hesabın var mı? giriş yap

  • başlığı açan arkadaşa sonsuz teşekkürler. çok büyük gündem olması gereken bir konuya dikkat çekmiş, düzenli bir şekilde linkler vs vererek durumu anlatmış.

    biz de bir kaç hayvan sever arkadaşımızla birlikte bu olayları konuşuyor ve nasıl gündeme getirsek diye düşünüyorduk.

    bir an önce haber kanallarına, sosyal medyanın gündemine sokulması gereken bir konu.

    bu ülkede büyü yaptığını sanan ve bu büyülere inanan iğrenç cahil ruh hastaları o kadar fazla ki, hayvanları uygulanan şiddetin belki %80'i bunu kapsıyor. biz hala komşunun köpeğini vuran adam, köpeğe tecavüz eden adam şeklinde algılıyoruz hayvana şiddet olayını. bunların sayısı da az olduğu için "hayvana şiddet" yasası bir türlü gündeme gelmiyor.

    ama büyü adı altında yapılan bu şiddet o kadar fazla ki, inanılmaz boyutlarda. bu durum gündeme yerleştiğinde, "hayvana şiddet" yasası da daha güçlü bir şekilde gündeme gelebilir.

    lütfen mümkün olduğunca, elinizden geldiği kadar bu durumu gündemde tutmaya çalışalım. gerekirse hashtaglar ile twitter'da trend yapmaya çalışalım.

    gizli kapalı bir şekilde, büyü denilen saçmalık altında hayvanlara çok büyük şiddet ve işkence yapılıyor, canları ellerinden alınıyor. herkes bundan emin olabilir, tamamen gerçek!

  • bizim oğlanda iki sene önce ilkokula başladığında, okulunun koridorundaki satranç köşesinde akran öğrenmesi vesilesi ile bir satranç sevdası yeşerdi. her akşam eve başka bir arkadaşı ile yaptığı maçların hikayeleri gelmeye başladı. bir akşam biz de bir maç yaptık, ben tabi acımam affetmem bak diye önden göz korkutmak için " ortaokulda turnuvada üçüncü olmuştum*" dedim buna. sonra da maçta tokatladım zibidiyi. adam rocky balboa gibi, günden gün iyice kaptırdı kendini.

    önce youtube'da satranç eğitim videoları izledi. bütün taşları, hamleleri, açılışları, terimleri öğrendi. ekran karşısında adeta kung-fu yüklenen neo gibiydi. bir süre sonra satranç uygulamalarına dadandı. evin içinde "vezir gambiti mi hint savunması mı daha estetik?" diye gezmeye başladı. (bkz: #87953133)

    son seviyede artık kasparov'un, karpov'un, carlsen'in eski maçlarını seyretmeye başladı. "orada fil g5'e mi oynanır yeaa?" diye edepsiz yorumlarda bulunuyordu. iş artık 1851'de oynanan maçların hamlelerini ezberlemeye ulaştı. artık hemen her akşam maç yapıyorduk ve beni yeniyor ya da yenemese bile çok zorluyordu.

    pandemi döneminde çocuklara sokağa çıkma yasağı başlayınca, daha önce yüz yüze satranç dersi aldığı bir satranç kulübünün başka bir eğitmeninden çevrimiçi eğitim almaya başladı. skype'taki derste önce öğretmenle tanıştılar. ardından öğretmen muhabbet açılsın diye sordu:

    - ünlü oyunculardan kimseyi biliyor musun?
    + babam var.
    - aaa kim ki?
    + bir kere turnuvada üçüncü olmuş.

    var ya, işte o an, öğretmenin çaresizliğini falan boş ver, kasparov'un carlsen'in tüyleri nasıl ürpermiştir, anderssen ve kieseritzky aynı anda nasıl ters dönmüştür mezarlarında. lan sen bütün satranç külliyatını hatmet ama gelen ilk temel soruda bilal oğlan gibi "babacım" diye mırıldan. yok yani babacı da değil ibiş:

    - deniz, ara tatilde ikimiz ankara'ya gidelim mi?
    + annem de gelsin ben onsuz yapamam çok özlerim.
    - bak ya! siz ikiniz gidin o zaman bence.
    + ee valizleri kim taşıyacak??

  • bazen yardığı kadar dumur eden de diyaloglardır.

    kahramanlarımız kreş öğrencileri olan erkan*, sinem* ve gökhan dır. erkan sinem i sevmekte yalnız sinem hanım hem erkan a hem de gökhan a pas atmaktadır. bir gün erkan ın kafası atar ve sinem i bir köşeye çekip konuşmaya başlar:

    e: sinem! ben seni seviyorum. o yüzden bi karar ver artık beni mi seviyorsun yoksa gökhan ı mı?
    s: ben seni seviyorum ama gökhan da beni çok güldürüyor. sen de beni gökhan kadar güldürsen seni daha çok severim.
    e: sineeem! ben sana aşığım diyorum, soytarıyım demiyorum!?..

    (bkz: mavi ekran)

  • - icinizde bilgisayar muhendisi var mi?
    (elemanin biri el kaldirir, baska biri secilir. eleman elini indirir)
    -icinizde berber var mi?
    (aynı eleman yine el kaldirir.. bu sefer secilir. mutlu mutlu koşar)

    bizzat yaşanmıştır. (alaşehir, 2000)