hesabın var mı? giriş yap

  • kişisel alanını paylaşır, erkeğin kişisel alanına girer, yakın durmaya çalışır veya yaklaşıldığında uzaklaşmaz falan. öyle. yalnız yurdum insanı sosyal mesafe alanı diye bir şeyden pek haberdar olmadığı için, aman diyeyim metrobüste falan "yaklaştı verecek" moduna girmeyelim, metrobüste hepimiz akrabayız zaten, nikah düşmez.

  • en sevdiğim ve ince ayrıntılarını yakaladığım, aslında sır olarak sakladığım tarifimi, burada sizlerle paylaşmaya karar verdim.

    öncelikle malzemeleri sıralayayım:
    -2 yumurta
    -4 yemek kaşığı toz şeker
    -1 paket vanilya
    -1 paket kabartma tozu
    -1 su bardağı süt
    -2 su bardağı un
    -1 çimdik tuz
    -çeyrek su bardağı pişirirken kullanmak için ayçiçek yağı

    süsleme malzemeleri zevkinize göre değişmekle birlikte ben zaman zaman kendi kullandığım ürünleri sıralayayım:
    çilek, muz, kivi, ananas, beyaz ve bitter çikolata, tercih ettiğiniz bir kakaolu fındık kreması.(bazen aldığım kare çikolataları benmari usulü eritip süslüyorum)

    ayrıca evde varsa waffle makinesi yoksa tost makinesi de olur.

    soran arkadaşlara waffle makinesi olarak şunu almıştım pandemide, memnun kaldım;

    görsel

    şimdi en önemli ayrıntı olan yapım aşamasına geçmek istiyorum, buyurunuz lütfen.

    -yumurtanın ak ve sarısını ayırın.
    -akı ile vanilya, sarısı ile de 4 kaşık şekeri mikserin hızlı ayarı ile güzelce çırpın. böyle kar gibi köpürene kadar.
    -yukardaki karışımı birbirine kavuşturup, un, süt, bir çimdik tuz ve kabartma tozunu da ekleyip bu defa mikserin düşük hız ayarı ile çırpıp hamuru akışkan kıvama getirin.

    bakınız waffle hamurunu ölçülü dağıtma konusunda çok işime yarayan; hamur portonlayıcı adı altında üretilmiş bir ürün var. a101'de filan satılıyor.

    görseli şu:

    görsel

    yapacağınız pankek ve muffin kekleri kaplara eklerken, aynı boyutta kekler çıkarabilmek için çok yardımcınız olacak.

    işte şimdi hamurumuz hazır. ayçiçek yağı ile yağladığımız makinemize bir miktar alıp pişirmeye başlayabiliriz. en eğlenceli kısmı olan, soğuduktan sonra malzemelerle süslemenin zamanı geldi. burada çocuklarınızdan destek alabilirsiniz. böylelikle hayal dünyaları gelişecektir.

    geçtiğimiz hafta çocuklara yaptım bakın ekte paylaşıyorum.

    görsel
    görsel

    yapacak arkadaşlara şimdiden afiyet, bal, şeker olsun.

    edit: resim

  • 10 saniye. 400 metrelik bir binadan atladığınızda, yere düşene dek geçecek olan zaman.

    o gün dünya ticaret merkezi'ne gitmişsiniz. büyük ihtimalle iyi bir işte çalışıyorsunuz. geleceğe dair hayaller kurarak evden çıkmışsınız. büyük ihtimalle o sabah, o gün öleceğinizi düşünmüyorsunuz.

    camın kenarındasınız. içeride boğucu bir duman var. aşağı inme şansınız yok. itfaiyenin gelme imkanı yok. helikopterle kurtarılma imkanınız yok.

    o gün öleceğinizi biliyorsunuz artık.

    aşağıdaki insanlara bakıyorsunuz. yalnızca size bakan noktalar görüyorsunuz, o kadar küçükler. 400 metre aşağıdaki insanlar yaşayacak.

    10 saniye. rüzgar yüzünüze vuracak, kulaklarınızda basınç oluşacak. üşüyeceksiniz. muhtemelen yere düştüğünüz an, canınızın yandığını fark edene kadar ölmüş olacaksınız.

    atlamasanız dumandan zehirlenecek, yanacak ya da betonların arasında kalacaksınız.

    ------

    bu korkunç bir psikoloji. ilk olarak "neden ben" dersiniz, kabullenemezsiniz.

    "onca insan varken, hatta karşıdaki binadaki insanlar yaşayacakken neden ben?"

    rüyadaymışsınız gibi gelir. sanki o anı yaşayan siz değilsinizdir. sonra havadaki zehir, ciğerlerinize dolduğu an gerçekle yüzleşirsiniz. o anda, oradasınızdır, karar vermek zorundasınızdır ve hayat size yalnızca bir seçenek sunmuştur; 10 saniye.

    evimde, bilgisayarın karşısında o insanların psikolojisini anlamaya çalışıyorum. sadece düşünmek bile içimi ürpertiyor. beni korkutan şey ölüm değil, bu hayatın bir gerçeği. sadece çok kısıtlı bir an içinde ölüm şeklinize karar vermek zorunda kalma psikolojisi bu. doğduğunuzdan o yana, sizinle birlikte olan yaşama içgüdünüzü kaybediyorsunuz bir anda.

    yapabileceğim en iyi şey, hayatta olmayan sevdiklerime 10 saniye içinde kavuşabileceğimi düşünmek olurdu herhalde. gözlerimi kapardım ve kendimi boşluğa bırakırdım.

    edit: doğrudan benim yazıma atfedilmiş olmasa da, yine de "amerikalılar ölünce duygu sömürüsü, ıraklılar ölünce bir şey yok" gibi düşünenlere birkaç şey söylemem gerek. çaresiz insanların ölümle yüzyüze gelmesi ile ölen insanların nüfus kağıdında yazan vatandaşlıkların bir ilgisi olduğunu düşünmüyorum. hala bu konuda bile nasıl rövanş edebiyatı yapılabileceğini aklım almıyor.

  • mehmet demirkol'un bugünkü programında açıkladığı olay.

    https://youtu.be/hwiwuyfjt1y?t=220

    btk'ya göre abone sayıları 2 milyon civarında: görsel
    galiba demirkol spor paketini kastediyor. son derece normal bir durum. başlıca sebepleri şunlar olabilir:

    - türkiye liginin hem oyun hem de yönetimsel olarak rezil rüsva hali
    - bein sports'un aşırı kazık fiyatları
    - kaçak yayınların artması
    - iptv'nin uygun fiyatı ve yayın çeşitliliği
    - bein sports'un üst üste kaybettiği yayın hakları
    - ve en önemlisi ülkedeki ekonomik çöküş