hesabın var mı? giriş yap

  • gerçeğini bulmak zordur. şirince'de bile satılan yaklaşık 15 marka şirince'de üretilmez, hatta şirince'de şişelenmez bile. meyve şarapları rezalettir, üzüm şaraplarının 1-2 tanesi fena değildir. gerçek şirince şarabını burada oturan ufak tefek bağları (bağ bile denmez ya neyse) olanlar anca kendilerine kadar üretir. belki biraz fazla. şirince'de toplanan üzüm miktarı ile satılna şarap miktarını karşılaştıracak olursanız bariz olarak görebilirsiniz ki durum aynen budur. ya küplerde, ya plastik su şişelerinde filan saklarlar. genelde eşe dosta verirler. gelir elde etmek için satanı yoktur. bulup da çok ısrar edilirse belki. gerçek ev şarabı diye satılanların bile çoğu aslında gerçek şirince şarabı değildir. aldığınız şarap cam şişedeyse kıllanmaya başlatyın, hele üzerinde marka filan varsa bilin ki aldığınız şarabı izmir'de yazgan şişelemiştir.

    beyaz şarap sevmeyen biri olarak içtiğim en güzel beyaz şarap şirince'de bir tanıdığın ikram ettiği ev yapımı bir beyaz şaraptı. bir kaç sene boyunca 1,5 litrelik pet su şişesinde beklemişti, görüntüsü bulanık, tadı, muhtemelen fabriakada şişelenmiş bir beyaz şaraptan daha fazla alkol içerdiğinden, biraz keskindi; ama güzel şaraptı.

  • (bkz: orhan ayhan)

    "evet top orta yuvarlağın beşiktaş sahasına bakan diliminde sergen'de, bu arada siz bilmezsiniz sayın seyirciler, bu sergen'in adı aslında ali rıza sergen yalçın'dır. yani sadece sergen değil önünde ali rıza'sı da var ama pek bilinmez, herkes onu sergen diye- bu arada metin kafa gol."

  • mezun olunan universite, bitirilen bolum-fakulteyle pek ilgisi oldugunu dusunmuyorum. ben mesela bir fen edebiyat fakultesi mezunu olarak 6 aylik is tecrubemle evde kuveti dolarlarla doldurdum oyle boyle degil.

    universite mezunlarinin issiz kalma sebebi sahsi kanaatim rekabetin giderek artmasidir. bundan 30 yil once universite mezunu insan sayisi cok azken, bundan 15 sene once yuksek lisans yapmis insan sayisi azdi. bugunse herkes masallah fabrika cikisi yuksek lisansiyla geliyor.

  • moleküler biyoloji ve genetik mezunuyum, bir de üzerine yüksek lisansım var. vakti zamanında staj yaptığım özel bir tanı laboratuvarına bir kadın gelmişti. hamile; amniyosentez yapılmıştı ve bebeği için duchenne muscular dystrophy(dmd) baktık. kadının hali hazırda dmd hastası bir çocuğu vardı. 20 yaşını görmeden ölmeye mahkum, engelli bir genç.
    taşıdığı bebek de dmd hastası olacak. o da yirmisini görmeden ölecek. fiziksel aktivitelerinin çoğundan mahrum, öleceğini bile bile 20 yıl yaşayacak.
    çünkü annesi o bebeği aldırmamak için direniyordu.
    şimdi sorarım burada yaşama hakkı diye çığlıklar atan, rampa yapalım diye saçmalayan insanlara böyle korkunç hastalıklardan muzdarip çocukları bir rampa kurtarır mı? bu çocukların ölecekleri günü bilmelerinin verdiği ancak hayal edebileceğimiz endişesini, mutsuzluğunu, acısını hafifletir mi sunacağınız çözümler?
    elbetteki yürüme, görme gibi bedensel küçük kayıplar elbirliğiyle giderilebilir yada hepimiz downlı bir çocuğa bir şekilde bakabiliriz. ama kalıtsal olan ve ciddi bedensel engellere sebep, ölümcül hastalıklar söz konusuysa milyon kez düşünmeniz lazım. ama düşünmeniz gereken şey rampa yapmak değil küçücük bedenleriyle o ağır mı ağır yükleri sırtlanan minicik çocukların ruh halleri, akıl sağlıkları.
    eğer kazanıyorsanız gidin taşıyıcılığınıza baktırın arkadaş,annesi babası bile olsanız bir insanın hayatını başlamadan karartmaya hakkınız yok...

  • düşünün tüm ülke sizden nefret ediyor. ama ülkedeki tek adam, reis sizi seviyor ve sayıyor. sırf bu sebeple size hiçbir şey olmuyor ama insanlar canından oluyor. işte niye akp’nin oyları düşmüyor diye merak ediyorsunuz ya? reis’in iyi tarafında olmak bu kadar karlı bir iş. sizin ufak çıkarlarınızın insanların canından daha değerli olduğu bir düzen, bencil ve cahil insanlar için cennettir.

  • olayları geriden takip eden akp'li. birisi şuna israil ile akp'nin artık dost olduklarını hatırlatsın. reisin görürse çok kızar bu yazdıklarına, abla.

  • orta okul yıllarımdan kalma bir anımdır. zoraki minibüse binilmiştir. şoföre yakın ayakta gitmekteyim. para uzattım, olaylar gelişti.

    şoför- tamam kalsın, sen verme.
    pomolilik- niye abi?
    ş- karıştırma işte sen verme tamam.
    p- iyi öyle olsun.
    ş- sen ahmet'in yeğeni değil misin?
    p- hayır.

    bütün minibüs bize gülüyor.

    p- ee, para veriyim mi şimdi?
    ş- yok, hadi sen de verme.
    p- sağ ol abi.

  • "ay"

    çok da güzeldir kullanması. ay saçmalama daha neler, ay atıyorsun, ay yok artık, ay ben sana demedim mi, ay gözü kör olasıca, ay sorma canım, ay bana bak sen nejat'ı mı seviyorsun, ay geçen gün bizim manav, ay gelmesine geldik de, ay komşular bir alem sorma zaten, ay yapmaz mıyım canım benim yaptım tabi, ay oram ay buram. çok güzel.