hesabın var mı? giriş yap

  • iyi kalpli adamin bir tanesi bi gun neyzenin parasiz pulsuz gezdigini bilerek ona para vermek ister ama neyzenin dillere destan hazir cevapliligi onun gozunu korkutmaktadir ve parayi neyzenin arkasindan atarak neyzen paran dustu der.

    neyzenin cevabi ise su olur.

    -o dusen benim param degil. zaten bende para ne gezer. o dusen senin altin kalbindir.

  • %100'dür.

    zarın kaç geldiği ne taraftan baktığınızla alakalıdır, elbet 6 yönden birinden bakınca 4 gelmiş olur zar.

  • bir ormanın ücra köşesindeki çadırda bile elinden cep telefonunu bırakamayıp ekşi sözlük’te malumatfuruşluk yapayım diye çadır başında tespit kanırtmaya kasan sosyal medya müptezellerine kulak vermeyin.

  • sayisiz anne fedakarliklarindan bir sofra ritueli.

    ortaya konan o tabakta her zaman bir son kofte kalir. oylece bekler, kimse almaz o kofteyi.
    ve o son kofte annenin seri bir catal veya ma$a hamlesi ile onunuze konuverir. tabak mutfaga goturulmeden hemen once...
    anneler bunu omurlerinin sonuna kadar cocuklarinin ya$indan bagimsiz olarak yaparlar. kofte ne kadar az veya cok olursa olsun, son kofte daima evlatlarindir.
    o kofte akil ermeye ba$layinca insanin bogazina dugumlenir, gozya$lari ile beraber...

    anneler degerlidir.

  • üniversite bölüm tercihi yaparken kendinize sormanız gereken 6 soru:

    1. insanlarla olan ilişkim mi daha iyi yoksa verilerle olan mı?

    - eğer insan ilişkileriniz güçlüyse mesela doktorluk, avukatlık, öğretmenlik gibi bölümler sizin için daha iyi bir tercih olabilirken verilerle olan ilişkilerde istatistik, mühendislik vs. gibi tercihler daha akıllıca olabilir.

    2. bu bölümü sadece okumakla kalmayıp hayatımın sonuna kadar yapacak kadar çok seviyor muyum?

    - eğer gerçekten emin olmadığınız bir bölümü seçerseniz bu demek oluyor ki en ufak sıkıntıda, zorlukta pes etmek, daha iyisi için savaşamamak demek. yani iyi bir kariyer ve mutlu bir pazartesi sabahından bir adım uzaktasınız. bir daha düşünün.

    3. tercih etmek istediğim bölümü okumaya yetecek yeteneğe sahiden de sahip miyim?

    - evet, bölümü seviyor olabilirsiniz ama belki de yeteneğiniz buna izin vermiyor. mesela endüstri ürünleri tasarımı, mimarlık gibi meslekler geniş bir hayal gücü ve üretme yeteneği gerektiren bölümler. bu konuda kendinize olan inancınız tam mı?

    4. tercih edeceğim bölümün getireceği zorlukları şimdiki hevesimle göğüsleyebilecek inancım var mı?

    - evet, bölümü şimdi çok seviyorsunuz ama getireceği zorlukları düşünerek bir kere daha gözden geçirmekte fayda var. belki uzun mesailer harcamayı ve hatta sabahlara kadar çalışmayı gerektiren bölümlerdense daha programlı çalışma hayatı vaat eden bölümler size daha uygun olabilir.

    5. gelecek vaat eden bir tercih mi?

    - bölümünüzü gerçekten seviyorsunuz belki ama bunun gelecekte payı olan bir meslek olup olmadığını da düşünmelisiniz. mesela yazılım gibi tercihler sizi gelecekte daha da yıldızlaştırabilir.

    6. tercih etmek istediğiniz bölüm sadece ülke sınırlarıyla mı sınırlı yoksa yurt dışında da önü açık bir meslek mi?

    - globalleşen dünyada bu çok önemli bir soru. gelişen teknolojiyle sınırların bir önemi kalmadığı için her yerde geçerliliği olan bir bölüm, kariyerinizin geleceği açısından değerlendirilince oldukça faydalı olabilir.

  • 1. dere kenarında çamaşır vs yıkamak tek başına yapılan bir eylem değildi. kızlar küçük yaşlardan itibaren çalıştırılırdı.

    2. erkekler tarlalara giderdi yine küçük yaştan itibaren.

    3. çocuk yetiştirmek öyle çok da önemli bir şey değildi. o nedenle 8-10 çocuk yapılırdı zaten. önemli olan gerekli iş gücüydü.

    4. bu çocuklar verilen bu işler dışında genellikle orada burada rahat bir şekilde takılarak büyürdü. karakterlerine göre yönelimleri olurdu. kötüyse kötü, iyiyse iyi. özellikle erkek çocuklara aile gece nerede kaldın demezdi.

    5. eski insanların karnını doyurmaktan başka derdi yoktu. şimdiki insanlar yani bizler kapitalist sistemlerin kölesiyiz. her şeye sahip olmak istiyoruz. o nedenle çok yorgunuz. eski insanların bildiği tek şey kendi köyleriydi ötesini pek bilmezlerdi.

  • aynı durumu ben de yaşadım. 33 yaşında, lösemiden hayalleri olan kardeşimi kaybettim.

    4 yıl filan da beklemeden yengemi birinci senesinde dertleşmek için yemeğe çıkardım. haddim olmasa da beni seviyorsan söz ver, devam edeceksin diye söz aldım. ertesi sene nişanlandı, sevebileceği bir insan denk geldi ve gördüğüm kadarıyla da çok mutlu. instagram'da her fotoğrafına olmasa da onun mutluluğundan ailecek mutlu olduğumuzu belli eder arada bir kalp bırakırım.

    insanların mutlu olmasından mutlu olanlardan olabilirseniz, dünya çok güzel bir yer olabilir.