hesabın var mı? giriş yap

  • sanki koskoca osmangazi köprüsü değil, zamdan önce sigara istifleyen bakkal. o beş dakikalık sürede kaç liralık kâr etmiş olabilirsin - ki aradaki zararını zaten devlet bizden alıp sana veriyor.

    küçücük hesapların adamları kocaman yerlere gelmiş memlekette.

  • bir erkeğin dört kız arkadaşı vardı ve bir türlü hangisiyle evleneceğine karar veremiyordu. en sonunda doğru kararı verebilmek için bir test yapmaya karar verdi. her birine 1000$ verdi ve "bu parayı istediğiniz gibi kullanabilirsiniz'' dedi.

    birinci kız arkadaşı kendisine yeni elbiseler ve ayakkabılar aldı, kuaföre ve güzellik salonlarına gitti. genç erkeğe geri geldiğinde söyle dedi:
    senin için en güzeli ben olmak istiyorum, çünkü seni seviyorum!"

    ikinci kız arkadaşı ise genç erkeğin tuttuğu takımın iki kombine biletini,en sevdiği türden bir suru video cd ve bir ay yetecek bira ile geri geldi ve söyle dedi: "bunlar senin için aldığım hediyeler, eminim
    seni mutlu edecektir, senin mutlu olmanla bende mutlu olacak."

    uçuncu kız arkadaşı ise bu parayla iyi bir yatırım yaptı ve kısa bir sure içersinde para kendini ikiye katladı ve bu parayida çeşitli yatırım alanlarında kullandı. genç adama geri gelerek söyle dedi:"bana
    verdiğin parayı birlikte yaşayacağımız mutlu bir gelecek için çoğalttım, çünkü seni seviyorum!"

    dördüncü kız arkadaşı ise bu paranın bir kısmıyla bir suru kitap aldı, kalan kısmıyla ise fakirlere yemek dağıttı. genç adama geri gelerek söyle dedi: "verdiğin paranın bir kısmıyla sana layık olabilmek için bir suru kitap aldım diğer kısmıyla ise senin adına fakirlere yemek dağıttım."

    genç erkek dört kız arkadaşının yaptıklarından çok etkilenmişti. karar vermek için epey bir sure düşündü ..... düşündü..... düşündü.....

    ve sonunda büyük gogusli olanla evlenmeye karar verdi...

  • sims de (bkz: the sims) evin üst katını halı veya kilimle dolduruyoruz, üst üste koyabilirsiniz. daha sonra parti verip mahallede kim var kim yok çağırıyoruz ve yapabildiğimiz en güzel yemeği evin üst katına koyuyoruz.
    gelelim kilit noktaya. bir tane havai fişek itemi vardı havaya kadar gidip çoluk çocuk eglendiriyordu. tam olarak şu
    herkes evin üst katında toplanmışken bunu üst katta ateşleyip alt kata kaçıyoruz ve anında merdivenleri satıyoruz* uzaktan komşuların pişmesini izleyip geriye kalan mezar taşlarıyla bahçemizi dekore ediyoruz.iyi eğlenceler*

  • ankara’dan istanbul’a taşınmadan önce yaşadığım ev 130 metrekare dubleks bir apartman dairesiydi. istanbul’daki ilk evimse 55 metrekareydi. şimdiki de 75 metrekare. yani alkışı da duydum ihaneti de gördüm, sesim de oldu sessizliğim de sevgili suserlar. o bakımdan azıcık bilmişlik yapacağım izninizle…

    öncelikle downsizing şahane bir şey, gerçekten hafifliyorsunuz. ama geniş alanlarda yaşamaya alışmışsanız biraz zorluyor ister istemez. yine de bir süre sonra alışkanlık haline geliyor, beğendiğiniz bir şeyi - ki bu “şey” bazen bir şapka bile olabilir - alırken “benim bunu koyacak yerim var mı?” diye düşünüyorsunuz ve gerçekten elzem olanların dışında alışveriş yapmadığınız için bütçenize de faydası oluyor.

    gelelim tavsiyelerimize,

    - köşe ya da “l” koltuk almayın. gözünüzü seveyim abla sözü dinleyin, almayın. hem dekorasyon hem işlevsellik açısından sizi çok kısıtlayacak, inanın. onun yerine beğendiğiniz bir üçlü koltuk ya da kanepe, yanına da puf alın. hem ayağınızı uzatırsınız, hem dekorasyonunuzu zenginleştirmiş olursunuz ve hem de ihtiyaç halinde kullanılmak üzere fazladan bir oturma alanı yaratmış olursunuz.

