benim dağıstanım

• dağıstan'ın pek büyük şairi resul hamzatov’un anıyla karışık dağıstan güzellemesi. taşı, toprağı, suyu, şarkısı, şiiri, şamil'i ve naipleri, avarı, lezgisi, dargini... hasılı herbişeyiyle bir ülkeye duyulan hayret verici bir sevginin kitaplaşmış hali. hamzatov, şiir dışındaki bu tek eserini 1970'de bitirmiş. türkçesi mazlum beyhan çevirisiyle 1984'de düşün yayınları tarafından yayınlanmış.
  
  rastgele minicik bir parça:
  
  “babam anlatmıştı. bir gün yakınları büyük şamil’e sormuşlar:
  -imam, şiir yazmayı neden yasakladınız?
  
  şamil yanıt vermiş:
  -yalnızca gerçek ozanların ozan olarak kalmalarını istediğim için. çünkü gerçek ozanlar nasıl olsa sürdüreceklerdir şiir yazmayı. yalancılar, ikiyüzlüler, kendileri ozanmış gibi gösteren sahtekarlarsa yasağımdan korkup susacaklardı.
  
  -peki sait arakanski’nin şiirlerini neden ırmağa attınız?
  
  -gerçek şiirler ırmağa atılamaz, insanların yüreğinde yaşar bunlar. eğer bir şiir, üzerine yazıldığı kağıtla aynı değerdeyse, ırmak bile fazladır şiirin böylesine.”