bence de gençliği

• gecenin bu saatinde bunu okursan malsın.
  
  aslında milenyum jenerasyonu demek istemiyorum çünkü kıl payı ile 96-97 doğumlularda da böyle bir eğilim var. bence de- aynen gençliği, gelişen teknoloji ile falan filan zırvalıklarından bahsetmeyeceğim. elbette büyük payı aslında değişen çevre alıyor ama daha da ilginç olan kısmı, fikirlerini ifade etmekteki üşengeçlik.
  
  tartışma, bir insanı bir fikre ikna etmek için değil; fikir alış-verişinde bulunmak içindir. bir müslümanı bir kere tartışma ile ateist yapamazsınız ya da tam tersi. bir sağcıyı bir tartışma sonucunda solcu yapamazsınız. sadece tartışmış olursunuz ya da radikalleştikçe kalbiniz kırılır ve üzülürsünüz. belki kavga bile edersiniz.
  
  bu tartışma kavramını daha da genişletirsek böyle bir eylemi yaparken her iki taraf için de anlamlı olan tek bir şey vardır o da kabul etme/onaylama türünden bir eylemin, tartışma boyutundan bağımsız bir şekilde kenara alınması. ancak bence de gençliğindeki huy buna nazire yaparcasına ters bir şekilde işliyor. bir düşünüş olmaksızın kabul ediş, düşünmeden onaylayış, alış-veriş olmaksızın tartışma eylemi.
  
  bu çoğu yetişkinde de görebileceğimiz bir (huy) olabilir. ancak gençliğindeki pasif olan bir birey ileride sorumluluk sahibi olduğunda pasifliğin vermiş olduğu eziklik ile bence de diyemeyecek; radikalleşecektir ya da bu ezikliği çevresi yardımıyla aşacak ve bence de diyecektir.
  
  bizim buradaki amacımız bireyin organizasyonda almış olduğu ödevleri ve tartışma eylemini, gerektiği gibi yapacak; radikalleşmeyip kolay evet demeyecek. bu gençliğin kısa bir süresinde anlaşılabilir. oral dönem-fallik dönem arasında ailesi aracılığı ile mistifiye edilmiş ise karakteri orası kısa dönem için anlaşılabilir olmanın koşuludur.
  
  yetişkinliğe geçişteki aktif gençliğin bence de demeye geçişi de ancak toplumsal yoğun baskı sonucu geçişi sağlanabilir bir formdur. ancak birey kendini tanımaya ve öğrenmeye açlığını gidermeye ikna olmadıkça toplumsal yoğun baskı kısa sürede delinebilir.
  
  sonuç olarak eğer birey bence de gibi bir onaycı tavırda hareket ederse toplumun yoğun baskısını da görmeden artık tek-tip bir hale gelecektir. bu tek-tiplik yine bizim toplum durumumuzu modifiye edeceği için post kere post modernizm kendini liberal argümanlarla "aynen" işte budur! diyerek yenileyecektir, yeniden üretecektir.