ama tıpkı yukarıdaki filmler gibi nispeten az bilindiği için yazmak istedim. uzak doğu'dan seslenen sıkı bir kara film izlemek isteyenler için.

    seconds (saniyeler).

    varoluşçu bir bilim kurgu, yabancılaşma üzerine grotesk bir hikâye.

    ve son film, o da bizden olsun:

    geçmiş zaman elbiseleri.

    welles etkisinin apaçık hissedildiği bir başka metin erksan filmi. mekân-insan ilişkisi, rüya-zaman estetiği, karakterleri izole eden kadraj tercihleri, mekânı ele geçiren usta işi alan derinliği...

  • bir zamanların şehir efsaneleri h2000, rock’n coke, rock istanbul, radar live, barışa rock, bunların içinde en istikrarlısı rock’n coke olmuştu.

    festivale ilk darbe; hazerfen havalimanında çevre halkının rahatsız olması dedikodularıydı. sözde basına yansıyan hevesli gençliğin alana sığmaması gerekçe gösterildi. hemen akabinde bir sonraki sene festivali istanbul parka taşıma kararı alındı.
    ikinci darbe; festivalin son günü dönemin başbakanı rte’nin tesadüfen sabiha gökçen havalimanına iniş yapması ve istanbul park civarından geçerken, konvoyu farkeden gençlerin kendisini barış işaretiyle selamlaması protesto amacı taşıyor denilip, bahane gösterilerek, iki sene de bir yapılmak koşuluyla festival yeniden hazerfen havalimanına taşındı...

    sonrasında zaten herkesin bildiği üzre alkol yasakları, sponsor sıkıntıları, kızlı erkekli muhabbetler, yabancı organizatörlerin elini eteğini tr den çekmesi, sanatçı ve grupların can güvenliğini bahane ederek fiyatları uçurması, bir takım yatırımcı ve prodüktörlerin daha fazla riske girememesi, ülke ekonomisi, iç savaş derken kimsenin artık festival filan havası kalmadı. kafası kaçtı.

    rock müzik bitmiş değil sadece bir grubun en az 10 kişilik ekibine para akıtmaktansa, bir tane dj getirerek sabaha kadar tek günlük festival yapmak daha mantıklı bir çözüm gibi gelmiş olabilir. ayrıca o dönem prodüksiyon şirketlerinin bir kısmı kepenk kapattı. bunun da nedeni gergin siyasi ortam ve ekonomidir. kaldı ki asi rockçıların önünü alamayan 4/5 gün gece gündüz süren bir festivaldense tertemiz bir iki gecelik dans festivali yapmak herkesin işine yaradı. biraz da 90ların o buhranlı rock punk ve metal akımı 2013 lerin sonuna doğru bozuldu denilebilir.sadece tr değil dünya da artık bu tarzda üretim yavaşladı yerini yeni akım undergrand elektronik müziğe bıraktı. bu durumu da uyuşturucuyla bağdaşlaştırmanın bir anlamı olduğunu sanmıyorum. sonuçta uyuşturucu dünya da 60lardan sonra yaygın olarak kullanılan ve müzik piyasasını yönlendirme de her zaman aktif olan bir sebepti. sadece müzikte seçenekler arttı. tarzlar fazlasıyla değişti, teknoloji ve hızlı yaşam sosyolojik kültür alt yapılarını ele geçirmeye başladı. rock müzik artık elektronik alt yapıyla mutasyona uğradı. adını duyuramamış ne kadar sanatçı varsa teknoloji sayesinde ülkesinden dışarı adım attı. biz buna gelişim dönüşüm ve çağa ayak uydurma diyoruz. bilmem anlatabildim mi ! hiç bir şey eskisi gibi kalmaz, kalamaz. monotonlaşmaya başlar. her zaman yeni bir maceraya ihtiyaç vardır. en azından dünya genelinde müzik için durum böyle gibi....

  • benim bu. hatta tavanı da tamamen açıyorum ki dört bir yandan esen rüzgar bacaklarımın arasında fırtınalar koparsın, o elbisenin üst kısmı rüzgarın şiddetiyle yukarı kıvrılsın ki iki yanımdan geçen herkes şehvani duygular içerisinde kıvrım kıvrım kıvransın. arkadaşlarım böyle yapınca beni trafik canavarı olarak niteliyor. ama ne yapsaydım yani? yaradanın eserini kuldan saklamak olmaz şimdi.

  • birebir çalışmış bir insan olarak diyorum ki nurgül yeşilçay haklıdır. bilen bilir onu kupası hep doludur, bir şeyler içer. bazen çok neşeli olur sağı solu öper bazen kızgın olur yoldan geçene saldırır. sabahtan akşama öküz gibi çalışırsın bir de bu tipi beklersin. geldiğinde hep kıpkırmızıdır ve bir ton pudra mudra bir şeyler gerekir.