    - almaya, en gerekli parçalardan başlayın. heveslisiniz biliyorum ama kendinizi dizginlemeye çalışın, gördüğünüz her güzel şeye atlamayın. bırakın eviniz zaman içinde ihtiyaçlarınız doğrultusunda şekillensin. her salonda orta sehpa olacak diye bir kaide yok.

    - tüm evi bir anda “düzme”menin bir faydası da şudur, kaliteli parçalar almak için size fırsat verir. ve arkadaşlar mümkün mertebe kaliteli parçalar alın. bekleyin, para biriktirin, bir müddet minderde oturun ama sırf yasak savmak için, sırf ihtiyaç görülsün diye mobilya almayın. o eşyaları her gün göreceksiniz, her gün kullanacaksınız ve her biri sizinle ilgili bir şey söyleyecek. evinizin “yuva”ya dönüşmesi için ve o evde huzurla oturabilmeniz için severek kullanacağınız, güzel eşyalar alın. “şimdilik bunu alalım da sonra bakarız” dediğiniz her eşya evinize çakılıp kalacak. kıyıp atamayacaksınız, verecek yer bulamayacaksınız, haliyle de değiştiremeyeceksiniz. sinir sinir bakışacaksınız öyle…

    - hiçbir şeyi takım almayın. evinizin mobilya showroomu gibi görünecek olması bir yana, tüm takımı küçük evinize sığdırmakta zorlanacak, yatak odası takımının komodinini hole koymak zorunda kalacaksınız. parçaları zaman içinde tamamlamak evinize daha sıcak bir hava katacak inanın.

    - “süs” kategorisine giren şeyleri almış olmak için almayın. zaman içinde arkadaşlarınızdan gelen hediyeler, seyahatlerinizden getirdiğiniz parçalar vs derken bir sürü “süs” eşyası biriktireceksiniz zaten. ama duvarlarınızı da boş bırakmayın. “şimdi asarım, yarın vazgeçerim, değiştirmesi zor olur” diye çekiniyorsanız, ikea’da mosslanda çerçeve rafları var, onlardan edinin. tablo ya da fotoğraflarınızı istediğiniz kombinasyonla sergileyebilir, istediğinizde değiştirir, ekleyip çıkarırsınız.

    - küçük evde misafir ağırlamak için şişme yatak üstüne tanımam. kendinden motoru olanlardan 2 tane tek kişilik ya da bir tane iki kişilik yatak edinin. çok işinize yarayacaktır.

    - bu biraz zevk meselesi tabii ama salon halınızı el dokuması seçin. tercihen kısa hav yüksekliğine sahip sık dokunmuş bir model olsun. bünyan mesela. hatta halıyı alıp salonun kalanını onun etrafında, onun renklerine göre bile şekillendirebilirsiniz. el dokuması halılar pahalı, biliyorum. ikinci el dükkanlarını ziyaret edebilir ya da internette de çok uygun fiyata güzel halılar bulabilirsiniz.

