hesabın var mı? giriş yap

  • benim bir arkadaşım var, yeminle adam dövdü böyle ya, herifi indirmiş yere, bir de tekmeliyor ama el de gömlek cebinde. soğuk kanlı piç ya.

  • içinde helyum bulunan balonlardır.

    helyumun bir litresi yaklaşık olarak 0.18 gram gelmektedir. soluduğumuz havanın bir litresi ise 1.29 gram gelmektedir. bu, 1 litre helyumum yaklaşık 1.11 gram kaldırma kuvveti olacağı anlamına gelir.

    70 kiloluk bir insanın helyum balonları ile havalanması için yaklaşık 70.000 litre helyuma (10.000 parti balonu) ihtiyacı vardır. bu, 10-11 tane 50 litrelik, sanayi tipi helyum tüpüne eşdeğerdir. (bir tüp yaklaşık 1.000 adet balon şişirebilir.) bu 10.000 balonu helyum ile doldurup birbirine bağlarsanız (ya da daha büyük balonlara doldurursanız) uçabilirsiniz.

    peki, bunun maliyeti ne olur?

    çok olur... regülatörü, depozitosu ve nakliyesi derken 50 litrelik helyum tüpü için bulabildiğim fiyat 10.075 tl'dir. (nakliye hariç 9.750 tl) görsel

    hadi biz 1 tane depozito ödeyelim, 10 sefer sipariş edelim ki maliyet az olsun. (biz şişirene kadar bir kısmı uçamaz hale gelecektir ancak zamanı da yok saydık. neden? çünkü neden olmasın?) "regülatörü tak çıkar kullanırız, helyumu da kendimiz teslim alırız" dersek 10 tanesinin adet maliyeti 5.000 tl oluyor.

    100 adet baskısız balonun fiyatı 50 tl oluyor.

    hesabı toparlarsak:
    5.000 tl balon ücreti
    9.750 tl depozito ve regülatör dahil ilk helyum tüpü
    50.000 tl 10 adet helyum tüpü

    ipi, işçiliği vs.'ni katmadan bile bu deneme bize 64.750 tl'ye mal olacaktır.

    kaynak: science focus

  • tribünler tıklım tıklım. beşiktaş tribünü herkesçe bilinir. kimse oturarak maç izlemez. kuzey kale arkası tribündeyim. maç sıkıntılı. heyecandan kıpırdayamıyorum. yanımda bi kadın, küçük bi çocuk. anne-oğul maça gelmişler belli ki. kadın kısa boylu, çocuk kucağında ama sahayı göremiyor. ağlamaya başladı. o küçücük dudaklarının arasından şu sözler döküldü:

    -anne ben beşiktaş'ı göremiyorum hiç.

    aklıma kendi çocukluğum geldi. inönü tribünlerinin merdivenlerinde oturduğum, beşiktaşlı abilerin omuzlarında tezahürat yaptığım günler. o abilerin 'beyler yavaş olun, yavru kartallar var, önden geçsinler.' dedikleri günler...

    döndüm hemen kadına; 'abla sizin için de sorun değilse ben alabilirim çocuğu kucağıma. burdan saha daha net görünüyor.' dedim. kadın güldü, zahmet olmasın filan derken çocuk çoktan kucağıma gelmişti. bi görsen sözlük, ne kadar tatlıydı. boncuk gibi gözlerinde yaş var, beşiktaş için döktüğü gözyaşları.

    sahayı görüyordu artık. inanılmaz mutlu olmuştu. gözlerinde hala yaş vardı ama kahkaha atıyordu. gözyaşlarını sildim gözlerinden, 'adın ne yavru kartal?' diye sordum. bana da öyle sorarlardı. gözlerime dikti gözlerini, kocaman gülümsedi. 'kartal benim adım.' dedi. o kadar güçlü bi tonla söyledi ki adını, gerçek bi beşiktaşlıydı o, daha şimdiden aşkını hissediyordu siyahın ve beyazın. çok geçmeden almeida gol attı. sarıldık yavru kartalla. almeidaa! diye bağırdık. maç boyunca indirmedim kucağımdan. maç bittikten sonra ayrıldık güzel kartal'la.

