ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap
mizofoni
-
birinin yemek yerken ağzını şapırdatmasına sinir olma durumu imiş ve hastalık statüsüne giriyormuş
megri.swf
-
şivan perwer'in kasetlerinin yasaklanmasının asıl sebebini gördüğümüz swf.
eşine trafik cezası yazan trafik polisi
-
işini iyi yapan polistir. bu polise mal diyen malın önde gidenidir.
31 aralık 2013 taksim yılbaşı tacizleri
-
geleneksel hale gelmesi utançtır.
"tacize uğramamak için taksim'e çıkma" demek, bir kadının hayat alanının kısıtlaması demektir. "tacize uğrayacağını biliyor, neden çıkıyor" demek, tacizciyi cezalandırmaktansa kadını cezalandırmayı uygun görmek; kadına "sen evinde kal ya da şu izin verilen bölgede dolaş"ı layık görmek demektir. taciz ediyorlar diye metrobüse bineme, yılbaşı kutlanan meydanlara gideme, bazı mahallere gireme; nerede benim sosyal hayattaki yerim? hırsızın hiç mi suçu yok?
edit: gelen mesajlardan sonra şunu da belirteyim. kadınlara özel bir ayrıcalık istediğim yok. tek isteğim "metrobüse binme, taksim'e gitme, binersen de tacize uğrayınca ağlama" denmesin. üst taraflarda bir yerlerde bu minvalde bir entry vardı. şimdi bulamadım, silmiş veya silinmiş.
edit2: silinmemiş, yukarıda imiş.
hatırladıkça iç burkan garibanlık anıları
-
2005 ağustosu. annemi kaybedeli 3 ay olmuş. henüz travmayı atlatamamışım. babamla zaten yüzyüze bakmıyorum aylardır. birilerinin vasıtasıyla bir tersanede işe başlamışım. sahip olduğun tek para o kişinin cebime koyduğu 50tl.. kaldı ki o paranın yarısını işe başlayabilmem için gerekli olan evrakları hazırlamak için harcamışım.
farklı bir yerde kalıyorum bir kaç aylığına tek başıma. eş yok, dost yok, arkadaş yok. her sabah tren ile gidiyorum işe, bazen dayanamayıp bir poğaça yiyorum. bazen akşamı düşünerek almıyorum hiçbişey. günlerim böyle geçiyor ardı ardına. bir akşam eve geliyorum, evde bulunan buzdolabını karıştırmaya başlıyorum ve müthiş bir olay! iki adet neredeyse elim kadar köfte buluyorum. benim için ziyafet sayılabilecek bir yemek. tabi sonrası pek iyi olmuyor. aylardır durduğu buzdolabından çıkan köfteler beni bir güzel zehirliyor. sabaha kadar istifra ediyorum. ertesi gün işe bile gidemeyip yorgan döşek yatıyorum evde.
artık maaşımı almama bir kaç gün var, iple çekiyorum kazanacağım parayı. gözümün önünden hayal gibi geçiyor özlediğim yemekler. işten çıkıyorum, bilenler bilir, tuzla tersaneler bölgesinin en sonundan içmeler tren istasyonuna kadar yürüyorum trene binmek için. kanter içinde varıyorum yaklaşık 1 saatlik yürüyüş sonunda. istasyonda bir arkadaşıma rastlıyorum, biraz muhabbetten sonra arkadaşım büfeye gideceğini, benim bir şey isteyip istemediğimi soruyor. birşey istemediğimi söylüyorum. bir iki dakika içinde geri geliyor ve elindeki iki dondurmadan birini bana veriyor...
dünya üstünde yürüdüğüm sürece unutamayacağım şeylerin arasındadır o dondurma... alt tarafı basit bir dondurma.
insana kendi sesinin garip gelmesi
-
çoğu olayda olduğuğu gibi bunu da sadece ben yaşıyorum hissine kapıldıktan bir müddet sonra başka insanların da bu konudan muzdarip olduğunu öğrendiğim, sesimizi normal konuştuğumuzda ve hoparlörden duyduğumuzda yaşadığımız algı farklılığı. valla deyolarki, konuşurken hep sesimizin kulaktan gelen titreşimlerinin hem de çenemiz ve diğer ağız içi kemiklerinden iletilen titreşimlerin bilrşimini algılarmışız. bu yüzden ses kaydımız sadece dışarıdan gelen bir titreşim olduğu için bize çok farklı gelir, yani çene kemiklerimizden iletilen titreşimi duymamış oluruz. iç ses gibi bir şey işte. sadece iç sesini dinlemek isteyenler de kulaklarını iyice kapattıktan sonra konuşarak, iç sesinin gizemine varabilirler. tabi bu fiziksel olarak dinlemek oluyor bi de bunun psikolojik boyutu var, o ayrı konu.
alkollü yolcu taşımam diyen otobüs şöförü
-
sofor denen hiyarin ''alkollu yolcu tasimiyorum'' diye bagirmasina karsi kadinin soyledigi ''ben mi kullaniyorum otobusu gerizekali'' lafina bayildim, guzel koymus.
sevgilinin ölmesi
gelmiş geçmiş en iyi türk filmi esprisi
-
(bkz: tutmayın küçük enişteyi)
orijinalinden iyi olan cover'lar
-
hypnogaja- here comes the rain again. hatta dinlediğim en iyi cover parçalarından. özellikle vokalist nasıl da hissederek söylüyor. parçayı baştan yaratmış adeta.
_0_
ormanda kendi başına büyüyen çocuk arapça öğrenir
-
yedi sene orman mühendisliği okumama rağmen böyle bir bilgi gelmedi bana.
kurtla babaannesini ayırt edemeyen kız
-
babaanneyi görmeden yargılamak doğru değil.