hesabın var mı? giriş yap

  • türk kahvaltı kültürünün demirbaşlarından biri olan salatalık artık masalara koyulmaz, koyulamaz oldu.

    geçtiğimiz hafta kilosu 28 lira olan salatalığa ve buna neden olanlara bolca sövmüştüm ama artık dayanamıyorum sözlük. 3 kilo mevsim sebzesinin 100 lira olmasına dayanamıyorum. eskiden kasa kasa aldığımız meyvelerin tadını unuttum. önümüzdeki hafta yine akaryakıt zammı geliyor. bu salatalığın muhtemel kilosu 40 lira olacak.

    çalışmanın karşılığının bu kadar değersiz olmasını, 16 sene okuyup bu seviyede bir hayatı yaşamayı hiç birimiz hak etmiyoruz.

    2 oda evde polar ve kalın pijamayla oturup 710 lira doğalgaz ödemeyi hak etmiyoruz.

    fatura kaygısıyla televizyonu ışık açmadan izlemeyi, reklam zamanında televizyonu kapatmayı düşünmeyi hak etmiyoruz.

    asgari ücret 4250 iken ahırdan bozma evlere 2500 lira ödemeyi hak etmiyoruz.

    benzinin litresine 15 lira ödemeyi hak etmiyoruz.

    bize bu sefil hayatı sunanların lüks içinde tüm bunlardan etkilenmeden yaşamalarını hak etmiyoruz.

    yeter artık.

    h a k e t m i y o r u z

    rezalet

    imla.

  • gerçek bir narsistle, yani çoğu zaman megoloman kişilerle karıştırılan ancak çok daha ciddi sonuçlarla karşılaşabileceğiniz narsistik kişilik bozukluğu olan biriyle iletişim kurarken -kendinizi ve ruh sağlığınızı- korumak için uygulamanız gereken yöntemlerdir.

    bir narsist, baş etmesi en zor kişiler arasındadır. o kadar manipülatör, o kadar oyuncu ve o kadar nabza göre şerbet veren kişilerdir ki, insanların yönlerini şaşırtmak, fikirlerini değiştirmek veya etkilemek, gerçeği çarpıtmak gibi ciddi yetenekleri vardır.

    hiçbir yöntemin onu asla değiştirmeyeceğini kabul ederek bu yola girmelisiniz. baş etmek söz konusuysa büyük ihtimalle gidemeyeceğiniz konumdasınızdır. aile ferdi, eş, patron, öğretmen gibi zorunluluklar haricinde sadece sevdiğiniz, aşık olduğunuzu sandığınız için bir narsiste katlanmayın. gidebilecek durumdaysanız, gidin. gidemeyenler için ise söyleyeceğim ilk şey,

    1. hatalı olanın siz olmadığınızı unutmamaktır.

    hiçbir konuda asla sorumluluk almayacağı ve hatasını asla kabul etmeyeceği için her zaman unutmamanız gereken ilk kuraldır.

    2. onun zihninize oynadığı oyunları bozmaktır.

    o mükemmel biri değil. sizin için yaratılmadı. ilk günlerdeki olağanüstü hareketleri asla geri gelmeyecek. kendini gösterdiği gibi biri değil.

    3. onları kendinize ifşa etmektir.

    oynadığı tüm oyunların farkına varmak ve bir daha asla o tuzaklara düşmemek için onu en zor olan şekilde, yani kendi içinizde ve kendi benliğinize ifşa etmektir. ona olan tüm zaaflarınızdan kurtulmaktır. onun -gerçekten- kim olduğunu görmektir.

    4. onlarla asla kavga etmemektir.

    tartışmadan ve kaostan beslenen narsist, her zaman haklı çıkmayı kendine görev edinmiştir. onunla kavga etmek, tartışmak onun ekmeğine yağ sürmekten başka bir işe yaramayacaktır. her kavganın kazananı odur. hatalarını asla kabul etmez, ve asla eleştiri kaldıramaz ve asla özür dilemezler.

    5. empati beklememektir.

    narsistlerin en belirgin özelliği, empati eksikliğidir. ayna nöronları çalışmadığından, karşısındaki insanın ne hissettiğini anlayamazlar.