    bizimkilerin gelmesini beklerken düşündüm neden beşiktaş diye. aslında çok basit. bu renklere gönül verdiğin zaman, öyle bi aşkla bağlanıyorsun ki, nedenler anlamını yitiyor. 5 yaşındaki çocuk bile gözyaşı döküyor uğruna, beşiktaş'ı göremiyorum diyerek ağlıyor. beşiktaşlı olmak tam olarak bu. en saf duygularınla, siyah ve beyaza bağlanmak...

    ve teşekkürler beşiktaş'ım. sen dün 5 yaşındaki bi çocuğun gözyaşlarını sildin. onun sevgisine, aşkına karşılık verdin. benim de yalnızlığımı sildin. iyi ki varsın beşiktaş!

  • başlık: hakiki zeytinyağı ile asılıyorum fakir piçler

    1.ahahahah dokuyorum böyle kaygan kaygan ahahahahahha aq fakirleri

    3. panpa zaten bamyanın hası hakiki zeytinyagı ile olur.

  • ilk uc sayi sayi/ribaund/asist olmak uzere:
    1974. nate thurmond 22/14/13, 12 blok
    1986. alvin robertson 20/11/10, 10 top calma
    1990. hakeem olajuwon 18/16/10, 11 blok
    1994. david robinson 34/10/10, 10 blok

    beni esas dumur eden sey gecen sene bi macta ron artest'in 10+/9/9/8 gibi sayilarla maci bitirmis olmasidir (neyin ne oldugundan ya da tam dogruluklarindan emin degilim).. sonucta bi quadruple double degil, hatta double double bile degil ama yakin zamanlarda (3-5 yil, belki de amiralden bu yana) gordugum bu olaya en yakin sayilar..

  • dogu anadolu'da bir birlik. er tuvaletlerinden biri tikanir. boluk komutani bir turlu actiramaz tikali tuvaleti. hadise bir sekilde, kurmay baskaninin kulagina gider. kurmay baskani hisimla, boluk komutanini, nobetci subayi ve tuvalet sorumlusu eri tuvalete toplar. hic bir sey soylemez, ceketini cikarir, gomleginin kolunu omzuna kadar sivar, milletin saskin bakislari arasinda kolunu delikten iceri pis sulara daldirir, dirseginden yukariya kadar sokar, karistirir. etraftakilerin mideleri agizlarina gelmistir. bir asker donu cikarir delikten veee, oracikta esas duruşta beklemekte olan tuvalet sorumlusu erin suratina şlaaaaaaap!!! diye carpar donu. butun sular milletin ustune basina sicrar. tuvalet acilmis, sular cekilmeye baslamisken, kurmay yarbay, bir kelime dahi etmeden, lavaboya gider, kolunu sadece suyla soyle bir yikar, ceketini giyer ve gider. o gunden sonra birlikteki tuvaletler ornek tuvalet haline gelir.

  • saten pijama/gecelik.

    bu diziler dışında kullananı var mı merak ediyorum. kendini yatağa şöyle bi bırakıversen kayar öteki taraftan düşersin. nasıl uyuyorlar ki onla?

