hesabın var mı? giriş yap

  • buradaki tek yanlışlık ters tarafa eğilmiş olması. aksi yönde eğilseydi daha anlamlı olurdu. zira yargının durumu o yönde.

  • yarın yüksek ihtimalle 60 günlüğüne olağanüstü hâl ilan edilecek ve bu durum mart'taki seçimlerin ertelenmesine neden olmayacak veya savaş ilanı içermeyecek. ukrayna, haklı olarak maruz kaldığı tutum karşısında tepki göstermek istiyor ancak hep söylediğim gibi rusya açıkça ülkeyi ilhak etmeye başlamadığı sürece savaş ilan edeceklerini hiç mi hiç zannetmiyorum. liseli gibi "rusya alır" veya "ukrayna ölür" demeye gerek yok; böyle bir savaş iki ülke için de felakete dönüşebilir. ukrayna şu anda varlığına yönelik ciddi bir saldırı olmadığı müddetçe rusya'ya saldırabilecek durumda değil. rusların yaptığı normalde savaş sebebidir evet ama ukrayna'nın hali ortada... donbass gitti, kırım gitti, mariupol limanını neredeyse hiç kullanamaz oldular, gemilerine ruslar el koydu... yapabilecekleri bir şey yok. bu noktada boş kahramanlık yapıp savaş ilan ederlerse hem yalnız hem de rusların insafına kalmış olacaklar. bir anlamda rusya'nın istediğini yapmış olacaklar: ukrayna'ya fütursuzca, hiçbir uluslararası tepkiden çekinmeksizin saldırabilme fırsatı vermek...

    ukrayna'nın kendi kaderini tayin edebilme isteğini anlıyorum fakat ne yazık ki ukraynalıların artık abd'nin maşası olarak bir yere varamayacaklarını, abd desteğinin bu tip kritik anlarda gelmeyeceğini anlamaları gerekiyor. bu gece savaş ilanıyla sonuçlansaydı abd en fazla yaptırım uygulayıp kınayacaktı. kimse kerç boğazı ya da azak denizi için rusya'yla nükleer savaşa dahi gidebilecek, çok ciddi kayıplara yol açabilecek bir mücadeleye girişmez. mariupol veya odessa için amerikanlar new york'u riske atmaz; öte yandan rusya için ukrayna çok önemli ve rusya, gerekirse moskova'yı dahi tehlikeye atabilir bu ülke için.

    nitekim ukrayna hükümeti de boş gazla bir yere varamayacağını anlamış olacak ki savunmaya yönelik, makul bir karar alarak "bir şey olursa hazır olalım" planını uygulamaya soktu. politik açıdan bu konuda rusya'nın yanında olsam dahi yaşananlara üzülüyorum. hepsinden önce, savaş kötü bir şey. bilgisayar oyunu değil bu, masum insanlar ölüyor. ikinci olarak, sebebi ne olursa olsun, bir ulusun böyle adeta "tokatlanıp" karşılığında diş gösterememesi can sıkıcı. bu noktada gerçekten ukraynalıların kendilerine sorması gerekiyor artık: avrupa birliği ve amerika birleşik devletleri için biz ne kadar önemliyiz? bunların gazıyla devrimden devrime koşuyor, "aslansın kaplansın!" sözleriyle kendimizden geçiyoruz da ülke olarak, ukrayna halkı olarak bizim kapasitemiz nedir?

    son olarak "şakacı" it oğlu itlere sesleniyorum: umarım anneniz, sevgiliniz, kız kardeşiniz "mülteci" olur da onları eli sikinde bekleyen sizin gibi pisliklerin eline düşer. ya da yok ulan onlar düşmesin, siz düşün. sizin köpekliğinizin, şerefsizliğinizin ceremesini kadınlar çekmesin. ayrıca, dünyanın ruslardan çektiği kadar kimseden çekmediğini söyleyen ve türkiye'nin rusya'nın eline düşmemiş olmasıyla övünen acınası varlıklar görüyorum. ülkesinin bağımsızlığını savunan birisi olarak elbette ki ülkem adına "rus yanlılığı" isteyecek değilim ama nato'nun meat shield'ı, abd'nin kuklası, siyasal islam'ın filizlendiği ülkede yaşayıp da "ruslar çok kötü, iyi ki bize bulaşmamışlar, bunlara vermemişiz vatanı!" demek ağır psikolojik sorunların işareti bence. rusya'dan çok daha "genç" olmasına rağmen emperyalizm ve katliam konusunda rusya'yı cebinden çıkaracak birilerine verdin vatanı, haberin yok.