    6. kendinize olan saygınızı kaybetmemektir.

    bir narsist sizi yönlendirebildiğini anladığında onun oyuncağı olursunuz. onun hamlelerini anlar ve oyuna gelmezseniz kontrolü elinize alma şansınız doğar. ona kendinizi acındırmayın, onun karşısında ağlamayın, sinirlenmeyin, zayıf yanlarınızı göstermeyin. ölçülü ve kontrollü olun.

    7. sizin duvarınıza çarpsın.

    dengeli bir şekilde artık onun oyuncağı olmadığınızı ona gösterin. en az bir kere o duvara çarpsın. ama bu çarpma asla saldırganca olmasın.

    8. ona ayna tutmayın.

    hastalığından, kişiliğinden, yalanlarından, problemlerinden ona bahsetmeyin. bir narsist asla birinin gözünde küçük düşmeyi sindiremez ve kabul edemez. bu, onun daha da saldırganlaşmasından başka bir işe yaramayacaktır çünkü o kendine asla eleştirel bir gözle bakamaz.

    9. manipülasyon tekniklerini kullanın.

    narsistlerin en büyük silahlarından olan manipülasyonu saldırmak için değil, savunmak için kullanabilirsiniz.

    belli sınırlar belirleyin ve o sınırlardan asla taviz vermeyin. onun yaratmaya çalıştığı kaos ortamını beslemeyin, size hiçbir şey diyemeyeceği şekilde davranın. onu iyileştirenin siz olmanız gerekmediğini anlayın.

    10. ve onun da narsist bir ebeveyn kurbanı olduğunu unutmayın.

  • herkesin cok acayip umrunda olan yerler. yani ben mesela cok merak ediyorum tanimadigim bir suru tipin nerede staj yaptigini. keske herkes yazsa da ben de okusam.

  • annem babam işsizdi. bir evden başka bir şeyimiz yoktu. aylık gelirimiz 300 lira oluyor belki olmuyordu. cidden yarı aç yaşıyorduk. ve sevgili devlet bana ve kardeşime kredi verirken babası kuyumcu olan arkadaşıma bursu layık görmüştü. neyin ülkesi, neyin adaleti. pırıl pırıl 10000 lira borcum var kendisine.

  • içimi her seferinde cız ettiren bir anı, hayatta kırıp da kırdığımı fark ettiğim zannederim ilk pottur. 1988 yılında, öyle çok küçük de değil, dokuz yaşında olduğum ve oturduğumuz ikinci eve taşındığımız sonbahardı. oturma odasına halı döşemek üzere eve iki usta gelmişti ve ben annemle beraber hayatımda ilk defa bir halının nasıl döşendiğini gözlüyor, adamların hareketlerini ilgi içinde izliyordum.
    aptallık, cehalet, belki korunaklı hayat denebilir, ama o yaşımda değil nasıl olduğunu, neye benzediğini bilmek, ayak kokusu diye bir kavramın varlığından, ayakların kokabileceği gerçeğinden dahi haberdar değildim. işte bu yüzden ki, ustaları seyretmeye başlamamdan bilmiyorum kaç dakika sonra etrafı pek yabancı ve tahammülü pek güç bir koku sardığında içten bir merak içinde anneme dönüp “ya anne, burası ne koktu?” diye sormaktan hiç çekinmedim. annemin o anda bir cevap verip vermediğini, kaş göz edip etmediğini, benim orayı terk edip kokunun olmadığı bir yerlere kaçıp kaçmadığımı hatırlamıyorum. ortamdaki yeni kokuyu ortamdaki yeni insanlara bağlamak gibi basit bir zihinsel işlemi gerçekleştirememiş olduğumu görmek apayrı bir utanç kaynağı bugün bana, ama annemin adamlar gittikten sonra beni çekip, içten içe saflığıma gülse de üzgün bir şekilde “kızım ne yaptın öyle, adamların ayağı kokuyordu tabii ki, başımdan aşağı kaynar sular döküldü” demesini takip eden utanç kadar değil.
    beni çok etkilemiş, çocukluğuma damgasını vurmuş bir anı olduğunu iddia edemem bunun, abartı olur. ama uzun ve düzensiz aralıklarla da olsa, kimi zaman sebepli, kimi zaman sebepsizce aklıma düşmüş ve her defasında içime hicapla hüzün karışımı hisler salmıştır. şimdi hiçbir şeylerini hatırlamadığım, halı döşedikleri o evden on seneden çok oluyor ki ayrıldığımız bu adamlar sözlerimi duymuşlar mıydı o gün işleri güçleri içinde, duydularsa bir şey hissetmişler, canları acımış mıydı, evden çıktıktan sonra bunu aralarında konuşmuşlar mıydı, yoksa hakkında bir söz edilemeyecek kadar ağır mı gelmişti onlara, ve eğer ki hala yaşıyorlarsa, benim gibi onlar da arada bir geri dönüyorlar mıdır zihinlerinde bu buruk hatıraya? bilemiyorum.
    asla duyamayacak olsalar ve o özür hiçbir şeyi değiştirmeyecek de olsa o salak, densiz kız çocuğu adına defalarca özür dilemek istiyorum. bana insanları hiç bilmeden, hiç istemeden, üstelik de geri dönüşü olmayan bir şekilde kırmanın ne kadar mümkün, mümkünden de öte, kolay olduğunu belletmiş bir çocukluk lekesidir.

