hesabın var mı? giriş yap

  • 2 yıl aradan sonra ilk ve son entryi giriyorum.

    ilk seferinde beceremedim ama bu sefer tecrübeliyim. aylarca içkiden uzak durdum sırf bana cesaret vermesin ve yapamayım diye ve bu uzaklığı atladığım ilk an bu noktada bulunuyorum.

    ne kurtulmaya ne de yaşamaya gücüm var. sadece mutlak huzura ermek istiyorum. türümüzün devamını sağlayamıyorum. belki de aşırı evrimleşip berbat canlılara dönüştük kim bilir. ama ben evrim halkasından çıkarak daha güçlü canlılara yer vermek istiyorum.

    sizleri tanımak, bu ortamın bir parçası olmak güzeldi. mutlulukla kalın. matrixteki bir 1 artık 0 oldu :)

  • mükemmel bir herif ya, gece gorusu programını arayıp baglanması yetmiyormus gibi hande firata "e biraz sus da aciklama yapayim" demis bir kraldir.
    hazir aramisken turk medyasinin ne kadar acinasi bir halde oldugundan bahsedip; ayni zamanda fetonun iadesi icin amerikaya resmi bir basvuru yapilmadigini da ifsa ederek telefonu kapatmistir.

  • bilgisayar oyunlari acisindan adventure ("macera oyunu" demek bunun tam karsiligi olmuyor bence) turunun gelisimi asagi yukari soyledir;

    text adventure
    "dil dile degmeden dil ogrenilmez" in yegane istisnasi ilk donem adventure turleri. yabanci dil gelistirmesinin yaninda en fazla zeka kullanmaya yonelik turdur ayrica. cunku "ikonu gezdireyim nasilsa bir obje bulurum" mantigi yoktur, tamamiyla kisinin oyuna adapte olup arastirmasini gerektirir. text adventure denilince akla infocom gelir istisnasiz. daha sonra grafik destekli ama yine de komutlarla calisan bir ust versiyonlari cikmistir (mesela larryserisinin ilk oyunu gibi). esi benzeri yoktur.

    durumu: bazi fanatiklerin kendi yapimlari haric buyuk firmalar bu turu terkedeli binyillar oluyor.

    icon adventure
    ilk ciktiginda azili text adventure hayranlarinin "boyle oyun mu olur lan?" dedigi ve basini sierra ile lucasarts in cektigi tur. cogunlukla ikonu ekranda gezdirip tesadufen birseyler bulmaya sebebiyet verdigi (bkz: piksel avi) icin ilk zamanlar pek hos karsilanmamistir. senaryonun gidisatindan ziyade obje bulmaya ve kullanmaya dayali oldugu icin atasi text adventure kadar basarili degildir kanimca. yine de bugun bakildiginda "gelen gideni aratir" mantigiyla "keske olsa da oynasak" dedirtecek kadar iyidir. bugun efsane olmus cogu oyun bu turdendir.

    durumu: buyuk firmalar bu sistemi de terketti caglar once, abandonware siteleri arsinliyoruz bu yuzden.

    interactive movie
    kanimca en basarisiz tur butun adventure'lar icinde. bir klik, arkasindan bir video, bir baska sahne, bir video daha seklinde ilerleyip en "zor"u birkac saat icinde bitirilebilecek kadar gereksizdir. phantasmagoria gibi ornekler verilebilir. 50-60 cd kaplayip doganin dengesini bozmaktan baska ise yaramamistir. ayrica bu oyunlara adventure diyeni infocom tas yapiyormus, oyle duydum.

    durumu: ender ornekler disinda terkedildi bu sistem de, iyiki de terkedildi.

    action adventure
    gunumuzdeki cogu (aslinda tamami) adventure bu ture girer. hopla zipla, dovus, onu ittir bunu cek, anahtar bul, arada yalandan iki bulmaca coz seklinde tanimlanabilir. icon adventure zamaninda baslayan oyuna aksiyon katma sevdasi daha sonra turun butun oyunlarina hakip olup piyasayi ele gecirmistir. ne insani ceken senaryo vardir ne de cidden zorlayici bulmacalar. bu son iki tur yuzunden cogu basarisiz eski oyun bile gozumuzde tuter oldu.

