hesabın var mı? giriş yap

  • piyango yine 65 yaşa vurdu. şimdi demez mi bu insanlar "e biz aşıyı niye olduk, covid-19'un askeri biz miyiz ulan" diye :) aşılanan insanlara yasak getirip, aşı olmayanları sokağa salan tek ülke biz miyiz gerçekten merak ediyorum. şimdi covid-19'a karşı kullandığımız en büyük kozumuz 65 yaşlar mıydı? her şeyin sorumlusu onlar mıydı? daha önce aşılama olmadığı halde bu denendi ve hiçbir sonuç alınamadı. zaten 65 yaş son zamanlarda herkesten fazla dikkat ediyor diye biliyorum.

    çok değil iki üç gün sonra vaka sayılarını düşürmeye başlarlar artık şöyle başardık, böyle yendik diye. alınan kararlar "dostlar alışverişte görsün" diye alınmış. hafta sonu ve gece yasaklarını zaten ipleyen yoktu. millet yolunu bulmuş, almış eline bir kağıt parçası at koşturuyordu sokakta. yine aynı şekilde devam.

  • durakta iki mavi önlüklü çocuk otobüs beklemektedir
    ç1: geşdimisgün bi baktım otobüsün kalkmasına 5dakka kalmış hemen koştum tam duraktayken yetişdim ama çok bis koşmuşum
    ç2: olum ben geçengün 3dakka kala evden çıktım durağa geldiimde 5dakka vardı

  • buradaki tek yanlışlık ters tarafa eğilmiş olması. aksi yönde eğilseydi daha anlamlı olurdu. zira yargının durumu o yönde.

  • hayatinda hic tendon sakatligi yasamamis olanlarin oynar bir sey olmaz yorumu yaptiklarini gormek uzucu. icardininki darbeye bagli oldu ama oncesinde zaten oradan sikintiliymis ve bjk macina bandajla cikmis (yani ayagi-tendonlari desteklenmis). darbeye bagli olmasi ve sakat olan tendonun bulundugu yer yapisi vs bakildiginda normal bir tendinite gore daha kolay iyilesir. normalde tendinitin iyilesme suresi ilk baslangicta (uzerine gidilmezse zamaninda dogru tedavi dinlenme vs ile) 4-6haftadir. tabi bu sporcunun yasina ve tendonun yerine-gorevine-tipine-gore degisir ve ayrica ileri tedavi yontemleriyle daha da kisa surebilir. eger dejeneratif olursa ve kroniklesirse 6aya hatta 1 seneye kadar uzayan iyilesme surecleri olur. ornegin bakiniz falcao (asil tendonu-kritik). simdi bu adamin igneyle oynamasi yani en basitinden kortizon ile oynamasi demek hem oradaki agriya sebep olan iltihabin azalmasi dolayisiyla agrinin azalmasi demek ama ayni zamanda o ayagi kullandikca oradaki hasarli tendonun uzerine yuk binerek hasarin artmasi, kortizon sebebiyle tendon dokusunun da zarar gormesi ve dogal olarak da iyilesme surecinin uzamasi demektir. ileri tedavi yontemleri vs ile yine belki 1 aya dusse dahi alinan riskin sonunda daha uzun sure icardiden mahrum kalmak ve sakatliginin da tam tedavi edilmediginde kroniklesme riski vardir. genelde kendine bakan kendi vucudunu bilen sporcular oynayip oynayamayacaklarini anlarlar, okan buruk un bugunku aciklamasina bakilirsa once icardiye soracak, duruma gore doktorla dusunup tasinip (icardinin kesin oynamak istedigini de cok muhtemel tahmin ettigimizden dusuncesizce karar vermesi cok olasi) riske edecek gibi duruyor. oradaki kanama-odem igne yapilmadan maca kadar azaltilabilirse bir ihtimal ki bu hem oyuncunun bunyesine ve terapistlere bagli daha az riskle oynayabilir de. yazilanlara gore oynamamasi en sagliklisidir hem onun icin hem galatasaray icin.

  • 28 yil hayatimin askini bulucam diye dolandim durdum. sonunda buldum da. yaklasik iki yil ciktiktan sonra evlendik. ayaklarim yere degmiyordu. karninda kelebeklerin ucusmasi ne demek ogrenmistim. sonra bir gun bana baba olacaksin dedi. dedim ki ben bu hayatta hic yasamamisim. nasil bir mutluluk anlatamam. yasayanlar zaten bilir, yasamayanlar da umarim ogrenir. neyse uzatmayalim, gebeligin 24. haftasinda ogrendik ki bebekte gelisim geriligi var. sonuc husran tabi, 26 haftalikken kaybettik bebegimizi. arastirdik cocukta hic bir sorun yokmus. meger annesi, esim losemiymis. olsun dedik tedavisi var. mix tip cikti iyi mi(aml+all). 2.5 yil tedavi gordu, denenmedik kemoterapi kalmadi, 56 kilo olan esim 39 kiloya kadar dustu. habloid kemik iligi nakli yapildi. son alti ay esimden cok cocugum gibiydi. bebekler gibi her seyi icin yardima ihtiyac duyuyordu. annesi dahil herkes ya olsun ya iyilessin derken ben hep allahim her seyimi al ama esimi alma diye dua ettim. sonuc yine husran. 32 yasinda kaybettim. yaklasik 4 yil olacak. benim ic burkan detayim bu. bunu buraya niye yazdim onu da bilmiyorum.....
    edit: gelen mesajlar icin herkese cok tesekkur ediyorum. belki de bunun icin yazdim, belki cevremde anlaticak kimse kalmadi o yuzden onu bilemicem ama yazdigim icin memmunum.
    edit2: beni benden daha iyi anlayan yazar arkadaslarima cok tesekkurler. ozellikle "okurken sanki hayattan hep almak istedikleriniz varmış da bir türlü alamamışsınız, hep kursağınızda kalmış hevesleriniz gibi hissettim" diyen yazar arkadasa ayri bir tesekkur etmek istedim.

  • eşimi ilk gördüğümde, arkadaşımın sevgilisinin cüzdanında bir vesikalık fotoğraftı sadece. ben o fotoğrafı bir şekilde aldım, kendi cüzdanıma koydum. herhangi bir plan yapmadan ama, gelişigüzel öyle.

    ara ara çıkarıp baktım fotoğrafa, gözlerine, yüz hatlarına. keşke gerçek hayatta da tanışıyor olsaydık dedim. hayat bu ya, tanıştık. benim ilk fotoğrafını görüp aşık olduğum adam, gerçek oldu, elimi tuttu, yetmedi evlendi la benle. şimdi geçenlerde elime 7,5 mm'lik bir pirinç tanesinin ultrason resmini verdi doktor. aşık oldum. dilerim o da gerçek olup elimi tutacak. fotoğraftan aşık olmak, sonunda ellerin hep sıcak tutulacağının garantisidir.