    - ve last but not least ailenizin evinden bir parça getirin. bir sandalye, bir minder, bir örtü… ne olursa… emin olun gözünüze çarptıkça gülümseyeceksiniz.

    hayırlı olsun

  • son derece ilginç bir başlık.

    insan psikolojisi karmaşık ve gerçekten de belli semtler ve yerlerde kendimizi mutlu hissediyoruz. hatta bu bazen yabancı bir ülkedeki bir semt bile olabiliyor. peki bunun psikolojik nedenleri neler olabilir. ailenizin ve semtinizin algı yönetimi uzmanı olarak bir kaç kuple bilgi bırakayım

    sosyal çevre ve toplumsal bağlar
    ilk olarak, bir şehrin veya semtin sosyal yapısı, orada yaşayan bir kişi için çok önemli olabilir. eğer bir semt ya da şehirde topluluklar sıkı sıkıya bağlıysa ve sosyal destek yüksekse, insanlar genellikle daha mutlu hissederler. toplumsal bağlar ve komşuluk ilişkileri, insanların daha mutlu ve sağlıklı yaşamalarına katkı sağlayabilir. yani dostum semt dediğimiz zaman mesele genelde içinde yaşayan insanların enerjisidir ve senin onlarla kurduğun bağlardır. kendini onlara benzer hissetmendir. bazen doğduğun yerde kendine benzer insan bulamazsın ama italyanın bir kasabasında bulabilirsin.

    kültürel ve estetik faktörler
    bir semtin ya da şehrin kültürel zenginlikleri ve estetik değerleri de insanların ruh halini olumlu etkileyebilir. sanat galerileri, müzeler, parklar ve diğer rekreasyon alanları insanların yaşam kalitesini artırabilir. yani şehir demek semt demek konutları gökdelenleri dikmek demek değildir. estetik ve sanat yani etrafına baktığın zaman ruhuna iyi gelen binalar olması önemli. en pahalı rezidanslar bazen estetik faciası olabilirken en vasat görünen kasabanın estetik değeri yüksek olabilir bu da psikolojini etkiler.

    ekonomik durum
    ekonomik güvence de mutlulukla doğrudan ilişkilidir. eğer bir semt ekonomik olarak daha gelişmişse, orada yaşayan insanlar genellikle daha fazla fırsata ve daha iyi yaşam koşullarına sahip olabilirler. yani ortalamanın üstünde gelire sahip insanların semti bile farklı kokar, insanlar mutludur ve yüzlerinden bu mutluluk okunur. bazen para var gerçekten huzur var dostum.

    güvenlik ve huzur
    yüksek güvenlik ve düşük suç oranları, insanların bir yerde daha mutlu olmalarını sağlayabilir. güvende hissetmek, temel bir ihtiyaçtır ve bu ihtiyaç karşılandığında mutluluk seviyesi artar. yani bir semt ne kadar estetik falan olsa bile akşam saatlerinde ya da sabahın erken saatlerinde farklı korkulardan bir bisiklete bile binemiyorsan hiç bir işe yaramaz.

    kişisel deneyimler ve anılar
    son olarak, bir semt ya da şehirde yaşanan kişisel deneyimler ve anılar da orada hissedilen mutluluğu etkileyebilir. eğer bir yerde olumlu anılar biriktirmişsen, o yerde daha mutlu hissetmen muhtemeldir. burada da ilginç bir psikoloji vardır. güzel deneyimler yaşadığımız mekanları olduğundan daha güzel hatırlarız tam tersine kötü deneyimler yaşadığımız yerlerde olduğundan daha kötü gözükür. bırak semti romantik bir yemek yediğin salaş bir pastane gözüne en lüks yerden daha güzel gelirken garsonun kafandan aşağı koca bir kokteyli döktüğü lüks bir restoranı kabus gibi algılarsın. semtlerde de aynı psikoloji işler.

    buna benzer bazı psikolojileri "kendini iyi hissetmenin 10 yolu" videomda anlattım. eğer ilgini çekerse bir bak derim

