ben ölürsem akşamüstü ölürüm

• ben ölürsem akşamüstü ölürüm
  şehre simsiyah bir kar yağar
  yollar kalbimle örtülür
  parmaklarımın arasından
  gecenin geldiğini görürüm
  
  ben ölürsem akşamüstü ölürüm
  çocuklar sinemaya gider
  yüzümü bir çiçeğe gömüp
  ağlamak gibi isterim
  derinden bir tren geçer
  
  ben ölürsem akşamüstü ölürüm
  alıp başımı gitmek isterim
  bir akşam bir kente girerim
  kayısı ağaçları arasından
  gidip denize bakarım
  bir tiyatro seyrederim
  
  ben ölürsem akşamüstü ölürüm
  uzaktan bir bulut geçer
  karanlık bir çocukluk bulutu
  gerçeküstücü bir ressam
  dünyayı değiştirmeye başlar
  kuş sesleri, haykırışlar
  denizin ve kırların
  rengi birbirine karışır
  
  sana bir şiir getiririm
  sözler rüyamdan fışkırır
  dünya bölümlere ayrılır
  birinde bir pazar sabahı
  birinde bir gökyüzü
  birinde sararmış yapraklar
  birinde bir adam
  her şeye yeniden başlar
  
  1972
  ataol behramoglu
• hayatı yakalayan nadir şiirlerden.
• ataol behramoglunun zirve yaptıgı 2 eserinden biri. digeri de bu ask burada biterdir. edip akbayramın yorumuna doyum olmaz. bu şiiri okuyup sarkıyı dinledikten sonra kendi kendime 'ben olürken aksamüstü ölsem' demek geliyor içimden.
• "birinde bir adam
  her şeye yeniden başlar"
  
  akşamüstü ölmek bir adam için yeni bir başlangıç sayılabilir mi? yeni bir başlangıç için ölüm şart mıdır? yoksa bazı şeylerin ölmesi içimizde yeterli midir? bir sinema izlesem başa bir şehirde, gidip denize baksam ya da kayısı ağaçlarının içinde dolaşsam mesela. gerçek üstü bir ressam değiştirse içimdeki renkleri. bütün siyahlar kırmızı olsa, uzaklardan sarı bir şat geçse, selamlasam ve içimdeki kadın tüterek uzaklaşsa bedenimden. boş bir oda gibi kalsam geriye ve giden her şey lâfü güzaf olsa.
• güzel bir şiirden ortaya çıkan güzel bir edip akbayram şarkısıdır. aynı zamanda en başarılı şarkı yapılmış şiirlerden biridir.
• ölüm yalan olur bu şiirde, şarkıda. hep gam verecek değil ya, belki neşe de verir bir pazar akşamüstüsünde dinlendiğinde.
• edip akbayramın sesi ile birlikte dinlendikçe dinlenesi gelen bir eser... bu aralar kitlendiğim...
• (bkz: haziranda ölmek zor)
• (bkz: ben ölürsem akşamüstü ölürüm)
  (bkz: ataol behramoğlu)
• vedalar, hep gecenin siyahında saklanıp gerçekleşir. en son veda olan, hayata veda da ise en güzelinin aksamüstleri olduğunu anlatan bir eserdir.
  
  öyledir ki; akşamüstlerinin alacakaranlığında, gözün en son gördüğü şeyin güneş olmasıdır amaç. son kez görülen ama rahatsızlık vermeyen, bitişi andıran, gözlerin harelenmesini sağlayan, hafif bir ışık süzmesidir. son ışık zerresinin görülmesiyle bütün kötülükler, utançlar koskoca bir karanlığın içinde saklanır ve yok olur. ışıktan sonra gözlerin kapanmasıyla, adem kişisinde ölümün soğukluğunu simsiyah yağan karlarla hissettirir bu eser. işte bu soğukluk ölümden ziyade sevdayı, sevdalıyı ve şiiri yansıtır. akşamüstü ölmek ondan istenir. 'akşamüstü ölmek istiyorum ki; karanlığın o koskoca boşluğunda, kaybolayım da kimseler hissetmesin yokluğumu.' dedirttir insana.