behold electric guitar

• paul gilbert'ın yeni solo albümü.
  
  ilk single havin'it ile beklentiyi zaten tavana vurmuştu, genel itibarıyla bakınca da gerek riff seçimleri gerekse jazz a göz kırpmalarla karşılamış.
  
  (bkz: bravo)
• paul gilbert'ın, gitarda sıcak tonlar tercih ederek mis gibi blues sularında takıldığı ve keyifli bir grup işi çıkardığı bir albüm olmuş. rahat bir 10 kez dinledikten sonra üzerinde bir kaç kelam etmek isterim.
  
  gilbert bu albümde sıklıkla sliding tekniği için blues bar kullanmış. özellikle 2. şarkı i own a building'te çok tatlı melodiler oluşturuyor bu yolla, bayılıyorum resmen şarkıya. benzer şekilde kapanış şarkısı olan things can walk to you veya love is the saddest thing ve let that battery die gibi şarkılarda da bu tekniği kullanıyor kendisi. let that battery die'da 2:47'de başlayan solo gerçekten harika. yalnız bir parça var ki diğerlerinden çok net ayrılıyor. hiç şüphesiz ki blues for rabbit. i want you to feel good. haha, iphonedo'nun da yorumunu görebilirsiniz videonun altında. bu arada let that battery die ve sir, you need to calm down sevdiğim diğer plase şarkılar oldular.
  
  devam edelim. stüdyo müzisyenleri ile olan kimyayı da çok iyi tutturmuş. 1-2 klavye solosu duyabileceğiniz kısım mevcut. albüm baştan aşağı bluesy mod'da gidiyor. paul gilbert'ın staccato'yu (notalar arasında keskin kesintiler bırakarak çalma tekniği) çalışına baya yedirdiğini görüyoruz. albüm süresi biraz daha kısa tutulsaymış daha iyi olurmuş, keza 58 dk. az bir süre değil dinleyici açısından. velhasıl kelam son sözlere gelirsek; yaratıcılık bakımından aman aman bir iş olmasa da, gilbert şarkı trafiğinde yer alan ana bölümler haricinde kalan boşluklarda çoğunlukla jam yapmış diyebiliriz. eskinin shred'çisi paul gilbert'ın seneler geçtikçe bu yönde evrilişini görmek son derece memnun edici bir durum.
  
  puan (7,5/10)