hesabın var mı? giriş yap

  • 19 gen 4 modeline sahip olduğum silah markası. polimer teknolojisinin nerelere geldiğinin ispatıdır. glock kendi silahlarını safe action pistols(güvenli çalışan tabancalar) olarak tanımlamıştır. ancak bu silahların türkiye'de 6136 sayılı ateşli ve ateşsiz silahlar kanunu ve eğitimsizlik yüzünden, zorunlu muhattabı olan asker ve polisimiz tarafından güvensiz, emniyetsiz tabanca olarak görülmektedir. 90lı yıllarda türk silahlı kuvvetlerine avusturyadan ihaleye geldiklerinde bizimkiler "bu ne biçim tabanca yahu emniyeti neyin yok evde çoluğumuz var çocuğumuz var" dediklerinde avusturyalılar tokat gibi cevabı yapıştırmıştır: "biz bu silahı siz evde bırakın diye üretmiyoruz"

    türkiyede bu silah hakkında bir şehir efsanesi vardır ki sormayın. kardeşim bu silah xray den falan görünmeden geçmez, akıllı olun. glock sürgüsünün üzerindeki tennifer kaplamayı kazıdığınızda çeliği görürsünüz. gövde polimer olduğu için şarjör ve şarjör yayı ve gövde üzerindeki mekanik aksam xrayde armut gibi görünecektir.

    dünyadaki kolluk güçlerinin %65 i bu silahı birincil uzun namlulu silahın yanında ikincil görev silahı olarak kullanmaktadır. ülkemize uyarladığımızda beylik tabancası olarak kullanmaktadır diyebiliriz. bu silahtan yola çıkılıp birçok silah üretilmesine rağmen fayda/fiyat oranıyla çeşitli modelleriyle glock hala amerika piyasasında en çok satılan silah konumundadır.

    silahın sağlamlığı ve güvenilirliği konusunda youtube da glock torture test diye bir arama yaparsanız karşınıza gelen videolardan kafanızdaki soruları silebilirsiniz.

    çoğu kişi bunu dile getirmez ancak kılıfsız taşımada da glock mkeknin ithal ettiği tabancalar arasında açık ara öndedir. biz türk silahseverler olarak glock a karatavuk deriz.

    son olarak satın alırken fiyatları konusunda mkeksitesinden güncel fiyatlarında bakıp burada yazan fiyatlara uygun olarak alınması, 9-10 bin liralar isteyen fırsatçı kaptırmatörlere dubellenilmemesi sizin hayrınıza olacaktır

  • bizim rahmetli bir aile dostumuzu aklıma getiren hede.

    kendisi milyonluk firmayı borcuna karşılık çok iyi paraya alacaklısına devretmişti. ama devirden hemen önce yeni bir şirket kurup tüm müşterileri ona bağlamıştı. firmayı devrettiği adam aldığının ertesi günü müşterilere bir gidiyor. kimse mal almıyor.

    şirketi alan adam da haksız rekabettir, ttkdır, ticaret mahkemesidir uğraşmak yerine bizim tanıdığı vurdu. allah rahmet eylesin.

    ulan şu iş bana gelse ne tazminat çıkartılırdı burdan be*

  • türk rock camiasının geldiği hale bak. ulan sırf saçı uzun diye dayak yiyen, pasajları basılan ama bunca baskıya rağmen kendini bozmayan ve tanıyanların "efendi çocuklar" dediği bir camiaydı bu camia. pentagram gitaristi ümit yılbar gönüllü komando olarak pkk ile çatışmada şehit oldu. rahmetli barış manço ve cem karaca insan sevgisiyle, çocuk sevgisiyle, doğa sevgisiyle bilindi. bu adamlar uzun saçlı erkeklerin "ibne" olmadığını bu topluma ispatladı. bu ülkenin gördüğü en büyük yeteneklerden yavuz çetin kendi canına kıymadan önce kötülüğe duyduğu nefretini muazzam bir şarkıyla kusarak gitti*. geçenlerde kaybettiğimiz özkan uğur gören herkesin yüzünde tebessüm oluşturan bir insandı. bu camia haksızlığa, zulme ve adaletsizliğe karşı hep ses çıkardı. gelinen noktada ne kendine ne ailesine ne topluma en ufak bir faydası dokunmayan böyle ezik tiplerin "camiadan" görülmesi bile utanç verici. kadıköy ve cihangir dışında nefes alamayacak bu pısırık depresif züppelere prim vermeyin.

  • bir vatandaşın ülkenin vergi politikasıyla ilgili sorusu.***

    cevabına gelirsek;

    (bkz: altın yumurtlayan tavuğu kesmek)

    insanlar kendi sgk primlerini kendileri yatırırsa halkın bilinci artar, ödediği vergilerin farkında olur. milyar dolarlara saraylar, yolsuzluklar, onun bunun makam arabaları, konutlar, lojmanlar yani oraya buraya göz göre göre gereksiz harcanan paralar sorgulanmaya başlar.

    olmaz yani. hele bu iktidarda mümkünatı yok.

    ve (bkz: ben vergisini ödeyen bir vatandaşım) cümlesi amerikan filmlerinden çıkıp hayatımızda ciddi bir yer eder.