    durumu: ne yazik ki artik yeni neslin bu turun en guzel orneklerinden bihaber olmasina neden olacak kadar yaygin kullaniliyor. text adventure'lar geri gelsin diye icon adventure'lara savas actigimiz icin pisman olmamiza bile sebep oldu daha ne diyeyim. tomb raider oynayip "ben adventure oynuyorum" diyen var.

    sonuc olarak strateji turuyle birlikte oyun gecmisimin tamamini kaplamistir adventure. ama gercek adventure oynamak isterseniz en yenisi 10 yillik bir oyun bulmaniz yani abandonware sitelerinde kaybolmaniz sarttir. bulunuz oynayiniz, belki de hic bilmediginiz hazineler yatiyor tozlu tarihte (yeni nesil oyunculara soyluyorum) ve birkac yuz kb lik oyunlarda.

  • havalimanına yakın bir otelde çalışıyorum ismi lazım değil. patlamadan 1 saat sonra vardiyam başlarken otelin müdürü yanımıza geliyor ve odaları normalde sattığımızın neredeyse 2 katı fiyatına satmamızı istiyor. bunları söylerken de yüz tipi pek bir heyecanlı ve güleç. patlamadan mağdur olanlar, kalacak yeri olmayanlara yüksek fiyattan oda satmak için heyecanlı adam.

    yani bu fırsatçılık sadece taksicinin değil. ülkenin insanın mayası bu. ben asıl beklenen büyük istanbul depreminde olacakları düşünmeye çalışıyorum da dehşete düşüyorum. muhtemelen insanlık onurunun en dibine tanık olacağız.

  • yönetmenliğini steven spielberg'in yaptığı,senaristliğini ise robert rodat'ın yaptığı 2.dünya savaşı eksenli filmdir. filmde temel konu 2.dünya savaşı olsa da üç kardeşini birden savaşta kaybeden james f. ryan'ı bulmak (filmde matt damon bu rolü oynuyor) artık ordunun bir görevi haline gelmiştir. abd ordusu hem almanlar ile savaşmak hem de ryan'ı bulmak zorunda kalınca birçok kayıp vermişti. üstelik bu operasyonda korkak bir asker de grubun işini zorlaştıran bir etken olmuştu.

    bende bu filmi izlemek bir gelenek haline geldi,her sene bir kere mutlaka izlerim. babam, henüz ben küçükken eve bu filmin vcdsini getirmişti. vcdlerden biri kaybolmuştu ve bu yüzden filmi uzun bir süre izleyememiştim. neyse ki 3 sene önce ilk kez izlemiş oldum.(neden bu kadar bekledim,anlam veremiyorum) şüphesiz ki sinema dünyasında teknik olarak bu filmden çok daha iyi filmler vardır,ancak saving private ryan isimli filmin bendeki tesiri bambaşka oldu.
    unutmadan; call of duty 2 oynayanlar için bu filmin ayrı bir yeri vardır. özellikle normandiya çıkarması sahnelerinin yeri ayrıdır.

  • dün yine evde bulamamışlar beni. gittim, "ben yine evde yokmuşum yaa, allah beni kahretmeye, bütün gün evde olup da evde bulunamıyorum" dedim. yüksek sesle söyleyince tabi diğer müşteriler dönüp bakınca görevli "yanlışlık olmuştur" dedi, "evet dedim, 4 yıldır bir kez beni evde bulamama gibi bir yanlışlığınız" var dedim ki bu konuyla ilgili şikayet dilekçelerimle evimden genel müdürlüğe yol yapmayı planlıyorum. neyse, kadın tabi üste çıkmak için mümkün değile getirdi konuyu, en son "bin yılda bir olmuşsa olmuştur, türkiye'de belki 10 kişinin böyle bir şikayeti vardır" dedi. siz dedim hiç sözlüklere de bakmıyorsunuz, adına koskoca başlık açılmış, yerin dibine sokmuşlar sizi, ne 10 kişisi dedim ve kadın o efsanevi savunmayı yaptı bana.

