hesabın var mı? giriş yap

  • şiddetli ışımaya maruz kalanlar en iyi ihtimal ile komaya girip, 48 saate içerisinde ölür. bunun dışındaki ölümler bir hafta ile bir ay arasında değişen bir süre zarfında gerçekleşir.
    ışıma anında ölüm getirmez, beyin fonksiyonları tamamen durmaz fakat ani bilinç kaybına sebep olabilir. duyulan acı o kadar şiddetlidir ki bilinci yerine gelen hasta acıdan dolayı yeniden bilincini kaybeder.
    ışımaya az miktarda maruz kalanlar ise aylar içerisinde ölür, sağ kalanlarda ise son ana kadar yüksek derecede kanser riski oluşur. ayrıca yine ışımaya maruz kalan herşey radyoaktif hale gelir.

    tüm bunların dışında nötron bombası genetik bir silahtır. bombaya maruz kalıp ölmeyenlerin dna yapıları bozulur. gelecek nesiller sakat doğar veya çok yüksek kanser riski taşır.
    yıkıcı gücü olmamasına rağmen klasik** nükleer silahlardan daha uzun süre etkilidir. ortaya çıkan radyasyon çok daha fazla ve uzun sürelidir.

  • gelen 2 arkadaşlık isteği,6 bildirim ve 19 dürtmeye aldırış etmeden arkadaşıyla geyik çeviren birini gördüğüm kayıtlardır.

    bana oyun davetiyesi geldiğinde bile heyecanlanıyorum aq.

  • vay benim babam sen sigarayı nerden buldun ya
    üç gündür ilk kez güldürmüştür

    link

    edit:
    -dayı sen at biz sana malbora vericez

    edit: dayı maalesef eşini kaybetmiş.
    1.5 litre su ve bir tabaka tütün ile hayata tutunmuş

  • tüketici açısından her açıdan daha güvenilir olacağını düşünüyorum. bayiiler işin bokunu çıkardılar. burunlarından kıl aldırmıyorlar.

  • babannem özellikle bana ve ablalarıma karşı inanılmaz cimriydi. bizimle aynı avludaki evde yaşar, bizden yer içerdi. epey bir parası, malı vardı ama beş kuruş katkısı olmazdı bize.

    neyse, bu kişi, kızlarının çocukları geldi mi deli olurdu. onları içeri alıp kapıyı falan kilitlerdi biz de girmeyelim diye. çocuğuz biz de tabi amk akıl ermiyor o zamanlar, "babaane, babaaane" diye kedi gibi bağırıyorum her seferinde kapının önünde. taş çatlasa 5 yaşındayım. ne zaman sonra açılırdı kapı, masadan tabaklar toplanırken. o zaman anlam veremiyorsun ama büyüyünce taşlar yerine oturuyor.

    bir keresinde, zeytinlerin toplanma zamanı gelmiş. en az bir, bir buçuk ay sürüyor zeytin zamanı. ben de birinci sınıfa yeni başlamıştım. öğle yemeğine eve gelicem ama annem evde değil, işçilerle birlikte tarlada babamla. ablalarım başka bir okulda ortaokula gidiyor, onlar yemekhanede yiyor. babanneme demişler "nyarla'ya öğlen yemeği ver" diye. zaten zayıfça bişeyim o zamanlar, bir tane yumurta, iki dilim de ekmek yediğim. yumurta zaten bizim kümesten, ekmek ise babannemden. ben yedikçe bu homur homur söyleniyor kendi kendine. sonra akşam babama "bi dahakine nyarla'nın ekmeğini de bırakın" demiş ya lan karı. iki dilim ekmek lan alt tarafı, iki dilim ekmek amk torunundan esirgediğin. babam felaket sinirlendi, delirdi adam, epey söylendi ve o günden sonra biz evde yokken babannem giremesin diye mutfağın kapısını kilitlemeye başladı. ben de sonraki öğlen yemeklerinin hepsini ananemde yedim. ikisi de dünyada değil şu an. biri öldü, biri rahmetli oldu.