  • zamanında, "kullanıcı dostu* tasarım" nedir, verimlilik nedir bilmeyen bir adam tarafından tasarlanmış, daha sonra da değiştirmek kimsenin aklına gelmemiş ya da gelmiş de kimsenin işine gelmemiş tasarımlara verilen -en azından benim az önce verdiğim- addır bu. örnek vermek gerekirse:

    makarna poşeti: yahu kardeşim yırtarak açmaya çalışırsın açılmaz. sinir olursun, zorlarsın. birden yarıya kadar yırtılır poşet; her yer makarna olur. bir kısmını zorla tencereye dökersin, kalanıyla ve yırtık bir torbayla baş başa kalırsın. atsan atılmaz satsan satılmaz.

    selobant: bir gün biri çıkar da çocukluğunun "en zor dönemi neydi" diye sorarsa, selobandın ucunu bulmaya çalıştığım o elim anlar gelir ilk olarak aklıma. bazı tasarımcı denyolar işi o kadar abartmıştır ki ucunu bulsan bile bandı ordan sökemezsin. bazen de tam ucunu buldum derken tutup çektiğinde bant tam ortadan enlemesine yaryılır ve yarı kalınlıkta bir bant çıkar. şimdi bir değil birçok kayıp uç vardır elinde. her şey daha karmaşıktır.

    mayonez kavanozu: dünyanın stresli işi, dibinde azıcık kalmış bir mayonez kavanozundan çay kaşığıyla, eline mayonez bulaştırmadan kalan mayonezi sıyırmaya çalışmak değil de nedir?

    ortalı defter: ilk sayfalara yazmaya başlamakla eş zamanlı başlar kabus. eğer defter tek ortalı ve kalınca bir defterse satırın sonuna gelince elinizdeki kalem pıt diye giriverir altı boş kağıda. girmese de yazı bozulur eğri büğrü olur. ortalara ulaştıkça her iki taraftaki sayfalar bombelenir. gün ortasındaki kabustur. off.

    meyve suyu kutusu: yeni çıkan ve güya modern tasarımlı olan bu kutuların kapakları çevirerek açılır ve hatta açılırken içindeki koruma bandını da açar. buraya kadar her şey güzeldir. ama eğer bardağa koymaya kalkarsanız güzel başlayan maceranız hiç de hoş olmayan bir şekilde devam eder. bu kutulardan ilk bardağı yere dökmeden doldurabilene tetrapak tarafından fenerbahçeli rambo'nun çaldığı avrasya maratonu kupasının verileceği efsanesi dolaşır market rafları arasında. kutuların üzerinde "açmadan önce çalkalayınız" yazması ama içinde hava olmayan kutuyu çalkalamaya kalkınca oluşan sessizlik dünyanın en hüzünlü sessizliğidir. kutunun dibinde kalan ve asla sahip olamayacağınız o bir yudum meyve suyu da ayrılıkların en acısını yaşatır insana*.

  • geçen bankada ufak bir işim dolayısıyla bir cümlelik yazı yazdım dekonta. gişedeki memur doktor gibi yazınız var ne güzel deyince bim'de çalışıyom ben yeaa diyemedim tabi gururumdan tıp okuyorum dedim. ses tonunuz da güzelmiş keşke sinema okusaydınız dedi hatun bana mı yürüdü nedir anlamadım hala. ama bankada herkesin bir bakışı var bana o an kendimi çok möhim çok ünlü gibi hissettim ne yalan diyeyim 5 dakika da olsa güzel bir şeydi.

  • lagom, isveclilere gore, isvec kulturunu ozetleyen ve yabancilarin kendi dillerine cevirerek anlayamayacagi bir kelime ve kavramdir. turkcesi "cok fazla olmayan, az da olmayan, kararinda" gibi bir tanimla ifade edilebilir. ancak yine de isvecliler, "kararinda olmak, orta, optimum, averaj" gibi kelimelerin sozcugu anlatmakta yetersiz kaldigini soylerler.

    lagom mantalitesinin isvec kulturune kimligini verdigi soylenir. dunyanin en yuksek gelir ve refah duzeyine sahip halklarindan biri olarak isvecliler gercekten de alcakgonulludur. insanlara baktiginda kimin daha yuksek gelirli oldugunu anlamak imkansizdir. bu konuda gercekten de gorgusuz degiller, ornekler verilebilir. ****. dunya savaslarina katilmayan isvec, politika ve ekonomide de lagomdur **.