    "onlar firmamızın başarısını çekemeyen rakiplerce tutulmuş paralı kalemler, ciddiye almayın siz onları..."

  • geçen hafta oğlumuzu kreşe yazdırdım. özel eğitim aldığı okuldan çıktıktan sonra iki saat oyun grubunda diğer çocuklarla oynasın, onlarla aynı masada yemek yesin, yaşıtlarını görebilsin istedik.

    okulun sahibini görmeye gittim ve durumumuzu tüm detaylarıyla anlattım. oğlumuzun konuşamadığını, dikkat eksikliği sebebiyle herhangi bir oyunu sürdürmesinin çok zor olduğunu, başkasıyla yemek yerken rahatsız olduğunu, zaman zaman aşırı hareket isteği duyup düz duvara tırmandığını söyledim. diğer çocukları engellemek istemediğimizi ama aslında ihtiyacımızın tam olarak da diğer çocuklar olduğunu, olası aksilikleri engellemek için bakıcısının gölge öğretmeni olarak her an oğlumuzun yakınında olacağını belirttim.
    hiçbir şeyi gizlemedim, gerekirse tam gün parası vermeye razı olduğumuzu bu tür durumlara alışık olduğumuzu söyleyince kadın güldü bana.
    "iki saat geliyorsa ona göre ödersiniz, diğer aileleri ve çocukları merak etmeyin, ben burdayım, çocuğunuz bize emanet, el birliğiyle toparlayacağız" dedi.
    mücadeleye, gerekirse savaşa gitmiş birinin dayanışmayla karşılaşması pek rastlanan bir durum değildir, afallıyorsunuz. içimden kadına sarılmak geldi ama zırhım müsaade etmedi.

    her gün soruyorum bakıcısına bugün naptı, ne yedi, çocuklara yaklaştı mı, oyunlara katıldı mı diye. dün akşam üstü telefonuma bir video geldi, 5 yaş grubu olarak bahçedeler, öğretmenleri içinde yönergeler olan bir şarkı söylüyor. çocuklar da hem şarkıdaki yönergelere göre dans ediyor (zıplama, sağa sola sallanma, hayali elma toplama, ismi söylenince yere oturma gibi) hem de şarkıya eşlik ediyor. kamera bizimkinde, yakında da 4-5 çocuk var. bilmeyen biri oğlumun farklılığını anlayamaz, o kadar güzel ki, salya sümük izliyorum. bir de bir kız çocuğu var dans ederken sık sık bizim oğlana bakıyor, kolunu okşuyor, baya seviyor yani bizim danayı. belli ki beğenmiş.
    şarkının sonunda herkes yanındaki arkadaşına sarılsın deniyor. bir anda herkes birine sarılıyor ama bizimkine kimse kalmıyor. çok kısa bir an ne yapacağını bilemeden öylece kalakalıyor. ben bıçaklanmış gibi bir acı hissediyorum o kısa anda. sonunu izlemek istemiyorum aslında ama kendime diyorum ki "alıştır kendini bunlara, daha iyi günlerdesin." ama o kız var ya hani, sarıldığı diğer küçük kızı bırakmadan oğluma da açıyor kollarını, bizimki de hemen sarılıyor. üç yavru sarmal şeklindeyken bitiyor video. dünyanın en güzel kısa filminde oynuyorlar benim için. dün akşamdan beri kaç kere izledim bilmiyorum. kendimi hep en kötüye alıştırmaya çalışsam da deli gibi korkuyorum oğlumun yalnız kalmasından. dün o kız açtı kollarını, belki bu güzel günlerin habercisidir.

    neyse ben gidip müstakbel gelinime beşibiryerde gibi bişey alayım. ne alınıyor ya gelinlere, ontaş alayım, at alayım. *