    işte kanalım burada
    https://www.youtube.com/aydinserdarkuru

    sevgiler saygılar ekşici dostlar

  • defne ve biberiye özellikle balıkta (balık büyükse karnının içine konulacak ) ve tavukta agır kokuyu alır.
    fesleğen tüm domatesli soslara hafiflik verir.
    az tuzlu soya sosu tavukta ve sebzeli makarna yaparken sosun içinde kullanılırsa yoğun ve güzel bir tad yakalanır.
    şekerin bir fiskesi her türlü zeytinyağlıda çok dengeli bir tat yaratır ve domatesli makarna sosunda tadın oturaklı olması ve domatesin asidini dengelemesi için kullanılır.
    tuzun bir fiskesi turtaya, keke ve tüm tatlılara inanılmaz bir hoşluk katar,
    sarmısak, dereotu, az taneli hardal, bal(balın kokusu olup tadı belli olmayacak miktarda), limon, nar ekşisi karışımı tüm salatalarda çok güzel gider.
    badem ve ceviz meyve ve sebze salatalarına ve pilava (ikisi de kaynar suda biraz bekletilecek önceden) katılırsa tadını ve besin değerini artırır.
    susam salatalara eklenebilir.
    soğan çiğ iken bütün halde pirinç pilav pilavının ortasına konulup sonra suyu eklenirse çok güzel bir aroma verir.
    edit: imla.

  • otobüs değil ama iki gün önce dolmuş versiyonunu yaşadım.
    ayakta da yolcu var; balık istifi ilerliyoruz.
    önümüz açık, inecek yolcu da yok ama şoför zönk diye durdu. sonra kapıyı açıp geriye doğru koşmaya başladı. arka camdan izliyoruz adam baya baya gittiğimiz yönün aksine doğru depar atıyor.
    içerdeki teyzeler cıkcıklıyor. bi tanesi “ay terk etti bizi” deyip dizine vurunca kayış koptu. ergen bebeler “piston aşşaa” deyip gülüyorlar. her kafadan bi ses geliyor: bi haber vermeden gidilir miymiş, bari paraları alıp kaçsaymış üstümüze niye bırakmış, biri mi ölmüş, galiba karısı aldatmış duyunca delirmiş… neyse hemen arabayı sürecek vekil tayin ettiler, vekile güvenmeyip paralara göz kulak olacak yaşlı bi amcayı yan koltuğa oturttular. apaçinin biri koşan şoförü videoya çekmek için aşağı inmişti, başka bi velet onu çağırmak için indi “abi gel kalkıyoz biz seçim yaptık yeni şoför var” diye bağırıyor falan… bunların hepsi de maksimum 4 dk içinde oluyo bu arada he.
    neyse sonra baktık bu sefer şoför dönmüş dolmuşun arkasından koşuyor. gene zehir gibi bi türbanlı teyze farketti bunu tabii; neyse durduk aldık adamı. yeni şoför kalkmıyo da koktuktan çabuk adapte oldu helal olsun; yan koltuğu gösterip “abi sen buraya geç istersen bi soluklan ne oldu anlat hele” falan diyor.
    meğer camdan desteyle iki yüzlükler uçmuş. bu da nereye düşürdüğünü sonradan farkedip bi şey demeden inmiş işte…
    yaşadığım en komik ve dumur anlardan biriydi.
    o değil de millet nasıl sıyırdıysa artık en saçma sapalak vaziyetlere bile anında uyum sağlayabiliyor.
    işin aslını öğrenince “valla bizi bırakıp gaçsan da şaşmazdık yavrum” diyen amca +1

  • ben yapıyorum bunu mütemadiyen. ta sefil bir öğrenciyken başladım buna. önüme çıkan ilk kediyi aldım eve, ne yiyorsam ona da verirdim, makarna, patates kızartması, sütlü ekmek. öğrenim kredim yatınca da kendime döner ona da bir kutu whiskas alırdım.
    sonraları çalışmaya başladım, hep kedim köpeğim oldu, hep ben ne yediysem onlara da bölüp verdim. kedi ya da köpek beslemek, çok masraflı birşey değildir. bir restorana gidip artıklarını isteyerek bile doyurabilirsin. dünyada bu kadar aç insan var diyerek kedi köpek, çatıdaki güvercinler, muhabbet kuşları, balıklar da aç dursun di mi? bişeyin ucundan tutmuyorsak toptan bişeye ellemeyelim, komple geberip gitsin her canlı?