hesabın var mı? giriş yap

  • hayran yapimi olan ve ilgiyle takip ettigim, harry potter'in devami niteligindeki oyku.

    normalde hayran yapimi hikayeleri hic sevmeyen bunyeme buyuculuk dunyasini damardan enjekte ederek tum o hasreti giderdi. ozellikle lanetli cocugun actigi derin yaralari da tamir edici ozelligi var ustelik.

    her okuyanin "bunu rowling mi yazdi?" gibi bir tepki vermesine sebep olan bir dili var hikayenin. onunki gibi baglayici bir dile ve zekice dosenmis ayrintilara sahip.

    olum yadigarlari ve lanetli cocuk arasindaki o muazzam boslugu doldurabilecek bir hikaye. hatta ve hatta lanetli cocuk'ta kafamizi kurcalayan bazi sorulara cevap verecek nitelikte bir olay orgusu isleniyor. ornegin lanetli cocuk'ta kafamizi allak bullak eden zaman dondurucu bu hikayede bir yerlere oturtulmus ve oldukca basarili olmus.

    benim bu oykuye dair soylecegim sey "ne olur bunu cevirip rowling'e ulastirin". bakin lanetli cocuk da rowling'in eseri degil; jack thorn denen hayal gucu yoksunu bir adam yazmis. rowling birkac degisiklik yapip devam oykusu diye yayinladi. o ciliz oyku tiyatro oyunu olduysa bundan olabilecekleri tahmin edemiyorum. hatta inanilmaz gaza gelip "turk yazarin buyuk basarisi" basliklari atilmis gazete haberleri bile hayal ettim bugun *

    umarim yazarimiz bu tavsiyemize uyar ve bu oykusunu kendisine iletir. ne olacagi belli mi olur?

    oykuyu buradan takip edebilirsiniz;

    http://fantastikcanavarlar.com/…n-bu-cuma-basliyor/

  • tercihleri her ne kadar anormal gibi görünse de beni insanlıklarına hayran bırakmış kişilerdir.

    şöyle ki; ortaokul zamanlarım, yanılmıyorsam 12-13 yaşlarında falandım. annemle bir bayram arifesi izmir tepecik pazarına bayram alışverişine gittik. halimiz ortada tek babam çalışıyor 3 çocuk bir de annem, adam anca yetişiyor boğazımıza... ee bayramlık da alınacak mecbur, biz küçüğüz üzülmememiz lazım o yüzden en uygun yer tepecik pazarı (haddinden fazla kalitesiz ürünü, çok ucuza alınan bir pazar). annemle beraber pazardan dönüyoruz üst geçitten geçerken oyuncakçının biri sergi açmış ben tabi çocuğum takıldım kaldım sergide. gözüm peluş oyuncak bir köpeğe takıldı, aldım elime hatta sevdim biraz anneme ''bunu alalım noluurr'' diye yalvardım. kadıncağızda anca dolmuş parası kalmış belli ki ''söz haftaya yine gelir alırız, ama şuan paramız kalmadı'' dedi. ikiletmedim bile ''peki annecim'' dedim, uzaklaştık. dönüp arkama son kez baktığımda onu gördüm! o hemen arkamdan o köpeği satın alıyordu! üzüldüm açıkçası bir hafta sonra biz gidip alacaktık oysa onu... anneme hiç belli etmedim yine de. dolmuş geldi, bindik. o da ne? o da bindi bizimle beraber aynı dolmuşa, geldi oturdu yanımıza. benim gözüm köpekte hala... bir anda ''çok beğendin bunu dimi?'' diye sordu, tabi annem bir terbiyesizlik yaptığımı sanıp hemen özür dilemek istedi ama susturdu annemi ''ben bunu onun için aldım, o yüzden hiç alakam yokken bu dolmuşa bindim, lütfen kabul edin'' dedi. önce kendimden utandım, sonra annem ondan utandı, ve son olarak bütün dolmuş ahalisi o pis bakışlarından utandı. hepimize insanlık dersi verip, inip gitti. hala saklarım köpeğimi ve aklıma geldikçe adını bile bilmediğim o insan için tebessüm ederim. teşekkür ederim sen her kimsen, dilerim bu hayatı gönlünce yaşamana izin veriyorlardır.

  • fransada olmanin avantajını kullanmıştır.

    türkiye'de aynı şeyi yapsaydi sabah göz altina alınır arap bayrağı zorla öptürülürdü.

    içmiş birayi, sikmiş arabi. helal olsun dostum, içimin yağları eridi.

  • töbe töbe. çok mal lan bu nasa.

    la tabi gidebilirdik. o yol yapılırken mıcırı, asfaltı kamyon çekmedi mi amk? greyder tesviye yapmadı mı?
    bunlar gittiyse araba da gider.

  • burdan anliyoruz ki, bosch makinemiz bozulursa banyodan alıp mutfaga koyuyoruz sonra servisi çağırıyoruz.

    pratik olun biraz.

  • yargıtay üyeleri çocukken kaldıkları yurtlarda/evlerde büyükleri tarafından demekki çok ellenmiş, böyle bir karar verdiklerine göre...

  • euro ile aldıysan euro ile ödeyeceksin. herkes aptal bir sen mi akıllısın mk? o zaman depozitoyu tl ile alsaydın. ver mahkemeye uğraşsın dursun.

  • olay çalıştığım kurumda vuku bulmuştur.

    çalıştığım yerde güler yüzlü efendi bir çocuk var, bir gün baya keyifli gördüm onu, baktım herkese baklava dağıtıyor. ulan dedim ben bu gülüşü nerede görsem tanırım kesin dedim bu pezevengin çocuğu oluyor, baba oluyor..

    baktım tıngır bıngır elinde baklavayla bana doğru geliyor. o sırıtıyor ben daha çok sırıtıyorum, geldi yanıma;

    - abi merhaba
    - merhaba güzel kardeşim ( omuzlarından vuruyorum )
    - buyur abi sevinç baklavası
    - kız mı oğlam mı lan ( baklava ağızımda, konuşmasına fırsat vermeden )
    - nasıl abi anlamadım ( şaşkın şaşkın bana bakıyor )

    * 5 saniye süren birbirimize karşı boş bakışlardan sonra

    - nerde görsem bu gülüşü tanırım, araba mı ev mi aldın lan fırlama ( bozuntuya vermeden, sırıta sırata )
    - yok abi ne arabası ne evi, nerede bu pahalılıkta
    - e niçin bu baklava
    - boşanıyorum abi onun mutluluğu

    * önce bir dumura uğradım, ne oluyoruz ya dedim

    - bir kaç saniye sessizlikten sonra ağzımda baklava, üzgün üzgün hayırlısı olsun kardeşim ve sessizlik..

    sonra anladım ki bu gülüşleri nerede görsem tanımıyormuşum.

  • fahrettin koca beyanıdır. link

    lokantada bulaşan virüs, camide bulaşmayacak demek ki.

    neyse, namaza gidiyorum diye dışarı çıkıp sahili turlayıp eve dönme fikri, çık aklımdan.