ben kendimi gülün dibinde buldum

• dertli bir türküdür...
  
  sakarya nehrine her gün kuzeyden bakan bir köyde duymuştum bu öyküyü...
  safiye abla'nın neden hep o gül ağacına su verdiğini anlayamayacak kadar küçüktüm zaten. safiye dal gibi bir kadın, kimse dokunmamış ona, dokunamamış, dokunmaya kıyamamış. kimseyle konuşmayan, bahçesindeki çiçeklere su vermenin dışında bütün zamanını odasının küçücük penceresinden sakarya'ya bakmakla geçiren bir garip, bir zavallı safiye... türküyü ilk kez o kadından duymuştum...
  
  "ben kendimi gülün dibinde buldum"
  safiye yıllar yıllar önce sevmiş bir delikanlıyı, delikanlı bakmış onun gözünün tam içine sonra gitmiş gurbete. safiye beklemiş, penceresinden gözünü belki hiç kırpmadan bakmış sakarya'ya. hep aynı düşte: sal karşı kıyıya gidecek, delikanlıyı karşı kıyıdan alıp safiye'ye getirecek...
  
  "kuru sevdaymış sararıp soldum"
  delikanlı gelmiş karşı kıyıya, akranları varmışlar karşılamaya, ne olmuşsa bahse tutuşulmuş, kaybeden bir kuzu kesecek: "sala ne gerek var, yüzerek geçerim ben sakarya'yı" demiş bir çırpıda delikanlı... gülmüş arkadaşları: "tamam ama elbiseler çıkmayacak"... "tamam" demiş delikanlı, "çıkmayacak"... "silahını da al madem yanına" demiş arkadaşları... "tamam" demiş delikanlı "silahımı da alırım"...
  
  "sevda bir düşmüş kendime yordum"
  eskişehir'den dönüp, söğüt'ün kuzeyinden geçerken sakarya bir boğaza gelir, kıvrılır, burgaçlanır... orada rengi yoktur suyun, delikanlı işte oradan girmiş suya... pamuklu mintan batmış delikanlıdan önce suya... "hay anasını" demiş delikanlı, "bir maraz çıkacak"... su dolanmış, mintan çekmiş delikanlıyı, silahı ıslatmak olmaz... safiye'nin yüreği ağzında... güneş battı batacak, suyun şavkı safiye'nin camında binbir oyun çıkarmanın derdinde... mintan batar suya, delikanlı çıkar... delikanlı batar suya, mintan çıkar... velhasıl lafı uzatmayalım, delikanlı bırakmış kendini bir sarhoşluğun içine...
  
  "sevda bir düşmüş kendime yordum"
  safiye o günden sonra hep bakar aynı pencereden sakarya'ya, iner güllere su verir, çıkar bakar yine burgaçlara...
  ben bu türküyü orada duydum. sal yoktu, köprüden geçmiştim... çok küçüktüm, çok eski bir zamandı...
• metafizik çağrışımları çok, çok yüksek bir türküdür. bu kısmını anlatmaya dilim varmaz.
  
  amma velâkin; hisarlı ahmet o tiz ve cızırtılı kayıtta türküyü yeniden yakmaya başladığında, kalbi aşık olduğu gülün rengiyle renklenmiş bir bülbül uçar gelir sol yanıma.
  
  gelmiş ve gelecekteki tüm aşıkların yüreğindeki koru kanatlarıyla taşıyan o bülbül, bir serin nefes alabilmek için kainat üzerinde gezer durur da, yine de sıhhati sevdiğinin ateşîn nefesinde bulur. konar yaprağı dibine, baş keser, belli belirsiz bir âhı duyulur.
  
  neticede sevda tabiatı itibariyle böyle birşeydir. ne de olsa zevki derdinden alan her ruh dermandan geçer.
  
  neticede sevda bir düştür, hep hayra yorulur.
• ege'li bir türküdür ya, ege'nin has ve oturaklı,
  sollu soplu, yollu töreli türkülerindedir.
  herkesin diline gitmez, biraz değişik bir yapısı vardır (ne demekse artık, anlayan anlasın, ben anlatamadım işte)
  sözleri de hastır, hassastır.
  dibinde bulunan gülün dikenlerini pek güzel, kçe, zarifçe anlatır.
  delik ciğerinin kusurunu da kendi gördüğü düşü, gene kendinin hayra yormasına bulur.
  edepli bir türküdür yani güzelinden.
  güzel bir söyleyen olsa da dinlese insan,
  alsa bir yanına semaveri^*, bir yanına nargileyi,
  hem dinlense, hem demlense.`
  geçiyor işte oysa her dem, kıymeti bilinmeden.
  türküler geride kalıyor, gönül gül dibinde.
• hisarlı ahmet'ten alınma bir kütahya türküsüdür. genelde 9 4lüktür, arada karışır. tam sözleri aşağıdaki gibidir.
  
  ben kendimi gülün dibinde buldum
  guru guru sevdayımış sarardım soldum
  sevda bir düşümüş kendime yordum
  
  ay karanlık aman gece vurdular beni
  yarin çevresine sardılar beni
  
  değirmen deresi bölük gadınım bölüktür
  içerde ciğerim delik gadınım deliktir
  dünya dedikleri bir gölgeliktir
  
  ay karanlık aman gece vurdular beni
  yarin çevresine sardılar beni
• sözleri ve müziği harika.söylemesi de yürek ister..
  
  ben kendimi gülün dibinde buldum
  guru guru sevdayımış saradım soldum
  sevda dedikleri bir düşümüş kendime yordum
  
  ay karanlık aman gece vurdular beni
  yarin çevresine sardılar beni...
• kendimi kaybettiğimde, kendime geldiğim; nihayetinde kendimi dibinde bulduğum yerdir.
  gül ağacının altında kendime gelmek gibi bir huyum var işte benim, kafası kıyak bir kedi olarak...
  
  "sevda bir düş imiş /kendime yordum"
  
  öyle işte...
  
  emel taşçıoğlu ne de güzel seslendirir allah iyiliğini versin daim; http://www.youtube.com/watch?v=_dqk1nh7bae
• nida ates yorumuyla bitiren turkudur, dinliyesidir...
  dinliyesidir ne ya dinlenesidir, dagittim ben iyice.
  
  http://www.youtube.com/watch?v=l6zs9givr3o
• kardes turkuler'in hemavaz albumunde dinlenebilir.
• hemavaz'da manaki mu'yla kucaklaşan, sarmaşan türkü.
• (bkz: hidirellez)