hesabın var mı? giriş yap

  • belediye seçimleriyle alakası ne abi. ayıp değil mi şimdi bu? dini kullandığınızın en aleni kanıtı değil mi?

  • tabi aq. erkeği kızdırmayın her şeyi yapar. kafaya bak ya.

    bu piç gibi düşünenler yüzünden oluyor bütün bu cinayetler. erkeği kızdırmayın. o istediğini yapsın ama ses çıkarmayın. ne ala memleket.

    böyle yetişen erkeğin de, böyle yetiştirenlerin de allah belasını versin.

  • hollywood filmlerinden aşina olduğumuz dev boyutta, kartondan bir çektir bu.

    piyango ödülü veya bağış gibi vesilelerle bastırılır. sahibine törenle takdim edilirken basına poz verilir. adına “novelty check” denir.

    peki normal şekil ve boyutta olmayan bu çek hukuken geçerli midir, banka tarafından kabul edilir mi?

    bu sorunun yanıtı kısaca: evet! kulağa şaşırtıcı gelse de, çarşaf boyutundaki bu çek bankada bozdurulabilir! fakat bankalar mırın kırın edip kabul etmeyebilir de. hiç sorun değil, çünkü bunun yanında genellikle bir adet normal, düzgün çek de takdim ediliyor.

    bu çeklerin boyuta göre fiyat tarifesi de var. örneğin şu basımevinin tarifesine göre 36x18 inçlik çek fiyatı 54 dolar, 42x21 çekin fiyatı ise 74 dolar. bu sonuncusu dile kolay tam olarak 106,68x53,34 cm!

    böyle devasa çek düzenlemek acaba ilk kimin aklına geldi diye merak edip araştırdım: naziler!
    1936 yılında joseph goebbels‘e dev bir çek takdim edilmesi tarihi olarak belgelenen ilk örnek. şu linkte o anın fotoğrafı da mevcut.

    dev banka çeklerinin geçerli olup olmadığı hakkında youtube’da videolar var. şu videoda, mevzuata da atıfla epey aydınlatıcı bilgiler veriliyor. örneğin, “alıcı, verici, meblağ gibi bilgiler açık ise, hangi yüzeye yazılırsa yazılsın, çek geçerlidir. bu yüzey bir peçete bile olabilir!” diyor. yani, abd’de üzerine çek yazılmış imzalı bir pipo ile bankaya gidip “bu bir pipo değildir“ derseniz, haklı olabilirsiniz.

    ancak evde denemeyiniz, bizim mevzuatımızda böyle birşey yok (bkz: 5941 sayılı kanun).

  • mümkündür.
    senede ancak iki kere yaşadığı muhitten çıkabilen, onda da ya nicedir ağrıyan beli için doktora, ya da yeğeninin düğününe giden, kendi iradesiyle markete ya da mağazaya girip birkaç parça şey almaya dahi imkanı olmayan milyonlarca kadın yaşıyor şu ülkede.

    hatta benim teyzemdir bu. köyden neredeyse hiç çıkmamıştır, öyle başlığı açan arkadaşın annesi gibi tavuk döner yemeye dahi gidememiştir oğlunu yanına alıp. bir akşamüstü çıkıp eşiyle kahve içmemiş, bir mağazadan kendisi beğenerek etek seçememiştir hiç. hazır satın alıp yiyebileceği her şey lükstür onun için; bir poğaça versen eline, yolda yemez öyle, eve gelene kadar saklar da yanına çay demler...

    nerede doğdunuz, nerede büyüdünüz bilmiyorum ki...

  • tam karşımda oturuyor şu an.

    aramızda bir haftadır evin orta sahasını parselleyen bilmem kaç bin parçalık bir yapboz var. "la palette bistro" diye küçük bir lokanta manzaralı. bitiremedik. her gün usul usul ekledi parçaları, sabırla. küçük karton parçalarını sanki sever gibi birbirine ekledi. ama bitiremedik. yapbozun kalan son parçası eksik çıktı. üzüntüden öyle bıraktı olduğu yerde, toplamadı. "sevmek", salonun orta yerinde terk edilmiş boş bir "dükkan"ın arkasında duruyor şu an.

    elinde bir kitap var, "marifetler". onu okuyor. kitap okumasına o kadar alışığım ki. insanlar sevdiğine çiçek alır, ben yeni kitap kokusu hediye ediyorum ona. öyle bir gülüyor seviniyor ki. şu an elindeki kitabı okurken mesela, hayata dair bütün soru işaretleri siliniyor aklımdan. ona bakıyorum: huzurlu. sadece, geçen trenlerin sesine dönüp bakıyor arada bir, çocuklar gibi.

    "koltuğun altında yapbozun o son parçasını bulamayınca dönüp bana baktığın yüz ifadeni özlüyorum."

    tam bu cümleyi yazmayı bitirirken kalktı geldi yanıma: "ne yapıyorsun?". iş maillerimi açıp, gereksiz bir şeyler gösterdim. yaptığım işin belki de en güzel yanı bu; meraklısı olmayanın ilgisini dağıtacak sayısız malzemem var. hafif geri çekildi, defansta derinliğin kaybolduğu bu andan faydalanıp "belim ağrıyor" bahanesiyle yönümü değiştirdim, rahat yazabilmek için. sırf sana çaktırmadan, gönül rahatlığı ile şu yazıyı bitirebilmek için:

    aramızda sadece bitmemiş bir yapboz kadar mesafe varken bile yine anladım.

    seni her an özlüyorum ve seviyorum.