  • bu nasıl bir gazeteciliktir.
    alın teriyle yerin metrelerce altında şerefiyle çalışan bir madenciyi kıyaslayacak başka birini mi bulamamışlar da bu "şey" ile kıyaslıyorlar.

  • ege (8) ile telefonda...

    ege: anne ben 150 lira topladim bu bayramda...
    romica: oo super oglum, benim bile o kadar param yok
    ege: kac poundun var senin?
    romica: cebimde 50 pound kaldi.
    ege: yani kac lira?
    romica: 125 lira kadar...
    ege: simdi' ben turkum ya, gidip bir ingilize 200 lira versem bana kac pound verir?
    romica: 80 pound kadar...
    ege:oha amma da az, neden?
    romica: kur farki oglum, ekonomi mi anlatayim sana telefonda simdi?
    ege: peki bir ingiliz gelse de bana 200 pound verse ben ona kac lira veririm?
    romica: 500 lira...
    ege: niye salak miyiz biz, butun insanlar esit degil mi? ben niye daha cok veriyormusum!
    romica: ingilizle para alisverisi yapmayiver be oglum...
    ege: gunahimi vermem zaten de, mesela anne, bir iskoc bana 200 iskoc parasi verse...

  • gezi parkında ilk gün polisin yüzüne gaz sıktığı kırmızılı eylemci kadın, tomanın önüne geçip kollarını açan eylemci kadın, başbakana "soru soran" muhabir kadın, başbakana gezi toplantısında hesap soran sendikacı kadın, göstericilerle eylemcilerin arasına girenler kadın, gazdan gözümü açamazken elindeki sütle yanımda bitiverip "ister misin?" diye soran kadın, kadın, kadın.

    diğer yandan, başbakan erkek, içişleri bakanı erkek, vali erkek, yiğit bulut erkek, rok erkek, fatih altaylı erkek...

    delikanlı edebiyatı parçalayan çok tırt var, bir sorunumuz da bu.

    buradan pembeye, çiçeğe, gözyaşına, ana kucağı şefkatine bin selam olsun! gelecekte yeşerecek filizin tohumu sizden toprağa serpilecek.

  • daha 17 yaşındaydım, lise bitince dershaneye yazıldım ve çalışıyorum. çıkışta çalıştığım pvc dükkanına gidiyorum. pc başına attılar beni, msn kurmayı falan bildiğimden...

    çalışanlardan biri pazar günleri kızlara laf atan, batak dörtlüsünden, özünde çok saf bi tip. sürekli hayatın kıymetini bilmediğimizden, antalyaya tatile gidilmesi gerektiğinden bahsediyordu. fight clubın başlarında "acı mı görmek istiyorsun, salı akşamları methodist kilisesine git" diyen doktoru hatırlayın. fight club izlediğim günün sabahı yine "hayatın kıymeti"nden bahsederken, pcden başımı kaldırıp sertçe "hayatın kıymetini mi bilmek istiyorsun, pazar günleri mezarlığa git" dedim. patronun da mal olmasından dolayı söylediğim ciddiye alındı ve eleman pazarları mezarlıkları gezmeye başladı. cevşen, kumaş pantolonla birlikte de namaza başladı. değişimin sebebi olarak gösterilmemle mahallenin ruhani lideri oluverdim. esnafın sürekli dini muhabbetlere yeltenmesi ve benim ağır başlı davranmak zorunda kalmam...

  • 2004 yılında yakalandığım kanseri yendim.

    bir aksam yemek yerken sofrada ağızdan ve burundan aniden kan gelmesiyle şişli etfal eğitim ve araştırma hastanesine yatırılmam sonucu ile kanser teşhisi konulmuştu.

    yaklaşık 2 sene kadar hastanede yattım ara ara eve gönderdikleride oldu ama tedavi zamanlarım benim için çok zor geçmişti

    aradan zaman geçtikten sonra ayakda tedavi görmeye başladım ve ufak ufak atlattım :)

    ilaç aldığım zaman vucudum tedaviye yanıt vermıyordu ama o son seans herşeyi değiştirdi aksi halde olsaydı şuan aranızda olmucaktım.

    aradan tam 14 sene geçti.

    bir rica üzerine ekşisözlüğe konuyu taşıdım ,arkadaşımızın tedavi sürecindeki çekindiği fotoğrafları ve son halini aşağıdaki linkte bulabilirsiniz

    arkadaşımızın instagram adresi için link

    donanım haberdeki konu
    link