  • ben bir anne olarak dün çok ağladım.

    marketten aylık alışveriş yapıyoruz. biz aldıklarımızı paketlerken arkamıza bir kadın geldi kucağında bebeği ile, bir şeyler konuştu duyamadım da, o an odaklanamadım poşetlerle uğraştığım için. gitti.

    çıkışta paketlerle servise bindik bekliyoruz. aynı kadını gördüm uzaktan kesiyorum, bebek maksimum 5-6 aylık. sürekli ağlıyor. kadın hoplatıyor, zıplatıyor kucağında sallayıp sakinleştirmeye çalışıyor. eşime "2 tane süt alalım da verelim" dedim. kadının bir talebi olmadığı için yanlış anlayabilir diye düşündük almadık.

    hala servisi bekliyoruz, hala kadını kesiyorum. çocuk sürekli ağlıyor. kadın susturamadı. bu sefer yoldan geçenlere "abla bakar mısınız? para istemiyorum lütfen bakın" demeye başlayınca fırladım gittim yanına.

    bebeğin biberonu cammış. elinden düşürmüş kırılmış sabah. akşam 8 den bahsediyorum bu arada. çocuk sabahtan beri aç. marketten biberon alıp geri bırakmış parası yetmediği için. öyle mahçup ki.

    biberon 30 tl. 30. 1 paket sigara parası. lanet olsun 30 tl.

    yanıma aldım gittik biberonu aldık, mama içiyor mu dedim, mama da alayım diye. alamıyoruz abla dedi. alışmasın dedi.

    bebek. alışmasın. kalbimi acıtıyor.

    mama alayım dedim, burada bulamam sıcak su dedi. süt veriyorum dedi.

    2 kutu laktozsuz süt, bir tane de biberon aldım.

    allah'ım o çocuk boncuk gibi. kapkara saçlar kapkara gözler. bir de güleç.

    "ya senin karnın mı acıktı yavruuum" diyorum gülerek, o da kıkır kıkır gülüyor. dişi bile yok. dünyadan haberi yok. karnı aç ama gülüyor.

    bir çorabı mavi, bir çorabı turuncu.

    adı paşa.

    cok cok emdi sütü, kurban olurum.

    paşa, paşalar gibi ömrün olsun.

    annesi ben giderken arkamdan "senin kızını da allah bağışlasın, yavrularımız açlık ne bilmesin, çok teşekkür ederim" dedi.

    yavrularımız açlık ne bilmesin gerçekten de.

    bir anneyi 30 liralık biberon, bir bebeğin zaruri ihtiyacı olan süt/mama için iki büklüm yollarda dilenmeyi reva gören insanlar da yerin dibine batsın.

    paranız da batsın, pulunuz da, aç gözlülüğünüz de.

    ben de anneyim. çok kanıma dokundu. gerçekten çok ağladım. servise bindim, eve gelene kadar ağladım. kızıma baktım. ne kadar şanslı olduğunu düşündüm. paşa, çok şanslı ol dilerim ki. hiç aç kalmayacak kadar şanslı ol bebeğim.

  • devlet bahçeliyi aradı gözlerim.

    edit: çok mesaj aldım. şunu belirteyim o beyfendiyi zamanında destekledim ama ne oldu dik durmadı. kendisi sarayın stepnesi oldu. izahı olmayanın, mizahı olur.

  • kuyumcuda bekleyen güvenlik görevlisi kadar kıymetli bir sorumluluğu vardır maddi olarak normal. çoğunda alarm var ama pipet sokup gizli gizli bir kaç fırt çekip kaçan bile olabilir. öyle kıymetli. öyle pahalı.

  • kitaplarını dolmakalemle yazarmış. macerasını şöyle anlatıyor:

    "1994'te yıldız tozu isimli romanımı yazdığım sırada başladı her şey. kafamda romanın 1920'lerde olduğu gibi yazılması gerektiği şeklinde bir düşünce oluştu ve gidip büyükçe bir not defteri ve bir waterman dolmakalem aldım.

    on üçümden beri ilk defa bir dolmakalem kullanıyordum. birdenbire daha yavaş yazmaktan büyük keyif aldığımı fark ettim ve cümleler arasında ilerlerken düşünme şeklim oldukça hoşuma gitti. elle yazmanın, bilgisayarda çeşitli düzenlemeler ve kırpmalar yapmak yerine, ikinci bir taslak yapmaya zorlamasını sevdiğimi fark ettim. ayrıca dolmakalemlere mürekkep doldururken kendimi içinde bulduğum törensel hava da oldukça hoşuma gidiyor."

    dolmakaleminde kullandığı mürekkebin rengini her gün değiştiren gaiman'ın tercih ettiği kalemlerden bazıları şöyle: twsbi diamond 540, visconti, pilot custom 823 amber, delta fluida, lepine indigo classic.

  • birgün dolmuşta;
    yolcu kadın: şöför bey mükemmel bir yerde inebilir miyim?
    (şöför sağa çeker ve arkasına dönüp)
    şöför: buyurun size layık değil ama...

  • anadolu köylerinin çoğu pislik yuvasıdır... şaşırtmıyor artık. en çok ahlak bekçiliği yapıp en ahlaksız olmayı başarırlar.