  • bu istekte bulunanlar için eski moderatör guru yıllar evvel bir söz söylemişti. tekrarlayalım:

    "neyi yazıp neyi yazmamanız gerektiğine, gerçekten bir başkasının karar vermesini istiyor musunuz?"

  • amerikalı ekolojist ellis silver tarafından yazılan ve insanoğlunun dünyada evrimleşmediğini, başka bir gezegenden cezalandırma amacıyla dünyaya gönderildiği ve içindeki şiddet dürtüsünü dindirmediği sürece dünyada kalacağını anlatan kitaptır.

    yazar, bu önermesindeki temel dayanak noktalarını aşağıdaki şekilde açıklar;

    - insanoğlunun pek çok hastalıkla boğuşması, bağışıklık sisteminin zayıf olması,
    - insan vücudunun daha düşük yerçekimi olan bir gezegene uygun olması sebebiyle görülen kronik sırt ağrıları
    - insan derisinin güneşe daha uzak bir gezegene uygun olması sebebiyle ortaya çıkan güneş yanıkları
    - gezegendeki diğer türlerin aksine insan bebeğinin kafasının çok büyük olması ve doğum esnasında ölümlere yol açabilmesi,
    - çoğu insanın zaman zaman hissettiği bu dünyaya ait olmama hissi.

    (bkz: the truth is out there)

  • benim bir arkadaşım var, tanıdığım en kişilikli ve düzgün adamlardan biri. kadıköy'de tekel bayisiyken biri aklına girdi bar açtırdı bu adama. adam tuncelili, öyle bar ortamını gece hayatını bilmiyor, sevmiyor da... neyse, saflığı (salaklık anlamında değil, oldukça cindir kendisi) ve samimiyeti sayesinde açtığı yerin müdavimleri oluştu dört yılda...

    bir şeyler oldu, 3-4 ay uğrayamadım, neyse sonunda gittim yanına. dedim, nasılsın? dedi, sorma çok fenayım. dedim, hayırdır? dedi, çok fena bir şey olmuştur bana... dedim, delletme insanı, ne oldu yahu, anlatsana? başını öne eğdi, "aşık oldum" dedi utanarak...

    memlekete gittiğinde bir kadına vurulmuş. barı kapatıp kapatıp memlekete kaçıyormuş.

    "geçen eve gidiyordum. minibüsten inemedim, bir baktım sabiha gökçendeyim. ilk uçağa atladım elazığ'a gittim, oradan dersim'e geçtim. sevdiğim kadını iki saat görüp geldim..."

    adam her hafta tunceli'ye gidiyor. hiçbir şey beklemiyor, sadece bir ihtimal sevdiği kadın da onu sever diye umuyor.

    biz de dinlerken yutkunuyoruz arkadaşımla... "maltepe-beylikdüzü arası mesafe çok şekerim" diye lokasyon sorunu yüzünden başlamadan biten ilişkiler geçiyor gözümüzün önünden...

    adam gözümüzde adeta "parka gidecekmiş iki gözümün çiçeği" diyen bir yarı tanrı, adeta bir vecihi, o paraya öküz alırız diyen anasını sallamayan bir feyzo, sevda'ya sevdalı bir muhsin bey...

    her kazıktan sonra, "aşk ne ki, hofff!" desek de var böyle bir şey, böyle yaşayanlar...