hesabın var mı? giriş yap

  • bir cafe, bir de restoran işletiyorum. her ikisini toplasan 40 masa vardır...

    her masayı 4 kişi olarak alıp, kişi başı bir menü hazırlayayım desem 160 menü eder. öyle ansiklopedi gibi menü tercih edilmediği sürece, her fiyat değişiminde menü masrafı, olsun olsun 500-1000 liradır...

    restoranların öyle 300-500 masası olmuyor. yapmayın etmeyin, menü masrafı dediğiniz şey binlerce lira tutmuyor. ay içerisinde kırılan tabak bardak, verilen fire, masaya yapılan ikram, hesaplardaki indirim tutarlarının yanında yeni menü basım masrafı devede kulak kalır.

    öte yandan, sürekli sağa sola dokunduğumuz ellerimizle elimizden düşürmediğimiz telefonumuza taşıdığımız, telefonun üzerindeki bakteri popülasyonu menüdekilerden yine binlerce kat fazladır.

    kullanana bir itirazım olmasa da, ben iki işletmemde de qr menü kullanmadım. zira bir kere, yemek masasında telefon olmaz, olmamalı. hem -bence- bir görgü kuralıdır, hem de yediğinizin tadını alamazsınız.

  • bu sesten etkilenen ne kadar da çok insan varmış meğer. halbuki benim kendi, öz babamın beni erkek zannedip telefonun diğer ucunda çıldırmışlığı bile mevcuttur.

  • bir anda ofisteki masadan kalkıp gitmek.

    herkesin şaşkın ve "nabıyo bu amk delisi?" bakışları altında dolaptan ceketi alıp. kimseye hiçbir şey demeden çıkıp gitmek. bilgisayarı bilgi işleme vermeden, çıkış işlemleriyle uğraşmadan o ortamdan uzaklaşmak.

    sonra odasından çıkan yöneticinin

    -"arkadaşlar oldboy nerde?"

    diye sorması ve akabinde

    -"bilmiyoruz ki çıktı gitti" cevabını alması. bu cevap üzerine dellenip

    -"birisi cebinden arayabilir mi?" diye sorması ve telefonun masada çalmaya başlaması.

    (bkz: hayallerde yaşıyor bazı ibneler)

  • trt de staj yaptıgım yıllarda kendisine çekim öncesi mikrofon takmaya calışmıştım. vucuduna dokunmamak için özen gösterirken bocaladım kablolar dolandı vs sonra aldı mikrofonun yakaya takılacak kısmını alttan sokup tshirt ünün içinden geçirip yakasına taktı "aha bukadar iki elinle bişeyi dogrultamadın amk çaylagı" der gibi yüzüme bakmıştı.
    bir de şunu eklemek isterim, kendisiyle o gün 3 ayri mekanda çekim yapmiştik. gün boyunca nereye gitsek minübüsün en arkasında stajerlerle oturmustu. sanki okul arkadasimiz gibi muhabbet etmiştik. gördügüm kadariyla egolarindan arinmis ve çok alcak gönüllü bir insan o yüzden bu alemden elini etegini çekmeye karar vermis olabilir.